Zasada istotności została określona w art. 8 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Wynika z niej, że określając zasady (politykę) rachunkowości należy zapewnić wyodrębnienie w rachunkowości wszystkich zdarzeń istotnych do oceny sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki, przy zachowaniu zasady ostrożności. O zasadzie ostrożności mowa jest w art. 7 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Zasada ta nakazuje wyceniać zasoby majątkowe jednostki i źródła ich pochodzenia, tak aby nie spowodować zniekształcenia wyniku finansowego.
 |
Na temat nadrzędnych zasad rachunkowości można przeczytać w Przewodniku Księgowego on-line na www.przewodnikksiegowego.gofin.pl |
Zasadę istotności stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości, który wprowadza możliwość stosowania uproszczeń, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. Co więcej, nie można uznać poszczególnych pozycji za nieistotne, jeżeli wszystkie nieistotne pozycje o podobnym charakterze łącznie uznaje się za istotne (por. art. 4 ust. 4a ustawy o rachunkowości).
Wszystkie uproszczenia, które jednostka przyjęła do stosowania, powinny być zatem rozpatrywane z uwzględnieniem zasady istotności. Warunkiem stosowania uproszczeń jest bowiem to, aby wywołane nimi pominięcia bądź zniekształcenia, ani pojedynczo, ani łącznie, nie były istotne i nie mogły wprowadzać użytkowników sprawozdań finansowych w błąd. Ocena, czy skutki stosowania uproszczeń są dla jednostki istotne, czy nieistotne, należy do samej jednostki. Należy pamiętać, że stosowane przez daną jednostkę uproszczenia powinny wynikać z przyjętych przez nią zasad (polityki) rachunkowości. Stosując uproszczenia należy pamiętać także o obowiązującej w rachunkowości zasadzie ciągłości, określonej w art. 5 ustawy o rachunkowości, która nakłada na jednostki obowiązek stosowania przyjętych zasad (polityki) rachunkowości (w tym w zakresie stosowanych uproszczeń) w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów i sporządzania sprawozdań finansowych tak, aby za kolejne lata informacje z nich wynikające były porównywalne.
Każda jednostka powinna we własnym zakresie ustalić progi istotności na zasadzie szacunkowej i opisać je w zasadach (polityce) rachunkowości. W ustawie o rachunkowości nie określono bowiem takich progów. Ustawa nie wskazuje również, kiedy można uznać, że zastosowane uproszczenie ma ujemny wpływ na rzetelność ksiąg rachunkowych oraz na sporządzone na ich podstawie sprawozdanie finansowe. Krajowe Standardy Rachunkowości, jak i Międzynarodowe Standardy Rachunkowości również nie wskazują wprost, jakie wielkości są istotne dla celów bilansowych.
Wyboru w zakresie parametrów decydujących o ustaleniu poziomu istotności w jednostce powinien dokonać kierownik jednostki i wskazać w dokumentacji opisującej zasady (politykę) rachunkowości. Doboru parametrów oraz ich poziomu należy dokonać w taki sposób, aby jak najbardziej miarodajnie pasowały one do specyfiki danej jednostki.
Próg istotności określa się zazwyczaj kwotowo lub procentowo. Wyznaczenie kwotowego progu istotności wiąże się z określeniem kwoty, poniżej której dane zdarzenie ewidencjonowane jest w księgach rachunkowych w sposób uproszczony. W taki sposób wyznacza się np. dolną granicę wartości środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując z reguły kwotę analogiczną jak w przepisach podatkowych, tzn. 10.000 zł. Natomiast procentowy próg istotności dotyczy poszczególnych kategorii bilansu i rachunku zysków i strat, takich jak np. suma bilansowa, suma aktywów netto, czy przychody ze sprzedaży. Biorąc pod uwagę dane kryteria do wyznaczenia poziomów istotności (np. suma bilansowa, przychody ze sprzedaży) jednostka musi pamiętać, aby wyłączyć z wybranego kryterium zdarzenia jednorazowe, nietypowe dla jednostki, a mogące znacząco wpłynąć na określoną istotność. W obecnej sytuacji związanej z COVID-19 ten aspekt może mieć duże znaczenie. Przy ustalaniu progu istotności w literaturze przyjmuje się przykładowo następujące kryteria:
Warto także dodać, że według Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC) istotność określa (mierzy) się w stosunku procentowym do wyniku finansowego brutto (3%-7%), przychodów (1%-3%) i sumy bilansowej (1%-3%).
