Wybrane problemy dotyczące momentu ujęcia przychodu ze sprzedaży towarów i jego korekty

Nasza jednostka przychód ze sprzedaży towarów ujmuje w księgach rachunkowych na tych samych zasadach, jakie obowiązują dla celów podatkowych. Czy takie postępowanie jest prawidłowe? Czy przepisy prawa bilansowego wskazują moment księgowania przychodu ze sprzedaży?

W celu właściwego ujęcia przychodu w księgach rachunkowych, a następnie wykazania go w sprawozdaniu finansowym wskazane jest kierować się nadrzędnymi zasadami rachunkowości, w tym przede wszystkim zasadą memoriału oraz współmierności przychodów i kosztów. Z zasady memoriału wynika obowiązek ujmowania w księgach rachunkowych wszystkich osiągniętych, przypadających na rzecz jednostki przychodów i obciążających ją kosztów związanych z tymi przychodami, dotyczących danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. Z kolei zasada współmierności wymaga, aby do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczać koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz koszty przypadające na ten okres sprawozdawczy, które nie zostały jeszcze poniesione (por. art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości). Konsekwencją stosowania zasady współmierności jest m.in. dokonywanie rozliczeń międzyokresowych przychodów, o których mowa w art. 41 ustawy o rachunkowości. W świetle tego przepisu równowartość otrzymanych środków z tytułu świadczeń, których wykonanie nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych, zalicza się do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Oznacza to, że dla celów bilansowych wszystkie wpłaty otrzymane na poczet przyszłych dostaw i usług w momencie ich otrzymania nie stanowią przychodu ze sprzedaży tylko są odnoszone na konto 84 "Rozliczenia międzyokresowe przychodów". Ponadto trzeba pamiętać, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym (por. art. 20 ustawy o rachunkowości).

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia można stwierdzić, iż dla celów bilansowych przychody ze sprzedaży przyporządkowuje się do okresów, których te przychody dotyczą. Ustawa o rachunkowości nie określa jednak wprost daty powstania przychodu. Moment powstania przychodu został natomiast uregulowany w przepisach o podatku dochodowym. Dlatego też w praktyce, w celu uniknięcia rozbieżności pomiędzy przepisami bilansowymi i podatkowymi, ustalając moment powstania przychodu dla celów bilansowych jednostki często stosują przepisy ustaw o podatku dochodowym. Naszym zdaniem jest to możliwe pod warunkiem, że nie wpływa istotnie na wynik finansowy jednostki.

Przypominamy, iż dla celów podatku dochodowego, co do zasady za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Tak wynika z treści art. 14 ust. 1c updof oraz art. 12 ust. 3a updop. Jeśli więc przed dniem wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi, wystawiono fakturę lub uregulowano należność, to przychód powstaje w dacie zdarzenia, które wystąpiło wcześniej. Jednocześnie trzeba pamiętać, że według art. 14 ust. 3 pkt 1 updof oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 updop do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Szczegółowe wskazówki na temat ujmowania przychodów ze sprzedaży dóbr, czyli wyrobów, półproduktów, towarów i materiałów zawiera KSR nr 15 - są one nieco odmienne niż dla celów podatkowych. Z pkt 4.1.1 tego standardu wynika, że przychody ze sprzedaży dóbr ujmuje się w księgach rachunkowych wtedy, kiedy spełnione są łącznie następujące warunki:

• została zawarta umowa sprzedaży pomiędzy dostawcą i nabywcą dóbr,
• transakcja ma treść ekonomiczną,
• wiarygodnie ustalono wynagrodzenie należne dostawcy z tytułu sprzedaży dóbr,
• dostawca przekazał nabywcy znaczące korzyści i ryzyko związane z dobrami będącymi przedmiotem umowy,
• wiarygodnie ustalono koszty realizacji umowy,
• uprawdopodobniono uzyskanie wynagrodzenia z tytułu sprzedaży dóbr.

