Przez nieuwagę spółka z o.o. z umowy zlecenia zawartej z własnym pracownikiem rozliczyła tylko składkę zdrowotną. Po stwierdzeniu nieprawidłowości dokonała korekty dokumentów rozliczeniowych i opłaciła zaległe składki ZUS, w tym w części przypadającej na pracownika i nie będzie dochodziła ich zwrotu. Czy poniesione z tego tytułu wydatki może zaliczyć do kosztów podatkowych?
Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych składki ZUS w części, którą była zobowiązana sfinansować z własnych środków. Natomiast wydatki poniesione na opłacenie składek w części obciążającej ubezpieczonego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Na podstawie odrębnych przepisów, płatnik składek obowiązany jest do obliczenia i przekazania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne od wynagrodzeń wypłacanych osobom zatrudnionym przez siebie. Część składek na ubezpieczenia społeczne jest finansowana przez osobę zatrudnioną, a część przez płatnika. Z kolei składkę na ubezpieczenie zdrowotne finansuje w całości z własnych środków ubezpieczony.
Składki od umów zlecenia w części finansowanej przez płatnika powinny być uwzględniane w kosztach podatkowych zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 16 ust. 1 pkt 57a updop. Stanowi on, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek (z zastrzeżeniem niemającym zastosowania w rozpatrywanym przypadku) określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek. Przepis ten stosuje się odpowiednio do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 16 ust. 7d updop). Zatem podatnik (zleceniodawca) ma prawo uznać składki ZUS, w części przez siebie finansowanej, za koszty uzyskania przychodów dopiero z chwilą ich opłacenia.
Tak więc w opisanym stanie faktycznym zaległe składki ZUS w części finansowanej przez pracodawcę są w całości kosztami uzyskania przychodów, na dzień zapłaty.
Kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaconych przez spółkę składek na ubezpieczenia społeczne w części, która powinna być finansowana przez ubezpieczonego, powinna zostać oceniona na gruncie art. 15 updop. Wobec tego należy zauważyć, że opłacenie tych składek jest konsekwencją błędu, a nie celowym działaniem nakierowanym na osiąganie przychodów. Zatem zapłacone za pracowników składki nie spełniają przesłanek zaliczenia ich do kategorii kosztów uzyskania przychodów. Nie ma zatem prawnej możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów składek zapłaconych do ZUS w części, która zgodnie z odrębnymi przepisami obciąża ubezpieczonego.
Takie też stanowisko w podobnej sprawie zajął WSA w Białymstoku w wyroku z 7 marca 2018 r., nr I SA/Bk 1864/17 (orzeczenie prawomocne). W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził: "(...) niemożliwe jest przyjęcie, że wydatek w postaci składek zapłaconych w wyniku zobowiązania pokontrolnego przeprowadzonego przez ZUS był celowym działaniem nakierowanym na osiąganie przez pracowników przychodów. Było to działanie korygujące błędną kwalifikację świadczeń na rzecz pracowników, niemającym nic wspólnego z wydatkiem racjonalnie i gospodarczo uzasadnionym. Twierdzenie to jest tym bardziej wiarygodne i trafne, gdy się zważy, że skarżąca dokonała zapłaty tej części składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne, w odniesieniu do których ciążył na niej wyłącznie obowiązek ich pobrania z wynagrodzenia pracownika, a nie obowiązek finansowania z własnych środków. Analizowane wydatki - skoro nie były ponoszone w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu - nie mają podstawowej cechy definiującej kategorię podatkową »kosztów uzyskania przychodów«".
|