Należy pamiętać, że wartości progowe mogą być jednakowe dla ogółu zdarzeń gospodarczych, albo też mogą odnosić się do wybranych pozycji szczegółowych. Wielkości niższe od ustalonego progu, rozpatrywane łącznie za cały rok - a nie każda z osobna - mogą być uznane za nieistotne.
Progi istotności uwzględnia się nie tylko przy stosowaniu uproszczeń, ale także przy kwalifikowaniu zdarzeń po dniu bilansowym oraz popełnionych błędów na istotne i nieistotne. Od istotności zależy bowiem ich ujęcie w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym. Ustalając próg istotności uwzględnia się dane roku, którego dotyczy sprawozdanie.
Jednostki mogą w ramach przyjętych zasad rachunkowości stosować uproszczenia dopuszczone przepisami ustawy o rachunkowości, kierując się zasadą istotności. Uproszczenia w prowadzeniu ksiąg rachunkowych można podzielić na możliwe do zastosowania:
Poniżej prezentujemy zestawienie tych uproszczeń.
| UPROSZCZENIA W PROWADZENIU KSIĄG RACHUNKOWYCH W 2021 R. | ||||||||
| Do zastosowania we wszystkich jednostkach prowadzących księgi rachunkowe | ||||||||
| Ustalanie granicy wartości początkowej (tj. ceny nabycia lub kosztu wytworzenia) środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych, poniżej której jednostka dokonuje (nie wcześniej niż w momencie oddania do używania) jednorazowego odpisu wartości tego rodzaju składników aktywów | ||||||||
| Wycena materiałów i towarów w cenie zakupu, zamiast w cenie nabycia, a produkcji w toku - o przewidywanym czasie wykonania krótszym niż 3 miesiące - w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia lub tylko materiałów bezpośrednich bądź niewycenianie jej w ogóle | ||||||||
| Nierozliczanie przychodów i kosztów z tytułu wykonywanych długoterminowych niezakończonych usług, zgodnie z przepisami art. 34a i art. 34b ustawy o rachunkowości, jeżeli udział przychodów z niezakończonych usług na dzień bilansowy nie jest istotny w całości przychodów operacyjnych okresu sprawozdawczego | ||||||||
| Odpisywanie wartości aktywów obrotowych bezpośrednio w koszty w momencie ich nabycia lub wytworzenia | ||||||||
| Do zastosowania w wybranych jednostkach, po spełnieniu warunków określonych w ustawie o rachunkowości |
||||||||
| Rodzaj uproszczenia | Jednostki, które mogą stosować uproszczenia | Jednostki, które nie mogą stosować uproszczenia |
||||||
| Kwalifikacja umów leasingu według zasad określonych w przepisach podatkowych i niestosowanie przepisów art. 3 ust. 4 i ust. 5 ustawy (por. art. 3 ust. 6 ustawy) | Jednostki, które za poprzedni rok obrotowy (tutaj: 2020 r.) nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:
|
Jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 1e pkt 1-6 ustawy | ||||||
| Uproszczone zasady kalkulacji kosztu wytworzenia produktu (por. art. 28 ust. 4a ustawy) | Jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 1e pkt 1-6 ustawy | |||||||
| Niestosowanie przepisów rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (por. art. 28b ust. 1 ustawy) | Jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 1e pkt 1-6 ustawy oraz jednostki mikro | |||||||
