Spółka jest właścicielem budynku, który wymaga generalnego remontu. W związku z koniecznością poniesienia znacznych nakładów, rozważana jest możliwość jego wyburzenia i postawienia w jego miejsce innego budynku. Czy wydatki związane z rozbiórką oraz niezamortyzowaną część wartości początkowej starego budynku należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, czy o ich wartość powiększyć wartość początkową planowanej inwestycji?
Wydatki poniesione na prace wyburzeniowe będą powiększały wartość początkową nowego środka trwałego, natomiast niezamortyzowaną część wartości początkowej likwidowanego budynku należy odnieść bezpośrednio w koszty podatkowe.
Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika. Tak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 6 updof oraz art. 16 ust. 1 pkt 6 updop.
Z powołanych przepisów wynika, że podatnik, który likwiduje dany środek trwały przed jego całkowitym umorzeniem, może poniesioną z tego tytułu stratę rozliczyć w kosztach podatkowych, pod warunkiem, że u podstaw decyzji o likwidacji nie leży zamiar zmiany rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.
Obciążenie kosztów tego typu stratami jest uzasadnione, np. ze względu na nierentowną eksploatację danego środka trwałego, zbyt kosztowny remont lub znaczne zużycie techniczne. Jeżeli zatem rozbiórka budynku motywowana jest koniecznością postawienia na tym samym miejscu innego obiektu budowlanego, spełniającego kryteria środka trwałego, wówczas podatkowe rozliczenie straty w likwidowanym składniku jest możliwe.
| Zwróć uwagę!
W przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to powstała w związku z tą likwidacją strata nie stanowi kosztu podatkowego. Natomiast likwidacja środków trwałych spowodowana innymi przyczynami niż zmiana rodzaju działalności, może być podstawą zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów. |
Organy podatkowe do pewnego czasu przyjmowały, że skoro likwidacja nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego jest warunkiem koniecznym do wytworzenia nowego środka trwałego, to jego niezamortyzowana część wartości początkowej jest kosztem bezpośrednio związanym z budową nowego obiektu i stanowi składową jego wartości początkowej. Stanowisko to uległo jednak zmianie na korzyść podatników. Obecnie powszechne jest stanowisko (znajdujące potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych, por. wyrok NSA z 16 czerwca 2011 r., sygn. akt II FSK 207/10 oraz z 2 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1744/09), że nieumorzona wartość środka trwałego likwidowanego w związku z budową na jego miejscu nowego obiektu powinna być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Ze stanowiskiem tym należy się zgodzić, gdyż nie ma uzasadnienia do dalszej amortyzacji środka trwałego po jego fizycznej likwidacji. Ponadto obowiązujące przepisy nie dają podstawy do rozliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego poprzez amortyzację innego środka trwałego.
Bezsporna jest natomiast konieczność powiększenia wartości początkowej nowego środka trwałego o nakłady na wyburzenie istniejącego obiektu. Cel rozbiórki, czyli wybudowanie nowego środka trwałego przesądza, że wydatki z nią związane należy zaliczyć do kosztów wytworzenia nowo budowanego środka trwałego, o których mowa w art. 22g ust. 4 updof i art. 16g ust. 4 updop. Przyjmuje się bowiem, że zwrot "koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" odnosi się do kosztów ponoszonych w wyniku podjęcia procesu wytwarzania, do poniesienia których by nie doszło, gdyby podatnik nie wytwarzał środka trwałego we własnym zakresie.
Tak więc wydatki związane z wyburzeniem środka trwałego, w miejsce którego powstanie nowy, będą kosztem podatkowym poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej nowego środka trwałego.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
