Przepisy nie wymagają, aby uregulowanie zobowiązania, o którym mowa w art. 15b updop musiało nastąpić ze środków własnych podatnika. Wobec tego należy przyjąć, że przy faktoringu odwrotnym zobowiązanie jest uregulowane w momencie zapłaty przez faktora. |
Tak wynika z wyroku WSA we Wrocławiu z 20 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 76/14 (orzeczenie nieprawomocne).
Spółka z o.o. prowadzi działalność produkcyjną. Wierzytelności przysługujące dostawcom są objęte umową tzw. faktoringu odwrotnego. Zgodnie z taką umową po przedstawieniu faktorowi (bankowi) zaakceptowanej faktury od dostawcy, faktor w terminie 3 dni roboczych dokonuje płatności na rzecz dostawcy spółki, co oznacza, że zobowiązanie spółki wobec dostawcy zostaje skutecznie uregulowane jeszcze przed upływem terminów płatności wynikających z faktury. Zdaniem spółki, w momencie dokonania płatności na rzecz dostawcy towarów przez faktora, wierzytelność odbiorcy towarów zostaje skutecznie zaspokojona, a zatem nie mają zastosowania przepisy dotyczące korygowania kosztów, tj. art. 15b updop.
Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Zdaniem tego organu płatność dokonywana przez bank (faktora) nie powoduje, że spółka jako nabywca towaru poniosła ciężar płatności. Dopiero z chwilą poniesienia wydatku przez spółkę, następuje uregulowanie przez nią zobowiązania. W konsekwencji uznał, że skoro to nie podatnik płaci kontrahentowi i nie on jest obciążony finansowo w terminie wynikającym z ustawy, to powinien on zmniejszyć swoje koszty.
WSA nie podzielił stanowiska organu podatkowego i przyznał rację spółce. Sąd uznał, że w przypadku faktoringu odwrotnego, w momencie zapłaty wierzytelności, wierzytelność ta wygasa, a wierzyciel jest w całości zaspokojony. Pozostaje tylko stosunek prawny między faktorem a podatnikiem. Analiza przepisów nie daje przy tym podstaw do wymogu, aby zobowiązanie miało być zapłacone ze środków własnych podatnika.
|