| Odstąpienie od ustalania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego (por. art. 37 ust. 10 ustawy) | Jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 1e pkt 1-6 ustawy | |||||||
| Rezygnacja z zachowania zasady ostrożności przy wycenie poszczególnych składników aktywów i pasywów w zakresie tworzenia odpisów aktualizujących wartość aktywów oraz rezerw na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz skutki innych zdarzeń (por. art. 7 ust. 2b ustawy) | Jednostki mikro*, jednostki małe oraz organizacje pozarządowe spełniające warunki określone w art. 3 ust. 1c pkt 1 albo ust. 1d ustawy | Spółki kapitałowe, spółki komandytowo-akcyjne i spółki jawne lub komandytowe, których wszystkimi wspólnikami ponoszącymi nieograniczoną odpowiedzialność są spółki kapitałowe, spółki komandytowo-akcyjne lub spółki z innych państw o podobnej do tych spółek formie prawnej | ||||||
| Dokonywanie bilansowych odpisów amortyzacyjnych według zasad podatkowych (por. art. 32 ust. 7 oraz art. 33 ust. 1 ustawy) | ||||||||
| Odstąpienie od tworzenia biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów dotyczących przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych (por. art. 39 ust. 6 ustawy) | ||||||||
| * | Jednostki mikro określone w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o rachunkowości mogą zrezygnować z zachowania zasady ostrożności przy wycenie poszczególnych składników aktywów i pasywów na podstawie art. 7 ust. 2a tej ustawy. |
Ponadto określone jednostki mogą korzystać z uproszczeń w sporządzaniu sprawozdania finansowego. Jednostka mikro może sporządzać bilans, rachunek zysków i strat, informacje uzupełniające do bilansu według załącznika nr 4 do ustawy o rachunkowości, korzystając z uproszczeń wskazanych w art. 46 ust. 5 pkt 4, art. 47 ust. 4 pkt 4, art. 48 ust. 3, 48a ust. 3, 48b ust. 4 oraz art. 49 ust. 4 i 6 ustawy o rachunkowości. Natomiast jednostka mała może sporządzać bilans, rachunek zysków i strat, uproszczoną informację dodatkową według załącznika nr 5, korzystając z uproszczeń wskazanych w art. 46 ust. 5 pkt 5, art. 47 ust. 4 pkt 5, art. 48 ust. 4, art. 48a ust. 4, art. 48b ust. 5, art. 49 ust. 5 i 6 ustawy o rachunkowości. Przy czym warunkiem niezbędnym, aby jednostka spełniająca ustawową definicję jednostki mikro lub małej mogła skorzystać z uproszczeń przy sporządzaniu sprawozdania finansowego, jest podjęcie przez jej organ zatwierdzający decyzji (uchwały) w tej sprawie. Warto dodać, iż ustawodawca przewidział również możliwość sporządzenia uproszczonego sprawozdania finansowego według załącznika nr 6 do ustawy o rachunkowości dla niektórych organizacji pożytku publicznego.
|
Na temat uproszczeń w sprawozdawczości finansowej dla jednostek mikro, małych i organizacji pozarządowych można przeczytać w dodatku nr 4 do ZMR nr 5 z 2021 r. |
Do zdarzeń po dniu bilansowym zalicza się wszystkie dotyczące jednostki zdarzenia, które nastąpiły po dniu bilansowym do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego. Sposób, w jaki zdarzenia ujawnione po dniu bilansowym wprowadza się do ksiąg rachunkowych, zależy od istotności otrzymanych informacji oraz od faktu, czy jednostka sporządziła już sprawozdanie finansowe, a jeśli tak, to czy zostało ono zatwierdzone, czy jeszcze nie.
