Dofinansowanie z ZFŚS do wycieczki pracowników i członków ich rodzin a PIT

Zakład pracy zamierza zorganizować wycieczkę dla pracowników oraz członków ich rodzin. Koszty wycieczki zostaną pracownikom częściowo sfinansowane z ZFŚS (pozostałą część kosztów pokryją pracownicy). Udział w wycieczce będzie dobrowolny, powszechnie dostępny dla wszystkich uprawnionych. Wycieczka będzie miała charakter integracyjny, co wpłynie na polepszenie atmosfery w pracy, zwiększenie motywacji, wydajności oraz jakości wykonywanej pracy. Zorganizowanie wycieczki leży w interesie pracodawcy. Czy dofinansowanie z ZFŚS pracownikom do wyjazdu integracyjnego będzie powodowało u nich powstanie przychodu?

Definicja przychodów

Przychodami generalnie są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF).

Osoby zatrudnione na umowę o pracę uzyskują przychód kwalifikowany do przychodów ze stosunku pracy. Takimi przychodami są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF).

Wyjazdy integracyjne pracowników a PIT

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych, udział pracowników w wycieczce zakładowej, zorganizowanej przez pracodawcę, o charakterze integracyjnym, dobrowolnym i ogólnie dostępnym dla wszystkich, nie skutkuje u pracowników powstaniem przysporzenia majątkowego, a tym samym przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Organy podatkowe swoje stanowisko "opierają" na definicji nieodpłatnych świadczeń zawartej m.in. w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym sąd dokonał ustaleń, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu ze stosunku pracy. TK wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• zostały spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie TK, w sytuacji gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe), obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) nie jest spełnione. Przesądza o tym również to, że spotkanie integracyjne oferowane jest wszystkim pracownikom, zatem nie ma podstaw, aby świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego udział pracownika w wyjeździe integracyjnym zorganizowanym przez pracodawcę, nie skutkuje u pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Zdaniem organów podatkowych przychód nie powstanie również u członków rodziny pracownika biorących udział w takim wyjeździe.

Tak uznał Dyrektor KIS m.in. w interpretacji indywidualnej z 11 maja 2022 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.336.2022.1.MZ. Jak w niej czytamy:

"(...) udział osób uprawnionych, w tym w szczególności pracowników wraz z osobami najbliższymi w wycieczkach integracyjnych, których celem jest zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, częściowo sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie skutkuje dla nich powstaniem przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...)"

Takie stanowisko Dyrektor KIS zajął również w interpretacjach indywidualnych z 4 czerwca 2020 r., nr 0115-KDIT2.4011.204.2020.2.KC, z 3 marca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.75.2020.1.ST, z 8 lipca 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.158.2019.1.IM, czy z 3 lipca 2019 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.159.2019.1.IM.