1) Pracownik złożył w czerwcu 2012 r. oświadczenie, z którego wynika, że od tego miesiąca jego miejsce zamieszkania znajduje się w innej miejscowości niż miejscowość, w której mieści się zakład pracy. Od kiedy należy pracownikowi stosować podwyższone koszty uzyskania przychodów?
Złożenie przez pracownika oświadczenia o zamieszkiwaniu poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, wyznacza moment, od którego można mu stosować podwyższone koszty uzyskania przychodów.
Podwyższone koszty uzyskania przychodów przysługują, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika (pracownika) jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik ten nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Koszty te w 2012 r. wynoszą 139,06 zł miesięcznie. Wynika to z art. 22 ust. 2 pkt 3 updof.
Stosowanie przez zakład pracy podwyższonych kosztów uzyskania przychodów możliwe jest po złożeniu przez pracownika oświadczenia o spełnieniu warunków uprawniających do ich stosowania (art. 32 ust. 5 updof).
Zatem podwyższone koszty uzyskania przychodów mogą być uwzględniane przy obliczaniu zaliczki na podatek od wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi dopiero po złożeniu przez niego wspomnianego oświadczenia.
2) Czy zwrot kosztów dojazdu do pracy pozbawia pracownika podwyższonych kosztów uzyskania przychodów?
Zwrot kosztów dojazdu do pracy pozbawia pracownika podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli kwota zwrotu nie podlega opodatkowaniu.
Jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, przysługują mu podwyższone koszty uzyskania przychodów.
Podwyższonych kosztów uzyskania przychodów nie stosuje się jednak, jeżeli pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy i otrzymana z tego tytułu kwota nie podlega opodatkowaniu (art. 22 ust. 13 updof).
3) W jakiej wysokości (podstawowej czy podwyższonej) zastosować koszty uzyskania przychodów pracownikowi, który ma miejsce zameldowania w Poznaniu i tam wykonuje pracę, ale miejscem jego czasowego zamieszkania są Szamotuły?
Czasowe zamieszkiwanie poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Stosowanie kosztów uzyskania przychodów w podwyższonej wysokości uzależnione jest od posiadania przez pracownika stałego lub czasowego miejsca zamieszkania w innej miejscowości niż miejscowość, w której znajduje się zakład pracy i nieuzyskiwania dodatku za rozłąkę. O stosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje miejsce zamieszkania, a nie zameldowania pracownika.
Pracownik mający czasowe miejsce zamieszkania w Szamotułach ma więc prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia jest tu, że miejsce zameldowania znajduje się w Poznaniu, a więc w tej samej miejscowości, w której znajduje się zakład pracy.
4) Pracownik przez cały miesiąc przebywał w podróży służbowej. Czy wypłacenie mu diet za ten okres pozbawia go prawa do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów?
Otrzymywanie przez pracownika diet w związku z odbyciem podróży służbowej nie pozbawia pracownika prawa do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Aby podwyższone koszty uzyskania przychodów mogły być zastosowane, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika powinno być położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i pracownik nie może uzyskiwać dodatku za rozłąkę. To jedyne wymogi, jakie stawia ustawa o PIT do stosowania podwyższonych kosztów.
Wypłacenie pracownikowi diet za czas pozostawania w podróży służbowej nie stanowi okoliczności powodującej zawieszenie prawa do podwyższonych kosztów.
5) Stosunek pracy został z pracownikiem rozwiązany 31 maja 2012 r. Pracownik ten, w trakcie trwania stosunku pracy, korzystał z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Czy do wynagrodzenia za maj wypłaconego 8 czerwca 2012 r. zakład pracy powinien zastosować podwyższone koszty?
Do obliczenia zaliczki na podatek od wynagrodzenia wypłaconego po ustaniu stosunku pracy, należy zastosować podstawowe koszty uzyskania przychodów.
Jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, przysługują mu podwyższone koszty uzyskania przychodów. Aby koszty takie mogły być zastosowane, konieczne jest złożenie oświadczenia o spełnieniu wspomnianych warunków (art. 32 ust. 5 updof). Do złożenia takiego oświadczenia uprawniony jest pracownik. Oświadczenie to wygasa z dniem rozwiązania stosunku pracy.
Oznacza to, że przy wyliczaniu zaliczki na podatek od przychodów ze stosunku pracy uzyskanych po dniu ustania stosunku pracy, nie można stosować kosztów podwyższonych.
6) Pracownik miał stosowane podwyższone koszty uzyskania przychodów. W połowie czerwca 2012 r. zmienił miejsce zamieszkania na miejscowość, w której położony jest zakład pracy, o czym poinformował pracodawcę. Czy za czerwiec można jeszcze zastosować mu podwyższone koszty uzyskania przychodów?
Pracownikowi za czerwiec przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodów.
W oświadczeniu o stosowanie podwyższonych kosztów wskazuje się m.in., że miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Gdy następuje w tym zakresie zmiana, pracownik przestaje być uprawniony do stosowania mu podwyższonych kosztów. O zmianie stanu faktycznego powinien poinformować pracodawcę.
Zawiadomienie o zmianie stanu faktycznego uzyskane od pracownika powoduje odstąpienie od stosowania podwyższonych kosztów. Zatem moment, w którym to nastąpi, będzie wyznaczał pracownik, informując, kiedy przestał spełniać warunki do zastosowania tych kosztów. Pracownik w czerwcu 2012 r. uprawniony był jeszcze do podwyższonych kosztów. Przepisy nie stanowią bowiem o potrzebie zamieszkiwania poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, przez cały miesiąc. Wystarczające jest więc, aby warunek ten był spełniony przez część miesiąca.
|