Ogólne zasady ujmowania zdarzeń po dniu bilansowym i ich prezentacji w sprawozdaniu finansowym określa art. 54 ustawy o rachunkowości, natomiast bardziej szczegółowe regulacje zawiera Krajowy Standard Rachunkowości nr 7 "Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym - ujęcie i prezentacja" (KSR nr 7). Według tego standardu, zdarzenia po dniu bilansowym można podzielić, ze względu na wpływ na sprawozdanie finansowe, na zdarzenia dostarczające dowodów na istnienie określonego stanu na dzień bilansowy oraz zdarzenia wskazujące na stan zaistniały po dniu bilansowym.
|
Na temat zdarzeń po dniu bilansowym można przeczytać w dodatku nr 5 do ZMR nr 6 z 2021 r. |
Po dniu bilansowym, a przed sporządzeniem rocznego sprawozdania finansowego skutki zdarzeń, które zmieniają wiedzę jednostki o stanie istniejącym na dzień bilansowy uwzględnia się w księgach rachunkowych i sprawozdaniu finansowym roku obrotowego, kończącego się tym dniem bilansowym (por. pkt 6.4 KSR nr 7). Natomiast po sporządzeniu sprawozdania finansowego, a przed jego zatwierdzeniem jednostka jest zobowiązana skutki zdarzeń, które zmienią jej wiedzę o stanie istniejącym na dzień bilansowy uwzględnić w księgach rachunkowych poprzedniego roku obrotowego oraz skorygować już sporządzone na ich podstawie roczne sprawozdanie finansowe za ten rok obrotowy. Ważne jest to, że korekty takiej dokonuje się, jeżeli skutki tych zdarzeń mają istotny wpływ na to sprawozdanie finansowe (por. pkt 6.5 KSR nr 7). Jeżeli jednostka uzna, że zdarzenia ujawnione po dniu bilansowym są nieistotne, to skutki tych zdarzeń wpływają odpowiednio na zysk lub stratę netto roku obrotowego, w którym otrzymano informację o tych zdarzeniach.
Istotność ważna jest również w przypadku, gdy po dniu bilansowym, a przed dniem zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, jednostka otrzyma informacje na temat zdarzeń wpływających na jej stan lub sytuację po dniu bilansowym. Jeżeli informacje te mogą być istotne dla użytkowników rocznego sprawozdania finansowego, to w ustępie 6 pkt 2 dodatkowych informacji i objaśnień sporządzanych według załącznika nr 1 do ustawy o rachunkowości jednostka podaje lub aktualizuje już wykazane informacje lub ujawnia dla każdego typu zdarzeń, informacje o rodzaju tego zdarzenia oraz szacunkowej kwocie jego skutków finansowych. Jeśli jednak nie jest to możliwe, to w sprawozdaniu jednostka zawiera stwierdzenie, że szacunek taki jest praktycznie niewykonalny.
Należy pamiętać, że skutki zdarzeń, jakie nastąpiły po dniu bilansowym, zmieniających wiedzę jednostki o stanie istniejącym na dzień bilansowy, o których jednostka otrzymała informacje:
a) po sporządzeniu rocznego sprawozdania finansowego, a przed dniem jego zatwierdzenia, ale nieuznanych za istotne, lub
b) po dniu zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego
- ujmuje się w księgach rachunkowych roku i wykazuje w sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, w którym informacje te otrzymano zgodnie z zasadami opisanymi w rozdziale V. "Poprawianie błędów" (por. pkt 6.7 KSR nr 7).
W przypadku zdarzeń ujawnionych po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, które jednostka uznała za nieistotne, skutki tych zdarzeń wpływają odpowiednio na zysk lub stratę netto roku obrotowego, w którym otrzymano informację o tych zdarzeniach lub inną pozycję kapitałów (funduszy) własnych, jeżeli tak stanowią przepisy o rachunkowości. Z kolei skutki zdarzeń ujawnionych po dniu bilansowym, po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, uznanych za istotne, ujmuje się w kapitale (funduszu) własnym i wykazuje jako zysk (stratę) z lat ubiegłych.
