Gmina na mocy uchwały wyznaczyła w mojej miejscowości strefę płatnego parkowania. Miejsca postojowe zostały wydzielone liniami, na terenie wyłożonym kostką brukową. Miejsca oznaczono znakiem pionowym, słupkiem z odpowiednim znakiem i dopiskiem "parkowanie płatne". Wyczytałem gdzieś, że takie oznaczenie płatnych miejsc parkingowych jest niezgodne z prawem, bo gmina powinna stosować dwa rodzaje oznaczeń - pionowe (słupek ze znakiem) oraz poziomie (odpowiedni znak namalowany na powierzchni). Gmina twierdzi, że wystarczy inny kolor kostki brukowej miejsca parkingowego i namalowane linie wyznaczające miejsce postojowe. Czy ma rację?
NIE. Organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach wyznacza miejsca przeznaczone na postój pojazdów. Opłatę tę pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo, ale tylko w wyznaczonym miejscu. Wynika z tego, że czym innym jest sama strefa płatnego parkowania, a jeszcze czym innym wyznaczone w tej strefie miejsce parkingowe. Tym samym nie w całej strefie płatnego parkowania opłata może zostać pobrana, a tylko na prawidłowo wyznaczonym miejscu parkingowym. Stanowi o tym art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 ze zm.).
Posłużenie się przez ustawodawcę różnymi pojęciami - "ustalenie" strefy płatnego parkowania i "wyznaczenie" miejsc płatnego postoju potwierdza tezę, że ustalenie strefy płatnego parkowania nie jest równoznaczne z wyznaczeniem miejsc płatnego postoju (uchwała NSA z dnia 9 października 2017 r., sygn. akt II GPS 2/17). Ustawodawca nakazuje organowi właściwemu do zarządzania ruchem wyznaczenie w tej strefie, w uzgodnieniu z zarządcą drogi, miejsc przeznaczonych na postój pojazdów, w tym stanowisk przeznaczonych na postój pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową. Przy wyznaczaniu miejsc parkingowych wymaga się - oprócz oznakowania pionowego - stosowania znaków poziomych - które powinny charakteryzować się dobrą widocznością w ciągu całej doby, wysokim współczynnikiem odblaskowości, zachowaniem minimalnych parametrów odblaskowości w całym okresie użytkowania.
Zaniechanie wykorzystania znaków poziomych dopuszcza się jedynie wówczas, gdy ich funkcję zastępuje konstrukcyjne ustalenie stanowisk na wydzielonych parkingach. Zasadność obciążenia użytkownika drogi opłatą za parkowanie w lokalizacjach bez znaków poziomych wymaga zatem wykazania, że pojazd pozostawiono w strefie płatnego parkowania na wydzielonym parkingu, w obrębie którego ustalono konstrukcyjnie stanowiska. Takiego wymogu nie spełnia np. wydzielenie obszaru przeznaczonego na parkowanie w ten sposób, że teren zostaje wykonany z kostki betonowej, która wyraźnie odróżnia się od asfaltowej nawierzchni jezdni.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