W odniesieniu do umów wieloelementowych w pkt 4.1.2 KSR nr 15 wskazano, iż obok ww. wymogów ustalenie i ujęcie przychodów wymagają spełnienia łącznie następujących warunków:

• ustalenia poszczególnych elementów umowy celem ich odrębnego ujęcia,
• przypisania wynagrodzenia z tytułu umowy z nabywcą poszczególnym elementom umowy,
• zastosowania do przychodów związanych z poszczególnymi elementami umowy z nabywcą zasad ujmowania przychodów właściwych dla danego elementu.

Ponadto, w myśl pkt 4.5.3 KSR nr 15, jeżeli jednostka zgodnie z umową stosuje międzynarodowe formuły handlowe określone w Międzynarodowych Regułach Handlu (Incoterms), to uwzględnia warunki uzgodnionej reguły podczas ustalania momentu ujęcia przychodu. Warto zaznaczyć, iż Międzynarodowe Reguły Handlu to zbiór stosowanych w handlu międzynarodowym zasad podziału odpowiedzialności i kosztów - takich jak transport, ubezpieczenia, cła - pomiędzy dostawcę i nabywcę dóbr w zależności od warunków dostawy.

Co istotne w pkt 2.9 KSR nr 15 wskazano wprost, iż ujęcie księgowe przychodów może nie być zgodne z ujęciem przychodów w ewidencji prowadzonej dla celów podatkowych. Standard ten nie odnosi się bowiem do prowadzenia ewidencji dla celów podatkowych. W przypadku rozbieżności pomiędzy ujęciem przychodu zgodnie z prawem podatkowym a ujęciem przychodu według standardu, jednostka zobowiązana jest zapewnić ewidencję umożliwiającą zarówno prawidłowe rozliczenia podatkowe, jak i prawidłowe ustalenie przychodu zgodnie ze standardem.

Jednostka rozpatrując możliwość stosowania uproszczeń wynikających z prawa podatkowego po przyjęciu KSR nr 15 może uwzględnić treść pkt 3.2.3 KSR nr 7, według którego w przypadku gdy jednostka spełnia określone w ustawie o rachunkowości kryteria i skorzysta ze zwolnienia z niektórych przepisów o rachunkowości lub stosuje uproszczone rozwiązania, niestosowanie niektórych postanowień KSR jest dozwolone, pod warunkiem, że jednostka poinformuje w sprawozdaniu finansowym o wykorzystaniu zwolnienia ze stosowania określonych przepisów o rachunkowości oraz o przyjętych uproszczeniach.

Ponadto z pkt 2.10 KSR nr 15 wynika, iż jednostka w ramach stosowania tego standardu może podjąć decyzję o uproszczeniach w stosunku do jego postanowień, kierując się zasadą istotności. W szczególności jednostka jest uprawniona do stosowania uproszczeń w sytuacji, gdy pełne zastosowanie standardu wiązałoby się z nadmiernym wysiłkiem organizacyjnym, niewspółmiernym do uzyskanych rezultatów. Według KSR nr 15 uproszczenia są możliwe m.in. w jednostkach charakteryzujących się dużą liczbą transakcji związanych z przychodami o relatywnie niskiej jednostkowej wartości, które można w ramach uproszczenia pogrupować w zbiory o wspólnej charakterystyce i ująć na podstawie ich zagregowanych wartości. Jeżeli przyjęte przez jednostkę uproszczenia nie powodują wykazania w sprawozdaniach finansowych wartości istotnie różnych od wartości, które zostałyby ustalone zgodnie z brzmieniem KSR nr 15, to zastosowanie takich uproszczeń jest dopuszczalne.

Prowadzimy działalność handlową w zakresie sprzedaży odzieży i obuwia roboczego. Jednemu z kontrahentów wydaliśmy towary w czerwcu 2023 r., a dopiero w sierpniu 2023 r. wystawiliśmy fakturę sprzedaży. Czy przychód z tytułu sprzedaży tych towarów możemy ująć w sierpniu 2023 r., jeżeli księgi rachunkowe czerwca i lipca zostały już zamknięte? Zaznaczamy, że należność za towar wpłynęła w sierpniu 2023 r.

