Limity umów na czas określony w razie ponownego zatrudnienia pracownika

1) Pracownik był zatrudniony na okres próbny od 1 kwietnia do 30 czerwca 2015 r., a następnie na czas określony wynoszący 33 miesiące od 1 lipca 2015 r. do 31 marca 2018 r. (1 umowa terminowa). Obecnie zamierzamy ponownie go zatrudnić. Czy możemy zawrzeć z nim umowę na czas określony?

Tak, z tym że na okres nie dłuższy niż 7 miesięcy i 20 dni.

Zgodnie z art. 25¹ § 1 K.p., okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Wymienione wyżej ograniczenia obowiązują od 22 lutego 2016 r. i zostały wprowadzone do Kodeksu pracy na mocy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy... (Dz. U. poz. 1220), dalej ustawy zmieniającej. Jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące, lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż 3, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie 33 miesięcy trwania takiej umowy, lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony (art. 25¹ § 3 K.p.).

Pracownik został zatrudniony na okres próbny od 1 września do 30 listopada 2021 r., a następnie strony zawarły jedną umowę na czas określony wynoszący 33 miesiące, od 1 grudnia 2021 r. do 31 sierpnia 2024 r. Jeżeli stosunek pracy nie zostanie rozwiązany wcześniej, dopuszczalny limit czasowy łączących strony umów na czas określony zostanie wyczerpany. Oznacza to, iż kolejną umowę strony będą mogły zawrzeć na czas nieokreślony, a jeśli zawrą ją na czas określony, umowa ta z mocy prawa będzie umową bezterminową.

Sytuacja przedstawiona w przykładzie nie będzie jednak dotyczyła przypadku Czytelnika, pomimo że wcześniej łączyła go z pracownikiem 33-miesięczna umowa na czas określony. Zgodnie bowiem z art. 14 ustawy zmieniającej, do umów o pracę na czas określony, trwających w dniu 22 lutego 2016 r., stosuje się art. 25¹ K.p. w aktualnym brzmieniu, jednakże do okresu zatrudnienia, o którym mowa w tym przepisie, wlicza się okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony przypadający od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej (22 lutego 2016 r.), a trwająca w tym dniu umowa o pracę na czas określony jest uważana za pierwszą umowę w rozumieniu znowelizowanego art. 25¹ K.p. albo za drugą umowę w rozumieniu tego przepisu, jeżeli została zawarta jako druga umowa w rozumieniu art. 25¹ K.p w brzmieniu przed nowelizacją. Wspomnijmy, że wówczas zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony było równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca (art. 25¹ § 1 K.p. w brzmieniu obowiązującym do 21 lutego 2016 r.).

Przyjmujemy założenia z pytania. Ponieważ do limitu czasowego (33 m-cy) wlicza się okres łączącej strony umowy na czas określony przypadający od 22 lutego 2016 r. do 31 marca 2018 r. (25 miesięcy, 10 dni jako jedna umowa), a do limitu ilościowego jedną umowę, pracodawca może zawrzeć z pracownikiem jeszcze jedną lub maksymalnie dwie umowy na czas określony na łączny okres nieprzekraczający 7 miesięcy i 20 dni.

2) Pracownik pracował w okresach: od 26 sierpnia do 31 października 2013 r. (okres próbny), od 1 listopada 2013 r. do 31 października 2014 r. (czas określony), od 1 listopada 2014 r. do 15 marca 2017 r. (czas określony) i od 17 lipca do 31 sierpnia 2017 r. (czas określony). Czy kolejna umowa powinna być na czas nieokreślony?

Tak. Wynika to z powołanego w odpowiedzi na pytanie 1 przepisu art. 14 ustawy zmieniającej. Druga z zawartych przez strony umów na czas określony, która trwała w dniu wejścia w życie zmian (22 lutego 2016 r.), była też drugą umową wliczaną do limitu ilościowego obowiązującego w świetle znowelizowanego art. 25¹ § 1 K.p. Tym samym kolejna umowa zawarta na czas określony od 17 lipca do 31 sierpnia 2017 r. wyczerpała limit ilościowy.