Również podatnik wykorzystujący w prowadzonej działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych drugi samochód osobowy stanowiący środek trwały, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczać:
|
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 listopada 2024 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.641.2024.4.HJ)
Podatnik prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, niezatrudniający pracowników, posiadający zaliczony do środków trwałych samochód osobowy z silnikiem benzynowym, zamierzał zakupić i wprowadzić do działalności jako środek trwały drugi pojazd (również samochód osobowy).
Pojazd ten miał pełnić funkcję zastępczą, pomocniczą, a także rezerwową, co umożliwiłoby zachowanie ciągłości operacyjnej i terminową realizację zleceń, szczególnie w przypadku braku możliwości użytkowania pierwszego samochodu.
Posiadanie dwóch pojazdów zapewniłoby bowiem niezbędne zabezpieczenie w sytuacjach, gdy jeden z nich ulegnie awarii lub będzie wymagał serwisowania. W efekcie zminimalizowane zostałyby zakłócenia w prowadzeniu działalności, utrzymane terminy realizacji projektów i zabezpieczone źródło przychodów przed dalszymi stratami.
Choć oba samochody będą osobowe, to jeden z silnikiem benzynowym zapewni dynamiczną jazdę i lepsze osiągi na krótszych trasach miejskich, natomiast drugi z silnikiem diesla, dzięki większej oszczędności paliwa, sprawdzi się lepiej podczas długich podróży służbowych po całym kraju, pozwalając na obniżenie kosztów eksploatacji przy przemieszczaniu się na większe odległości. Cena nabycia drugiego pojazdu nie przekroczyłaby 150.000 zł. Ponieważ samochód byłby wykorzystywany do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej, jak i prywatnie, to opłaty oraz koszty związane z jego utrzymaniem i eksploatacją byłyby rozliczane w kosztach podatkowych z zastosowaniem limitu 75% oraz 50% odliczenia VAT.
W związku z zamiarem zakupu podatnik zwrócił się do organu podatkowego m.in. z pytaniem, czy wydatki związane z użytkowaniem i eksploatacją drugiego pojazdu oraz jego amortyzacja (oznaczone przez podatnika jako działanie - wariant A), mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
W ocenie podatnika wydatki na eksploatację pojazdu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ samochód będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej. Amortyzacja pojazdu (w wariancie A) również może być zaliczona do podatkowych kosztów.
Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe i jednocześnie, w kontekście jego wątpliwości, wyjaśnił że decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodów. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodów, a także racjonalność wydatków, tzn. ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodów.
Jak zaznaczył organ podatkowy, przepisy ustawy o PIT nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości ich zakupu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na określony składnik majątku, w tym przypadku samochodu osobowego, za koszt uzyskania przychodów jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Organ podatkowy przypomniał, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.
Odnosząc się do wątpliwości dotyczących wydatków na nabycie pojazdu organ podatkowy wskazał, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o PIT wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, lecz sukcesywnie w miarę ich zużycia.
Organ podatkowy podkreślił, że w przypadku składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, spełniających kryteria do uznania ich za środki trwałe (innych niż nieruchomości), możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą, czy też częściowo do celów prywatnych. Tym samym w przypadku samochodu osobowego zakupionego na potrzeby działalności gospodarczej, zaliczonego do środków trwałych i wykorzystywanego w tej działalności, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych niezależnie od tego, że samochód będzie częściowo wykorzystywany dla celów prywatnych. Przy czym pamiętać należy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego (o napędzie tradycyjnym, tj. innym niż elektryczny albo wodorowy), dokonywanych według zasad podatkowych, w części ustalonej od wartości początkowej samochodu przewyższającej kwotę 150.000 zł.
Ponadto organ podatkowy przywołał art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o PDOF, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż stanowiącego własność podatnika niebędącego firmowym składnikiem majątku, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji opisanej w pytaniu, organ podatkowy stwierdził, że:
"(...) Posiadanie dwóch pojazdów zapewni Panu niezbędne zabezpieczenie w sytuacjach, gdy jeden z nich ulegnie awarii lub będzie wymagał serwisowania. W ten sposób będzie Pan mógł zminimalizować zakłócenia w prowadzeniu działalności, utrzymać terminy realizacji projektów i zabezpieczyć źródło przychodów przed dalszymi stratami.
Choć oba samochody będą osobowe, to jeden z silnikiem benzynowym zapewni dynamiczną jazdę i lepsze osiągi na krótszych trasach miejskich, natomiast drugi z silnikiem diesla, dzięki większej oszczędności paliwa, sprawdzi się lepiej podczas długich podróży służbowych po całym kraju, pozwalając na obniżenie kosztów eksploatacji przy przemieszczaniu się na większe odległości. Oba pojazdy będą się uzupełniać, spełniając obecne wymogi środowiskowe narzucone przez duże miasta, a ich przestrzeń bagażowa będzie umożliwiać Panu ciągłość realizacji działań. Drugi samochód będzie stanowił składnik majątku w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a jego wartość nie przekroczy wartości 150.000 zł. Ponieważ oba samochody będą wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej, jak i prywatnie, poza godzinami pracy, a ewidencja, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, nie będzie prowadzona, to opłaty oraz koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu będą rozliczane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 75% wydatków związanych z użytkowaniem auta w kosztach uzyskania przychodów oraz 50% odliczenia VAT.
(...) w sytuacji przedstawionej we wniosku, do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej będzie Pan mógł zaliczyć:
| ||||||||||||
|
||||||||||||