W myśl nadrzędnych zasad rachunkowości przychód ze sprzedaży odnosi się do okresu, którego on dotyczy. Ustawa o rachunkowości nie określa jednak wprost daty powstania przychodu. Szczegółowe wskazówki na temat momentu powstania przychodu zawiera KSR nr 15. Jak wynika z pkt 4.1.1 tego standardu, jednym z warunków, które muszą być spełnione, aby ująć w księgach przychód ze sprzedaży towarów, jest przekazanie nabywcy znaczących korzyści i ryzyka związanych z tymi towarami. KSR nr 15 zaznacza, że moment przekazania korzyści i ryzyka może nie pokrywać się z momentem przekazania prawa własności dobra. W myśl bowiem art. 155 § 1 K.c., przeniesienie własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości następuje w momencie zawarcia umowy sprzedaży. Natomiast w przypadku przeniesienia własności rzeczy oznaczonej tylko co do gatunku niezbędnie jest jeszcze przeniesienie posiadania, tj. wydanie rzeczy nabywcy (por. art. 155 § 2 K.c.). Jak zauważa KSR nr 15, od tej ogólnej zasady istnieje jednak szereg wyjątków, ponieważ z samego prawa lub postanowień umowy może wynikać inny moment przeniesienia własności, np. poprzez ustalenie w umowie warunku, po spełnieniu którego następuje przeniesienie własności.

W sytuacji opisanej w pytaniu brak informacji wskazujących na inny moment przeniesienia własności, zatem co do zasady przychód bilansowy powinien zostać ujęty w księgach miesiąca, w którym wydano towary kontrahentowi, tzn. w księgach czerwca. Późniejsza data wystawienia faktury nie wpływa na moment powstania przychodu. Z uwagi jednak na fakt, iż miesiąc, którego dotyczy wydanie towarów został już zamknięty i nie ma możliwości ujęcia przychodu w księgach rachunkowych tego miesiąca, to przychód ten ujmuje się w księgach rachunkowych bieżącego miesiąca (tu: w księgach sierpnia 2023 r.).

Warto w tym miejscu podkreślić, że jeżeli jednostka nie wystawiła faktury sprzedaży w terminie zgodnym z przepisami ustawy o VAT i nie ujęła przychodu ze sprzedaży w terminie zgodnym z przepisami o podatku dochodowym, to zobowiązana jest do dokonania zarówno korekty VAT, jak i korekty podatku dochodowego. Przypominamy, iż co do zasady, na mocy art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę sprzedaży wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę. Natomiast ogólna zasada dotycząca ustalania obowiązku podatkowego w VAT określona została w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, obowiązek podatkowy w VAT powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Przy czym ustawodawca przewidział również szereg wyjątków od tej zasady, z reguły związanych ze specyfiką pewnego rodzaju czynności wykonywanych przez podatnika. Dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT podstawowe znaczenie ma data dokonania dostawy towarów rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (por. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Z kolei dla celów podatku dochodowego, co do zasady za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Tak wynika z treści art. 14 ust. 1c updof oraz art. 12 ust. 3a updop. W pytaniu zaznaczono, iż jednostka wydała kontrahentowi towary przed wystawieniem faktury sprzedaży i uregulowaniem należności. Odnosząc więc przytoczone wyżej rozważania do stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu należy stwierdzić, że jednostka powinna przychód podatkowy rozpoznać w momencie wydania towaru jako najwcześniejszego zdarzenia (tu: w czerwcu 2023 r.).

