Czy pracownik może ubiegać się o przydział odzieży roboczej przed upływem okresu użytkowania?
Stosownie do postanowień art. 207 § 2 K.p., pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Przejawem tej powinności jest obowiązek nieodpłatnego dostarczania pracownikom przez pracodawcę środków ochrony indywidualnej, zabezpieczających przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informowanie pracowników o sposobach posługiwania się tymi środkami (art. 2376 § 1 K.p.). Ponadto zgodnie z art. 2377 § 1 K.p., pracodawca ma obowiązek dostarczać pracownikom nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
| Ważne: Pracodawca powinien ustalić rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne, jak również przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. |
Dokument ten, zgodnie z art. 23711a § 1 K.p., powinien zostać skonsultowany z przedstawicielami pracowników.
Przepisy dopuszczają również, aby pracodawca ustalił stanowiska, na których dopuszczalnym będzie używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bhp. Nie dotyczy to jednak stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi albo promieniotwórczymi bądź materiałami biologicznie zakaźnymi (art. 2377 § 3 K.p.). Istotnym jest również, aby pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłacał ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny (art. 2377 § 4 K.p.).
Jak wynika z powyższego, obowiązek zarówno zapewnienia środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwa roboczego, jak i ciężar jego sfinansowania, spoczywa na pracodawcy. Tym samym stanowią one własność pracodawcy (art. 2378 § 2 K.p.). Pracownik natomiast powinien używać przydzielone mu środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze zgodnie z ich przeznaczeniem (art. 211 pkt 4 K.p.).
W przypadku zniszczenia bądź utracenia przez pracownika (z jego winy) przydzielonego mu wyposażenia przed przewidzianym okresem użytkowania, pracodawca może domagać się od pracownika pokrycia kosztów tego wyposażenia. Powinno to nastąpić z uwzględnieniem kosztów amortyzacji, a więc w wysokości proporcjonalnej do końca przewidzianego okresu używalności. Jeżeli jednak odzież lub obuwie robocze albo środki ochrony indywidualnej uległy przedwczesnemu uszkodzeniu z innego, niezawinionego przez pracownika powodu (np. z powodu słabej jakości wykonania, niezapewnienia odpowiednio zabezpieczonego miejsca do przechowywania itp.), to pracodawca powinien na swój koszt wyposażyć pracownika odpowiednio w odzież lub sprzęt w stanie zdatnym do użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.
Zwracamy uwagę! Środki ochrony indywidualnej powinny być tak dobrane, aby stanowiły niezawodny środek zabezpieczający przed skutkami zagrożeń występujących przy wykonywaniu określonych prac, a ponadto nie utrudniały pracy (swobody ruchów, widzenia itp.), umożliwiały osiąganie dobrej wydajności i samopoczucia pracownika, były wygodne w użyciu, dopasowane do użytkownika po każdym niezbędnym wyregulowaniu, ale również były trwałe i niewymagające częstej wymiany (por. W. Leszczyński, Sł. Pracow. Nr 11/2001, str. 27). Podobne cechy powinny posiadać odzież i obuwie robocze.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
