Decyzję - po wyczerpaniu trybu odwoławczego w postępowaniu podatkowym - można zaskarżyć do sądu administracyjnego. Skargę należy uzasadnić poprzez wskazanie, własnymi słowami, w jaki sposób kwestionowane rozstrzygnięcie narusza prawo. Wnosząc skargę, trzeba liczyć się z koniecznością uregulowania wpisu, który może wynieść od 100 zł do 100.000 zł.
Decyzję wydaną przez organ podatkowy można zaskarżyć do wojewódzkiego sądu administracyjnego. To sposób na uchylenie rozstrzygnięcia, które uważa się za niezgodne z prawem, jeżeli został wyczerpany tryb odwoławczy. Złożenie skargi musi być poprzedzone wniesieniem i rozpatrzeniem odwołania od decyzji. Bez spełnienia tego wymogu skarga zostanie odrzucona.
Skargę należy wnieść w ciągu 30 dni od dnia doręczenia adresatowi rozstrzygnięcia w sprawie (decyzji organu odwoławczego). Stanowi tak art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Terminu złożenia skargi nie należy utożsamiać z miesiącem kalendarzowym. Zasady obliczania go są następujące. Dzień, w którym miało miejsce doręczenie kwestionowanej decyzji, pomija się w wyliczeniach. Termin biegnie od dnia następnego po tym zdarzeniu. Upływa on o północy ostatniego z wyznaczonej liczby dni. Uwzględnia się dni zarówno robocze, jak i wolne od pracy. Jeżeli jednak ostatni dzień tak ustalonego terminu wypada w sobotę, niedzielę lub święto będące dniem ustawowo wolnym od pracy, przesuwa się on na następny dzień po dniu lub dniach wolnych. Skargę można więc złożyć jeszcze pierwszego dnia po przerwie weekendowej lub świątecznej.
Zasadą jest, że skargę wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał kwestionowane rozstrzygnięcie. Nie będzie jednak błędem skierowanie jej przed upływem 30-dniowego terminu wprost do sądu administracyjnego. Termin uznaje się w takim przypadku za dotrzymany. Sąd administracyjny prześle skargę organowi podatkowemu. Organ podatkowy, po zapoznaniu się z nią, sporządza odpowiedź i przekazuje sprawę sądowi albo uwzględnia skargę w całości, uchyla zakwestionowaną decyzję i wydaje nową.
Skarga na decyzję - chociaż może wydawać się sformalizowanym pismem - nie jest objęta przymusem adwokacko-radcowskim. Nie musi jej sporządzić adwokat, radca prawny czy doradca podatkowy. Skarżący sam może przygotować odpowiednie pismo.
Niezbędnymi elementami skargi są dane skarżącego, wskazanie kwestionowanej decyzji, oznaczenie organu podatkowego, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, wykaz załączników, podpis uprawnionej osoby. Organowi podatkowemu można zarzucić dokonanie błędnej wykładni prawa, naruszenie obowiązku zebrania kompletnego materiału dowodowego, wadliwą ocenę dowodów itp. Skarga powinna zawierać polemikę z kwestionowaną decyzją - wskazanie przesłanek uzasadniających jej uchylenie. Nie ma jednak wymogu dokonania wyczerpującego wywodu prawnego (por. postanowienie NSA z dnia 9 maja 2017 r., sygn. akt II OZ 430/17). Do skargi muszą być dołączone jej odpisy i odpisy załączników dla doręczenia stronom, a jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale - także po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Odpisem jest kolejny egzemplarz pisma zgodny z oryginałem. Może być to kopia wykonana maszynowo lub przy użyciu każdej innej techniki powielania, np. wydruk komputerowy (por. postanowienie NSA z dnia 31 października 2017 r., sygn. akt II FZ 389/17).
Skarga powinna być sporządzona na piśmie i podpisana przez uprawnioną osobę - stronę, jej przedstawiciela ustawowego albo pełnomocnika. Jeżeli strona nie może się podpisać, robi to osoba przez nią upoważniona, podając powody zastosowania takiej procedury.
Obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości wnoszenia pism w postępowaniu sądowoadministracyjnym, także za pośrednictwem organu administracji publicznej, w formie elektronicznej. Regulacje dopuszczające taką opcję mają wejść w życie 15 maja 2018 r. Skarga przekazana przez internet nie podlega jednak od razu odrzuceniu. Jest ona drukowana i traktowana jako zawierająca uchybienie formalne w postaci braku podpisu. Brak ten musi być uzupełniony w wyznaczonym terminie.
Wniesienie skargi wiąże się z obowiązkiem uiszczenia wpisu, chyba że w ramach tzw. prawa pomocy uzyska się w tym zakresie zwolnienie od kosztów sądowych.
Skargi dotyczące spraw podatkowych mogą być objęte wpisem stosunkowym lub stałym. Wpis stosunkowy pobierany jest wtedy, gdy spór dotyczy należności pieniężnych, np. wysokości zobowiązania podatkowego. Stanowi określony procent kwoty objętej zaskarżoną decyzją - bez odsetek za zwłokę i kosztów związanych z należnością główną (patrz tabela). Jeżeli skarżący kwestionuje tylko część należności, ta część stanowi wartość przedmiotu sporu. W przypadkach, w których nie opłaca się wpisu stosunkowego, uiszcza się wpis stały. Jego wysokość jest z góry określona w zależności od rodzaju i charakteru sprawy, np. wpis od skargi na decyzję dotyczącą odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z o.o. wynosi 500 zł.
Wpis można uiścić gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na jego rachunek bankowy. Należy podać tytuł wpłaty, rodzaj opłacanego pisma oraz sygnaturę akt sądowych.
| Wpis stosunkowy w sprawach sądowoadministracyjnych | |
| wartość przedmiotu zaskarżenia | wysokość wpisu |
|
do 10.000 zł |
4% wartości przedmiotu zaskarżenia, ale nie mniej niż 100 zł |
|
ponad 10.000 zł do 50.000 zł |
3% wartości przedmiotu zaskarżenia, ale nie mniej niż 400 zł |
|
ponad 50.000 zł do 100.000 zł |
2% wartości przedmiotu zaskarżenia, ale nie mniej niż 1.500 zł |
|
ponad 100.000 zł |
1% wartości przedmiotu zaskarżenia, ale nie mniej niż 2.000 zł i nie więcej niż 100.000 zł |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.)
| ||||||||||||
|
||||||||||||
