| Jeżeli płatnik nie ma możliwości poboru podatku od przekazanego pracownikowi świadczenia w naturze (gdyż w danym miesiącu pracownik nie uzyskał żadnego dochodu w formie pieniężnej), nie jest zobligowany do zapłaty zaliczki z własnych środków ani do zobowiązania pracownika do wpłaty tej zaliczki przed udostępnieniem świadczenia. |
(interpretacja indywidualna Ministra Finansów z 8 czerwca 2012 r., nr DD3/033/140/IMD/10/PK-424)
Zakłady pracy - jako płatnicy - mają obowiązek obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku pracy. Podatek ten należy przekazać w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną - według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 38 ust. 1 ustawy o PDOF).
Pojawiły się jednak wątpliwości, jak wypełnić rolę płatnika w przypadku, gdy w danym miesiącu podatnik (pracownik) nie uzyskuje żadnych dochodów w formie pieniężnej (gdyż np. przebywa na zasiłku chorobowym lub macierzyńskim), a pracodawca przekazał mu świadczenie w naturze, które kwalifikowane jest do przychodów ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu tak jak wynagrodzenie za pracę. Czy w takim przypadku pracodawca powinien zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej od pracownika? A może pracownik przed udostępnieniem świadczenia powinien wpłacić płatnikowi równowartość należnej zaliczki?
Niektóre organy podatkowe uznają, że brak możliwości poboru zaliczki na podatek nie zwalnia płatnika z obowiązku jej pobrania i uiszczenia. Uzyskanie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy w związku z otrzymanym świadczeniem rzeczowym obliguje płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy w ustawowym terminie. Niepobranie tego podatku skutkuje niewypełnieniem obowiązków płatnika przewidzianych w art. 31 ustawy o PDOF i art. 8 Ordynacji podatkowej, a płatnik (tu: pracodawca) naraża się na zapłatę odsetek za zwłokę. Tak uznał przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej, która jednak z urzędu została zmieniona przez Ministra Finansów w przywołanej wyżej interpretacji indywidualnej z 8 czerwca br. Minister Finansów uznał, że z przepisów nie wynika, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania zaliczki (gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej), był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Żadne przepisy nie obligują także podatnika (tu: pracownika) do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi. W tym przypadku płatnik powinien jedynie wykazać wartość świadczenia w naturze w rocznej informacji PIT-11. Pracownik z kolei będzie obowiązany uwzględnić ten przychód w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i będzie musiał zapłacić należny podatek od sumy dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym.
Zaznaczamy, że jest to interpretacja indywidualna i nie stanowi ona powszechnie obowiązującej wykładni prawa. Niemniej jednak można się spodziewać, że w przyszłości organy podatkowe będą prezentowały podobne stanowisko.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