Sposób ujęcia w księgach zdarzeń po dniu bilansowym zmieniających wiedzę jednostki o stanie istniejącym na ten dzień w jednostkach, w których dzień bilansowy przypadał 31 grudnia 2020 r., przedstawiono w formie przykładowej listy kontrolnej (checklisty).
| Lp. | Czynność podlegająca sprawdzeniu/wykonaniu | TAK | NIE | UWAGI |
| 1. | Czy w jednostce wystąpiło zdarzenie dotyczące 2020 r., które zostało ujawnione po dniu bilansowym, przed sporządzeniem sprawozdania za 2020 r.? Jeśli tak, to skutki tego zdarzenia uwzględnia się w księgach i sprawozdaniu za 2020 r. |
|||
| 2. | Czy w jednostce wystąpiło zdarzenie dotyczące 2020 r., które zostało ujawnione po dniu bilansowym, po sporządzeniu sprawozdania za 2020 r. i przed jego zatwierdzeniem? Jeśli tak, i zdarzenie to ma istotny wpływ na to sprawozdanie, to skutki tego zdarzenia należy wprowadzić do ksiąg 2020 r. i odpowiednio zmienić to sprawozdanie. Jeśli tak, i zdarzenie to ma nieistotny wpływ na to sprawozdanie, to skutki tego zdarzenia wpływają odpowiednio na zysk lub stratę netto 2021 r. |
|||
| 3. | Czy w jednostce wystąpiło zdarzenie dotyczące 2020 r., które zostało ujawnione po dniu bilansowym, po sporządzeniu sprawozdania za 2020 r. i po jego zatwierdzeniu? Jeśli tak, i zdarzenie to ma istotny wpływ na to sprawozdanie, to skutki tego zdarzenia należy wprowadzić do ksiąg 2021 r. i ująć na koncie 82 "Rozliczenie wyniku finansowego", jako zysk (stratę) z lat ubiegłych. Jeśli tak, i zdarzenia to ma nieistotny wpływ na to sprawozdanie, to skutki tego zdarzenia wpływają odpowiednio na zysk lub stratę netto 2021 r. |
| Przykład
W marcu 2021 r., po dniu bilansowym przypadającym na 31 grudnia 2020 r., jednostka uzyskała informację o tym, że na dzień bilansowy wartość składnika aktywów na skutek utraty wartości była niższa od wykazanej w księgach rachunkowych jednostki o 20.000 zł. Sprawozdanie finansowe jednostki zostało już sporządzone i zatwierdzone. Sytuacja I Zdarzenie to ma istotny wpływ na sporządzone sprawozdanie finansowe, w związku z czym jego skutki ujęto w księgach marca 2021 r., zapisem: 1. PK - różnica między wartością wykazaną w księgach rachunkowych a wartością środka trwałego po uwzględnieniu trwałej utraty jego wartości (20.000 zł): - Wn konto 82 "Rozliczenie wyniku finansowego" (w analityce: Skutki błędu z 2020 r.), Sytuacja II Zdarzenie to nie ma istotnego wpływu na sporządzone sprawozdanie finansowe, w związku z czym jego skutki ujęto w księgach marca 2021 r., zapisem: 1. PK - różnica między wartością wykazaną w księgach rachunkowych a wartością środka trwałego po uwzględnieniu trwałej utraty jego wartości (20.000 zł): - Wn konto 76-1 "Pozostałe koszty operacyjne", |
Wszelkie wykryte błędy, bez względu na to czy były popełnione w bieżącym roku obrotowym czy w poprzednich latach, wymagają korekty. Na sposób ujęcia korekty błędów w księgach rachunkowych rozstrzygający wpływ ma moment ujawnienia błędu (tzn. czy nastąpił przed czy po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego) oraz istotność popełnionego błędu. Rodzaje błędów popełnianych w księgach rachunkowych i wpływ skutków ich korekty na sprawozdanie finansowe opisuje KSR nr 7 w rozdziale V. "Poprawianie błędów".
Z pkt 5.5 KSR nr 7 wynika, że przy ocenie istotności konieczne jest łączne rozpatrywanie skutków wszystkich wykrytych błędów, ponieważ - chociaż każdy z nich z osobna może być nieistotny - łącznie mogą spowodować istotne zniekształcenie rocznego sprawozdania finansowego. Istotność błędu uzależniona jest od wielkości i rodzaju pominięcia lub nieprawidłowości ocenianych w kontekście towarzyszących okoliczności. Czynnikiem rozstrzygającym o istotności może być zarówno wielkość, jak i rodzaj pozycji lub kombinacja obu tych czynników.
