Jeżeli dla celów bilansowych koszty nieistotne ujmowane są w kosztach jednorazowo (a nie w czasie, przez okres, którego dotyczą), to przyjęcie takiego rozwiązania również dla celów podatku dochodowego jest prawidłowe. |
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 sierpnia 2018 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.259.2018.1.AP)
W rozpatrywanej przez organ podatkowy sprawie spółka ponosiła koszty pośrednie, dotyczące dwóch lat podatkowych, m.in. wydatki na ubezpieczenia komunikacyjne, prenumeraty, reklamę. Spółka wskazała, że wydatki te stanowią koszty nieistotne, które dla celów bilansowych spółka zamierzała (w ramach dopuszczalnych uproszczeń) rozliczać w kosztach jednorazowo, a nie w czasie (mimo, że dotyczyły one dwóch lat obrotowych).
Spółka uważała, że jeśli na gruncie przepisów o rachunkowości, ww. koszty będą nieistotne i zostaną ujęte w kosztach jednorazowo, to przyjęcie takiego rozwiązania również dla celów podatkowych (tj. jednorazowe ujęcie w kosztach uzyskania przychodów) nie powinno zostać zakwestionowane.
Organ podatkowy, do którego spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację indywidualną w tej sprawie, przyznał jej rację.
Organ podatkowy przywołał treść art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o PDOP, z których wynika, że:
Organ podatkowy wskazał, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym - zdaniem Dyrektora KIS - nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów), tylko jego ujęcie jako kosztu, tj. uznanie przez podatnika za taki koszt przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i kosztów, istotności i ostrożności.
Według organu podatkowego, dopiero moment odpisania kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym, mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego. Nie jest zatem obojętne, kiedy koszt bilansowy może być uznany za koszt podatkowy. Jeżeli, zgodnie z zasadą współmierności przychodów i kosztów (określoną w ustawie o rachunkowości), podatnik poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe ujmuje (rozlicza) koszty w miesiącach, których one dotyczą, to także dla celów podatkowych powinien on rozliczać takie koszty proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jak stwierdził Dyrektor KIS:
"(...) Jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na wynik finansowy. Rozliczanie kosztów w czasie jest uzasadnione, gdy stanowią one kwotę istotną dla podatnika. Nie ma natomiast uzasadnienia do rozliczania międzyokresowego kwot, które w skali działalności firmy są nieistotne, tzn. nie wpływają na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki. W takim przypadku mogą być jednorazowo zaliczane w koszty. Przepisy nie przesądzają o wysokości kwoty wydatku decydującej o formie rozliczenia. W zależności zatem od skali prowadzonej działalności oraz wysokości ponoszonego wydatku podatnik decyduje, czy jest to wartość istotna, która powinna być rozliczona w czasie, to znaczy w poszczególnych miesiącach, czy też jest to kwota nieistotna, którą można jednorazowo zaliczyć do kosztów podatkowych w dacie poniesienia.
Jeśli zatem Wnioskodawca uzna dla celów bilansowych, że koszty nieistotne nie wpłyną na zniekształcenie wyniku finansowego Spółki, w ramach przyjętych uproszczeń, koszty takie mogą być zaliczone jednorazowo, bez konieczności rozliczania międzyokresowego. (...)"
Podobnie wynika z pisma Ministerstwa Finansów z 30 marca 2017 r., będącego odpowiedzią na zapytanie naszego Wydawnictwa (opublikowanego w Biuletynie Informacyjnym nr 12 z 20.04.2017 r.). W piśmie tym czytamy:
"(...) Jeśli jednostka prowadząca ewidencję rachunkową zgodnie z przepisami o rachunkowości, w ramach uproszczeń rachunkowych, ujmie w tej ewidencji kwotę kosztu jednorazowo, bez rozliczania w czasie, to w przypadku kosztu innego niż bezpośrednio związanego z przychodem (pośredniego), na mocy art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zalicza taki koszt do kosztów uzyskania przychodów w dacie ujęcia w ewidencji rachunkowej."
|