Przykład

I. Założenia:

1. Jednostka "X" w czerwcu 2023 r. wydała spółce "Y" towary o wartości w cenie zakupu: 12.000 zł. Fakturę sprzedaży tych towarów jednostka wystawiła dopiero 25 sierpnia 2023 r. Faktura opiewała na kwotę: 20.000 zł (plus VAT: 4.600 zł).
2. Zgodnie z polityką rachunkowości jednostki "X", księgi rachunkowe za dany miesiąc zamyka się do 20. dnia kolejnego miesiąca. Księgi czerwca i lipca 2023 r. były już zatem - na dzień 25 sierpnia 2023 r. - zamknięte.
3. Jednostka "X" ujęła przychód ze sprzedaży towarów w księgach sierpnia 2023 r. i skorygowała JPK_VAT oraz podatek dochodowy za czerwiec 2023 r.

II. Dekretacja:

III. Księgowania:

A. Zapisy w księgach czerwca 2023 r.

B. Zapisy w księgach sierpnia 2023 r.

Jesteśmy jednostką zajmującą się sprzedażą towarów. W sierpniu 2023 r. wystawiliśmy naszemu kontrahentowi fakturę korygującą sprzedaż towarów, w związku z przyznanym rabatem cenowym. Rabat dotyczył zakupów dokonanych przez tego kontrahenta w czerwcu 2023 r. i spowodowany był zakupem w tym okresie ustalonej minimalnej liczby towarów. Czy przychód powinniśmy skorygować w dacie wystawienia faktury korygującej, czy w dacie powstania przychodu?

Moment dokonywania korekty przychodów nie został określony w przepisach ustawy o rachunkowości. Art. 42 ust. 2 tej ustawy stanowi jedynie, że wynik działalności operacyjnej obejmuje przychody netto ze sprzedaży z uwzględnieniem dotacji, opustów, rabatów i innych zwiększeń lub zmniejszeń. Uwzględniając nadrzędne zasady rachunkowości, w tym zasadę współmierności, można stwierdzić, że wszelkie korekty przychodów ze sprzedaży ujmuje się dla celów bilansowych w księgach okresu sprawozdawczego (np. miesiąca lub kwartału), w którym powstał dany przychód, a nie w dacie wystawienia faktury korygującej. Jeżeli jednak nie ma możliwości ujęcia korekty w księgach rachunkowych okresu, którego przychód dotyczy, gdyż księgi zostały już zamknięte, to korektę tę ujmuje się na bieżąco, czyli w momencie wystawienia faktury korygującej.

W celu prawidłowego ujęcia rabatu w księgach rachunkowych jednostka może skorzystać z uregulowań zawartych w stanowisku Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie rozrachunków z kontrahentami oraz w KSR nr 15. Z punktu widzenia momentu ujęcia rabatów w księgach rachunkowych i tym samym ich wpływu na wartość rozrachunków z kontrahentami, ww. stanowisko dzieli je na rabaty transakcyjne, potransakcyjne oraz prerabaty. Z pytania wynika, że jednostka udzieliła kontrahentowi rabatu potransakcyjnego. Tego typu rabatu udziela się po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków (np. zakupu w danym okresie ustalonej minimalnej liczby dóbr lub usług) lub zaistnieniu określonych okoliczności (np. uszkodzenie dóbr w transporcie, uznanie złożonej przez odbiorcę reklamacji). Sprzedawca dokumentuje przyznanie rabatu dowodem korygującym i zmniejsza początkową wartość należności w swoich księgach rachunkowych. Jeżeli pierwotna należność została już spłacona, to przyznanie rabatu potransakcyjnego może również powodować powstanie u sprzedawcy zobowiązania wobec nabywcy. Drugostronnie na podstawie dokumentu korygującego należy w księgach sprzedawcy zmniejszyć przychód.