Błędy popełnione w bieżącym roku obrotowym, wykryte przed sporządzeniem rocznego sprawozdania finansowego, koryguje się w księgach rachunkowych bieżącego roku obrotowego. Z kolei błędy popełnione w bieżącym roku obrotowym, wykryte po sporządzeniu rocznego sprawozdania finansowego, ale przed jego zatwierdzeniem, uznane przez jednostkę za istotne, wymagają korekty w księgach rachunkowych bieżącego roku obrotowego i odpowiedniej zmiany rocznego sprawozdania finansowego. Skutki błędów uznane za nieistotne ujmuje się w księgach rachunkowych następnego roku obrotowego. Powyższe regulacje wynikają z punktu 5.3 i 5.4. KSR nr 7 i są zgodne z treścią art. 54 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Podobnie postępuje się w przypadku wykrycia w bieżącym roku obrotowym (tu: w 2021 r.), przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za poprzedni rok (tu: za 2020 r.), błędów popełnionych we wcześniejszych latach obrotowych, których sprawozdania finansowe są już zatwierdzone. Przykładowo, w sytuacji gdy jednostka wykryła popełnienie błędu w księgach 2019 r. już po sporządzeniu sprawozdania finansowego za 2020 r., ale przed jego zatwierdzeniem, to skutki korekty błędu uznanego za istotny powinna ująć w księgach 2020 r. i odpowiednio zmienić sporządzone za ten rok sprawozdanie (czyli sporządzić je ponownie). Korektę błędu istotnego dotyczącego lat poprzednich jednostka zaksięguje na koncie 82 "Rozliczenie wyniku finansowego" i przedstawi w sprawozdaniu finansowym jako zysk/stratę z lat ubiegłych. Natomiast korektę błędu nieistotnego jednostka może ująć w księgach rachunkowych na bieżąco, czyli w księgach 2021 r.
Jeżeli jednostka otrzymała informacje o zdarzeniach, które mają istotny wpływ na sprawozdanie finansowe już po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego, to ich skutki ujmie w księgach rachunkowych roku obrotowego, w którym informacje te otrzymała. Wynika tak z treści art. 54 ust. 2 ustawy o rachunkowości, jak również z objaśnień szczegółowych w tym zakresie zawartych w pkt 6.7 KSR nr 7.
Korekty błędów popełnionych w poprzednich latach obrotowych, uznanych przez jednostkę za nieistotne, wpływają odpowiednio na zysk lub stratę netto bieżącego roku obrotowego lub inną pozycję kapitałów (funduszy) własnych, jeżeli tak stanowią przepisy o rachunkowości. Natomiast korekty błędu popełnionego w poprzednich latach obrotowych, uznanego za istotny, jednostka:
Skutki korekty błędów należy ujawnić w sprawozdaniu finansowym, w ustępie 6 pkt 1 dodatkowych informacji i objaśnień. W pozycji tej, zgodnie z pkt 5.8 KSR nr 7, jednostka ujawnia następujące informacje dotyczące błędów popełnionych w poprzednich latach obrotowych:
Jeżeli ustalenie kwot korekt jest praktycznie niewykonalne, to w dodatkowych informacjach i objaśnieniach w ustępie 6 pkt 1 ujawnia się sam fakt popełnienia błędu w poprzednich latach obrotowych oraz podaje się na czym ten błąd polegał i powody braku możliwości dokonania wiarygodnego szacunku korekt (por. pkt 5.9 KSR nr 7). Ponadto w ustępie 6 pkt 4 dodatkowych informacji i objaśnień przedstawia się dane liczbowe, wraz z wyjaśnieniem, zapewniające porównywalność danych sprawozdania finansowego za rok poprzedzający ze sprawozdaniem za rok obrotowy. Przy czym, jeżeli zmienione kwoty zostały wykazane w dodatkowych rubrykach bilansu oraz rachunku zysków i strat, to nie ma potrzeby ujawniania ich w tym ustępie informacji dodatkowej.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
