Rekompensaty dla kontrahentów a koszty uzyskania przychodów - interpretacja indywidualna organu podatkowego

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 sierpnia 2021 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.104.2021.1.KW.

Spółka (wnioskodawca) w zakresie prowadzonej działalności zawiera z zewnętrznymi usługodawcami umowy na świadczenie usług dotyczących produkcji mięsnej. W celu zapobiegania rozpowszechniania się wirusa SARS-CoV-2 ograniczyła jednak produkcję. Ograniczenia te spowodowały utratę przez usługodawców możliwości częściowej realizacji usług. Wiążące się z tym straty spółka ma pokryć rekompensatą finansową. Zależy jej bowiem na utrzymaniu współpracy z usługodawcami, którzy - dzięki otrzymanej rekompensacie - będą mogli utrzymać własne zdolności produkcyjne na poziomie zapewniającym - po wznowieniu przez spółkę procesu produkcji w pełnym zakresie - realizację zamierzonych celów produkcyjnych.

Zastanawiała się, czy takie rekompensaty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. O rozstrzygnięcie tego zagadnienia zwróciła się z wnioskiem do organu podatkowego. Jej zdaniem rekompensaty finansowe wypłacane kontrahentom, mające zminimalizować negatywne konsekwencje wprowadzonych przez spółkę ograniczeń w procesie produkcji, stanowią koszt uzyskania przychodu.

Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Wyjaśnił, że w myśl art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile na podstawie art. 16 ust. 1 updop nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Koszty związane z zachowaniem źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Baza interpretacji wydawanych m.in. przez organy podatkowe dostępna jest w serwisie www.interpretacje.gofin.pl

Uwzględniając te wyjaśnienia oraz biorąc pod uwagę fakt, że:

• usługodawcy są w praktyce jednymi z głównych partnerów biznesowych spółki,
• usługodawcy świadczą wysoko wyspecjalizowane usługi w zakresie produkcji mięsnej,
• wykonanie czynności objętych świadczonymi usługami nie byłoby możliwe za pomocą zasobów wewnętrznych spółki,
• usługodawcy dzięki otrzymanej rekompensacie, będą mogli utrzymać własne zdolności produkcyjne na poziomie zapewniającym - po wznowieniu przez spółkę procesu produkcji w pełnym zakresie - realizację zamierzonych celów produkcyjnych,

organ podatkowy uznał, że rekompensaty finansowe na rzecz usługodawców służą zabezpieczeniu/zachowaniu źródła przychodów osiąganych w przyszłości.

Poza tym są racjonalne i ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej. Umożliwiają niezakłócone korzystanie z wyspecjalizowanych usług sprawdzonych, długoletnich kontrahentów, co wypełnia przesłankę zabezpieczenia źródła przychodów z art. 15 ust. 1 updop i pozwala na zaliczenie rekompensat do kosztów uzyskania przychodów.

Organ wyjaśnił też, że: "Opisana we wniosku rekompensata nie mieści się (...) w katalogu kar umownych wyłączonych z kosztów podatkowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop. Z treści tego przepisu wynika, że nie są kosztem podatkowym kary umowne i odszkodowania ponoszone celem zrekompensowania szkód powstałych wskutek zaniedbania lub niestarannego działania podatnika czego efektem są wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, zwłoka w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoka w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Jak wielokrotnie podkreślano w judykaturze i piśmiennictwie przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, stanowiąc wyjątek od zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy (updop - przyp. red.), winien być interpretowany ściśle. W analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z karą umowną z żadnego z wymienionych w tym przepisie tytułów".