Analogiczne zasady ujmowania rabatów i opustów zawiera KSR nr 15. Standard podkreśla, że w myśl zasady współmierności przychodów i kosztów, rabaty i opusty ujmowane są w okresie, w którym zostały ujęte przychody, których te rabaty i opusty dotyczą. Z tego względu, jeżeli dokumenty korygujące nie zostały jeszcze sporządzone, konieczne jest obliczenie lub wiarygodne oszacowanie kwot rabatów i opustów należnych nabywcom i ich ujęcie w okresie sprawozdawczym, którego dotyczą (por. pkt 6.3.3 KSR nr 15). Oszacowania można dokonać w oparciu o informacje o dokonanej w danym roku sprzedaży, dane szacunkowe, dane prognozowane lub inne wiarygodne dane. W przypadku gdy jednostka sporządza sprawozdanie finansowe za okres inny niż okres roczny (miesięcznie, kwartalnie) mogą występować praktyczne trudności przy szacowaniu kwot rabatów i opustów. Mogą one wynikać z faktu, że uprawnienie do otrzymania rabatów i opustów wiąże się z rocznym horyzontem czasowym oraz sezonowością sprzedaży. Jednostka sporządzająca sprawozdania w trakcie roku ocenia prawdopodobieństwo udzielenia nabywcy rabatu lub opustu w określonej wysokości i zależnie od tej oceny albo uwzględnia przy ustalaniu wysokości przychodów rabaty lub opusty, albo nie. W kolejnym okresie sprawozdawczym jednostka dokonuje ponownej oceny, w oparciu o aktualne dane, a ewentualne skutki zmiany oceny prawdopodobieństwa traktuje jako zmianę wartości szacunkowych i odnosi do sprzedaży bieżącego okresu sprawozdawczego.

Przykład

I. Założenia:

1. Jednostka "X" 24 sierpnia 2023 r. wystawiła kontrahentowi fakturę korygującą sprzedaż towarów, w związku z rabatem cenowym przyznanym temu kontrahentowi. Rabat dotyczył zakupów dokonanych w czerwcu 2023 r. Faktura korygująca opiewała na kwotę: 15.000 zł (plus VAT: 3.450 zł).
2. Zgodnie z polityką rachunkowości jednostki "X", księgi rachunkowe za dany miesiąc zamyka się do 20. dnia kolejnego miesiąca. Księgi czerwca i lipca 2023 r. były już zatem - na dzień 24 sierpnia 2023 r. - zamknięte. Jednostka sporządza tylko roczne sprawozdania finansowe.
3. Jednostka "X" ujęła korektę przychodu ze sprzedaży w związku z przyznanym rabatem w miesiącu wystawienia faktury korygującej, tj. w księgach sierpnia 2023 r.

II. Dekretacja:

III. Księgowania:

Warto dodać, iż dla celów podatkowych zasady korekty przychodów zostały określone w art. 12 ust. 3j-3m updop oraz art. 14 ust. 1m-1p updof. Z przepisów tych wynika m.in., że jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty (w przypadku braku faktury). Jeśli faktura korygująca została wystawiona w związku z udzieleniem nabywcy rabatu od obrotu, to nie można mówić o błędzie rachunkowym, czy innej oczywistej omyłce. W związku z powyższym sprzedawca, który udzielił nabywcy rabatu od obrotów, koryguje przychody podatkowe na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawił fakturę korygującą (tu: w sierpniu 2023 r.).

Sprzedajemy towary firmom spoza UE. 31 lipca 2023 r. wystawiliśmy fakturę dokumentującą eksport towarów na Ukrainę oraz wydaliśmy towar z magazynu. Przekazanie towarów nabywcy (według dokumentów dostawy) miało miejsce 2 sierpnia 2023 r. Stosujemy międzynarodowe formuły handlowe określone w Międzynarodowych Regułach Handlu (Incoterms). W którym miesiącu powinniśmy ująć w księgach rachunkowych przychód ze sprzedaży towarów?

