Od 1 lipca 2018 r. podatnicy VAT mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności. Wiąże się to m.in. z możliwością zmniejszenia przez nich kwoty zobowiązania podatkowego VAT o kwotę obliczoną na podstawie wzoru wynikającego z art. 108d ust. 1 ustawy o VAT. Ustawodawca bowiem wskazał, iż w sytuacji gdy zapłata zobowiązania podatkowego z tytułu podatku następuje w całości z rachunku VAT w terminie wcześniejszym niż termin zapłaty podatku, kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku można obniżyć o kwotę wyliczoną według wzoru:
S = Z × r × | n |
360 |
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
S | - | kwotę, o którą obniża się kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku, |
Z | - | kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku wynikającą z deklaracji podatkowej przed obniżeniem tego zobowiązania, |
r | - | stopę referencyjną Narodowego Banku Polskiego obowiązującą na dwa dni robocze przed dniem zapłaty podatku, |
n | - | liczbę dni od dnia, w którym obciążono rachunek bankowy albo rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, z wyłączeniem tego dnia, do dnia, w którym upływa termin zapłaty podatku, włącznie z tym dniem. |
Kwotę, o którą obniża się kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku, zaokrągla się do pełnych złotych. Do zaokrąglenia kwoty, o którą obniża się kwotę zobowiązania podatkowego z tytułu podatku, stosuje się przepis art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), czyli zaokrągla się ją do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.
Niemniej jednak podatnicy VAT decydujący się na zapłatę zobowiązań za pomocą mechanizmu podzielonej płatności i obniżający zobowiązanie podatkowe o skonto, mają wątpliwości, czy w przypadku złożenia korekty deklaracji VAT zachowują prawo do skonta i czy prawo to należy realizować od pierwotnej czy skorygowanej kwoty zobowiązania.
W powyższej sprawie redakcja zwróciła się o wyjaśnienie do Ministerstwa Finansów. W piśmie z dnia 18 grudnia 2018 r. Ministerstwo Finansów wyjaśniło, iż jeśli podatnik składający korektę deklaracji zmniejsza wysokość zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy na wcześniejszym etapie, czyli na etapie deklaracji pierwotnej, zastosowano tzw. skonto - to kwota obniżki uzyskana przez podatnika nie ulega zmianie do czasu, aż wykazana w korekcie deklaracji kwota do zapłaty będzie niższa niż kwota uzyskanego skonta. Wówczas dopiero nastąpi zmiana wysokości obniżki do deklarowanej w korekcie kwoty podatku do wpłaty.
Kalkulator kwoty zmniejszającej VAT (skonto) dostępny jest w serwisie www.kalkulatory.gofin.pl |
Jednocześnie Ministerstwo Finansów w celu wyraźnego zobrazowania relacji korekta zobowiązania/skonto w odpowiedzi przedstawiło następujący przykład:
"(...) w deklaracji pierwotnej wykazano kwotę do zapłaty w wysokości 1.000 zł. Wysokość wyliczonego skonta wynosi 10 zł. Faktyczna kwota do zapłaty wynosi zatem 990 zł.
W deklaracji korygującej zmniejszono kwotę zobowiązania i wynosi ono 500 zł. Wartość wyliczonego skonta pozostaje bez zmian i nadal wynosi 10 zł. Faktyczna kwota do zapłaty w wyniku złożonej korekty wynosi zatem 490 zł. Kwota nadpłaty podlegająca zwrotowi z urzędu skarbowego wynosi 500 zł.
Jeżeli podatnik przykładowo złożyłby kolejną korektę deklaracji zmniejszając ponownie kwotę zobowiązania do wysokości 4 zł. W takim przypadku kwota do zapłaty będzie niższa niż kwota uzyskanego wcześniej skonta (skonto wynosiło 10 zł), a zatem wysokość skonta ulegnie zmniejszeniu do kwoty 4 zł czyli do wysokości kwoty do zapłaty z drugiej korekty. Po rozliczeniu drugiej korekty kwota nadpłaty podlegająca zwrotowi z urzędu skarbowego wynosi 490 zł (...)."
W sytuacji natomiast, kiedy podatnik składając korektę deklaracji VAT zwiększy wysokość zobowiązania podatkowego po zastosowaniu skonta, wówczas kwota skonta uzyskanego przez podatnika przy deklaracji pierwotnej jest zachowana bez zmian.
|