Rozliczenie kosztów związanych z montażem i uruchomieniem środka trwałego - interpretacja KIS

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 października 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.389.2018.2.BM)

Stan faktyczny oraz stanowisko podatnika

Spółka, prowadząca działalność produkcyjną, w ramach zaplanowanej inwestycji, zamierzała zakupić maszyny i urządzenia, które miały zostać trwale ze sobą połączone w ciągu technologicznym, tworząc środek trwały.

W efekcie tego zakupu niezbędne będzie wykonanie fundamentów wewnątrz i na zewnątrz hali produkcyjnej. W ramach wytworzenia środka trwałego poniesione mają być również koszty związane z montażem, umocowaniem i uruchomieniem.

W związku z powyższym spółka zadała następujące pytanie: Czy wartość poniesionych kosztów (w tym na wykonanie fundamentów oraz kosztów związanych z montażem, umocowaniem i uruchomieniem poniesionych w związku z jego wytworzeniem) zwiększy wartość środka trwałego - linii technologicznej?

Zdaniem spółki, koszty wymienione w pytaniu zwiększą wartość początkową środka trwałego.

Stanowisko organu podatkowego

Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika. Jednocześnie przypomniał, że zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, za wartość początkową środków trwałych uważa się - w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia zdefiniowany w art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak wskazał organ podatkowy, cytowana definicja ma charakter otwarty. Ustawodawca obejmuje pojęciem kosztu wytworzenia środka trwałego wszelkie koszty, których poniesienie jest związane bezpośrednio z realizacją inwestycji. Oceniając dany wydatek pod kątem możliwości uznania go za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego należy zatem zbadać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika.

W szczególności, do wartości składających się na koszt wytworzenia środka trwałego należą:

• wartość (w cenie nabycia) rzeczowych składników majątku zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. przede wszystkim materiałów, z których został wykonany środek trwały,
   
• wartość (w cenie nabycia) wykorzystanych usług obcych zużytych do wytworzenia środków trwałych, tj. zarówno usług polegających na samym wytwarzaniu środka trwałego, tj. przede wszystkim jego budowie, jak i innych usług niezbędnych do wytworzenia i uczynienia tego składnika majątku zdatnym do używania, np. kosztów prac geologicznych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę, usług projektowych, usług inżynierskich, doradztwa finansowego i prawnego związanego z prowadzoną inwestycją, kosztów sporządzenia dokumentacji przetargowej, kosztów niezbędnych ekspertyz obiektów budowlanych,
   
• koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, tj. przede wszystkim koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) dla pracowników zatrudnionych przy realizacji inwestycji.

W ocenie organu podatkowego, z wyżej przytoczonych regulacji ustawowych wynika, że decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość jego powiązania z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym środkiem trwałym.

Organ podatkowy dodatkowo zwrócił uwagę, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.

Poprzez sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania - po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Warunek kompletności i zdatności do użytku to zatem jednocześnie faktyczna oraz prawna możliwość funkcjonowania danego środka trwałego.

Organ podatkowy podkreślił, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. "Kompletne i zdatne do użytku" nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, organ podatkowy wskazał, że do kosztu wytworzenia, a zarazem wartości początkowej opisanego we wniosku środka trwałego w postaci linii technologicznej, należy zaliczyć koszty związane z wykonaniem fundamentów pod młyn oraz filtr procesowy, jak również koszty związane z ich montażem, umocowaniem i uruchomieniem. Wydatki takie są bowiem bezpośrednio związane z procesem wytworzenia środka trwałego, stanowią wydatki inwestycyjne, bez poniesienia których ww. środek trwały w ogóle nie mógłby powstać.