Ustawa o rachunkowości nie zawiera szczegółowych wytycznych dotyczących momentu rozpoznania przychodu ze sprzedaży towaru, w tym w ramach eksportu. Do momentu powstania przychodu odnosi się natomiast KSR nr 15. Według standardu przekazanie dobra nabywcy zazwyczaj powoduje, że ustaje kontrola sprzedającego nad dobrem oraz następuje przekazanie znaczących korzyści i ryzyka związanych z własnością dobra nabywcy. Jeżeli bowiem strony nie ustaliły inaczej, z chwilą wydania sprzedanego dobra przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z dobrem oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia. Posiadanie może wskazywać na przekazanie korzyści i ryzyk także ze względu na fakt, że często wiąże się z możliwością dysponowania i czerpania korzyści z tego dobra. Przychód bilansowy z tytułu sprzedaży w ramach eksportu jest zatem wykazywany generalnie w dacie wydania towarów. Przy czym, jak zauważa KSR nr 15, od ogólnej zasady istnieje szereg wyjątków, ponieważ z samego prawa lub postanowień umowy może wynikać inny moment przeniesienia własności. W pkt 4.5.3 KSR nr 15 wskazuje, iż w sytuacji gdy jednostka zgodnie z umową stosuje międzynarodowe formuły handlowe określone w Międzynarodowych Regułach Handlu (Incoterms), uwzględnia ona warunki uzgodnionej reguły podczas ustalania momentu ujęcia przychodu. Przykładowo reguła:

1) EXW EX Works (z zakładu) - oznacza, że sprzedający dostarcza towary do dyspozycji kupującego (w fabryce lub magazynie), przy czym miejsce dostarczenia nie musi być terenem sprzedającego; aby dostawa w tej regule miała miejsce, sprzedający nie musi załadowywać towarów na żaden odbierający pojazd ani nie musi odprawiać towarów w eksporcie, o ile taka odprawa ma zastosowanie; przy zastosowaniu tej reguły sprzedawca ujmuje przychód w momencie postawienia dóbr do dyspozycji nabywcy we własnym magazynie lub w momencie wydania dobra przewoźnikowi,

2) DDP Delivered Duty Paid (dostarczone cło opłacone) - oznacza, że sprzedający odpowiedzialny jest za organizację transportu oraz opłacenie cła i podatków; przy zastosowaniu tej reguły sprzedawca ujmuje przychód dopiero w momencie dostarczenia dóbr do miejsca ustalonego pomiędzy dostawcą i nabywcą, po opłaceniu kosztów transportu i ubezpieczenia oraz ceł i innych opłat.

Przykład

Eksport towarów przy zastosowaniu reguły Incoterms 2020 DDP

I. Założenia:

1. Jednostka "X" 31 lipca 2023 r. wystawiła fakturę na kwotę: 180.000 zł z tytułu sprzedaży eksportowej. Towar został fizycznie wydany z magazynu w tym samym dniu. Wartość wydanego towaru wynosiła: 150.000 zł.
2. Dostawa realizowana jest zgodne z regułą Incoterms 2020 DDP.
3. Koszty związane z odprawą celną wyniosły ogółem: 15.000 zł.
4. Według dokumentów dostawy, towar został dostarczony do miejsca ustalonego z nabywcą, po opłaceniu kosztów związanych z odprawą celną, 2 sierpnia 2023 r.

II. Dekretacja:

III. Księgowania:

A. Zapisy w księgach lipca 2023 r.

B. Zapisy w księgach sierpnia 2023 r.

Przykład

Eksport towarów przy zastosowaniu reguły Incoterms EXW

I. Założenia:

Na podstawie danych z poprzedniego przykładu, przy czym dostawa realizowana jest zgodnie z regułą Incoterms 2020 EXW.

II. Dekretacja:

III. Księgowania:

Zapisy w księgach lipca 2023 r.

Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, to warto uwzględnić pkt IV.4 KSR nr 15, z którego wynika, iż operacje gospodarcze dotyczące przychodów wyrażonych w walutach obcych na dzień ich przeprowadzenia ujmuje się w księgach rachunkowych po kursie średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień. Do wyceny przychodów w walutach obcych zastosowanie może mieć również stanowisko w sprawie rozrachunków z kontrahentami.