Spółka dokonując zakupu pojazdu wykupiła dodatkowo u dilera samochodowego wydłużoną gwarancję na ten pojazd. Jak rozliczyć dla celów podatkowych taki wydatek i jak ująć go w księgach rachunkowych?
Wydatek na zakup wydłużonej gwarancji nie zwiększa wartości początkowej środka trwałego, lecz jako koszt pośredni podlega rozliczeniu przez okres objęty ochroną gwarancyjną. |
Na temat kosztów wydłużonej gwarancji uzyskanej na zasadzie dodatkowego ubezpieczenia pisaliśmy w Biuletynie Informacyjnym nr 26 z 10 września 2012 r. Stwierdziliśmy tam, że zakup takiej dodatkowej gwarancji dokonany wraz z nabyciem środka trwałego powinien być traktowany jako element ceny nabycia środka trwałego, natomiast zakup dokonany po rozpoczęciu używania środka trwałego należy kwalifikować do ogólnych kosztów działalności operacyjnej i rozliczać dla celów podatku dochodowego na zasadach dotyczących kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodem. Oznacza to konieczność rozliczania takich kosztów przez okres na jaki umowa ubezpieczenia została zawarta.
Przedstawione stanowisko wynikało z ostrożnego podejścia do problemu i w naszej ocenie jego zastosowanie również obecnie nie powinno być kwestionowane przez organy podatkowe.
Należy jednak zauważyć, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2014 r., nr IPPB3/423-988/13-2/KK, odpowiadając na pytanie podatnika, w jaki sposób powinien być rozliczany wydatek na dodatkową gwarancję stwierdził, iż: "(...) wydatki na nabycie dodatkowej gwarancji, tj. usługi serwisowej w miejscu instalacji będą stanowiły koszt podatkowy o charakterze pośrednim i zgodnie z art. 15 ust. 4d (ustawy o PDOP - przyp. red.), jeżeli okres, na który została udzielona gwarancja dodatkowa jest krótszy niż rok podatkowy, koszt jej nabycia powinien być rozpoznawany przez Spółkę w dacie poniesienia. Natomiast, jeżeli okres gwarancji jest dłuższy niż rok podatkowy, koszt gwarancji Spółka powinna rozpoznawać proporcjonalnie do okresu, na który została zawarta gwarancja. (...)"
Przyjmując powyższe wyjaśnienie do stosowania w księgach rachunkowych jednostki koszty takie mogą być księgowane na koncie 40-9 "Pozostałe koszty rodzajowe" w korespondencji z kontem 24 "Pozostałe rozrachunki" lub kontem 13 "Rachunek bankowy". Przy czym wydatki dotyczące gwarancji obejmujących ochroną przyszłe okresy sprawozdawcze należy rozliczać zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dokonując czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Oznacza to, że część wydatku dotycząca przyszłych okresów podlega aktywowaniu na koncie 64 i w przyszłości jest rozliczana w koszty okresu, którego dotyczy.
Zatem, w księgach rachunkowych, w związku z wykupem dodatkowej gwarancji mogą wystąpić następujące zapisy:
• zapłata należności: |
- Wn konto 40-9, - Ma konto 13-0 oraz |
• przeniesienie kosztów do rozliczenia w czasie: |
- Wn konto 64 "Rozliczenia międzyokresowe kosztów", - Ma konto 49 "Rozliczenie kosztów"; |
• odpis kosztu dotyczącego danego okresu sprawozdawczego: |
- Wn konto 49, - Ma konto 64, itd. w kolejnych okresach. |
Dodajmy, iż w przypadku wydłużonych gwarancji uzyskiwanych na zasadzie specjalnego ubezpieczenia w odniesieniu do samochodów osobowych mogą mieć zastosowanie ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o PDOP. Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro (w przypadku podatników PIT według kursu sprzedaży walut obcych) ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.
Jak wynika z powyższego, jeżeli umowa dodatkowej ochrony gwarancyjnej zawarta jest na zasadzie ubezpieczenia, a wysokość składki ubezpieczenia ustalona jest w stosunku do wartości pojazdu i przekracza 20.000 euro, to do kosztów uzyskania przychodów będzie mogła być zaliczona tylko część takiej składki.
|