W lokalu, który najmujemy na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zamierzamy przeprowadzić remont. Czy poniesione w związku z tym nakłady mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, czy może muszą być rozliczone jako inwestycja w obcym środku trwałym?
| Nakłady poniesione w związku z remontem najmowanego lokalu zalicza się bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. |
Generalnie koszty napraw wynajmowanej nieruchomości powinien pokrywać jej właściciel. Kwestie te reguluje art. 662-663 Kodeksu cywilnego. W praktyce jednak, na podstawie określonych ustaleń umownych, mogą wystąpić przypadki przeprowadzenia remontów przez najemcę bez uzyskania zwrotów od podmiotu wynajmującego.
Na potrzeby podatkowego rozliczenia poniesionych nakładów koniecznym jest ustalenie ich charakteru, a przede wszystkim, czy są to wydatki remontowe, czy może ulepszeniowe.
Przypomnijmy zatem, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki takie powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP i art. 22g ust. 17 ustawy o PDOF). Wydatki na ulepszenie obcych środków trwałych stanowią podlegającą amortyzacji inwestycję w obcym środku trwałym.
Natomiast przez remont, w myśl art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Można uznać, że remontem będą wszelkie prace mające na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego obiektu, niepowodujące zmian w jego przeznaczeniu i konstrukcji.
Tak więc, jeżeli w wyniku nakładów poniesionych przez pytającą jednostkę, zostanie przywrócony pierwotny stan techniczny i użytkowy lokalu, tj. wykonane prace nie spowodują zmian w jego użytkowaniu, przeznaczeniu czy konstrukcji, nie wzrośnie jego wartość użytkowa, to będziemy mieli do czynienia z wydatkami remontowymi.
Co do zasady, wydatki remontowe dotyczące środków trwałych podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W każdym przypadku warunkiem takiego rozliczenia jest jednak wykazanie przez podatnika związku wydatku z osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem przychodu.
W taki sam sposób należy rozliczyć wydatki remontowe dotyczące najmowanych środków trwałych (tu: lokalu użytkowego). Wydatki takie, bez względu na ich wartość, zwiększą koszty uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia.
Dodajmy, że w inny sposób należy rozliczać nakłady - również te o charakterze remontowym - poniesione przed rozpoczęciem używania najmowanego lokalu na przystosowanie go do własnych potrzeb. W takim przypadku należy bowiem przyjąć, że powstała inwestycja w obcym środku trwałym. Tak wynika m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 15 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.513.2017.1.MAP, w której organ podatkowy stwierdził:
"(...) gdy w określonym składniku majątku przeprowadzono prace jeszcze przed oddaniem go do używania, to wszelkie wydatki związane z tymi pracami - zarówno na ulepszenie, jak i na remont - uwzględnia się w wartości początkowej środka trwałego (w niniejszym przypadku: w wartości początkowej "ulepszenia w obcym lokalu"). (...)"
W konsekwencji wydatki byłyby ujmowane w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Wyjątek od takiego rozliczenia stanowiłby przypadek, gdyby nakłady remontowe (na wynajęty lokal) nie przekroczyłyby 10.000 zł. Wówczas również one podlegałyby zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
