Podstawowym kryterium dostępu do subwencji finansowej PFR 2.0 dla mikrofirm jest zatrudnienie choć jednego pracownika na podstawie umowy o pracę na dzień 31 grudnia 2019 r. lub 31 lipca 2020 r. Niespełnienie tego warunku blokuje możliwość ubiegania się o wsparcie. Choć dla określenia statusu firmy przy ubieganiu się o subwencję nie bierze się pod uwagę osób zatrudnionych przez przedsiębiorcę na podstawie umów cywilnoprawnych, to na etapie obliczania kwoty subwencji u mikrofirm umowy te wpływają na wysokość wsparcia.
Nowa Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju 2.0 jest programem rządowym realizowanym w oparciu o art. 21a ustawy o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. z 2020 r. poz. 2011 ze zm.). Nie określa ona katalogu beneficjentów, czyli podmiotów, które mogą ubiegać się o subwencję finansową z tarczy 2.0 przeznaczonej dla przedsiębiorców z 54 branż. Kwestię tę regulują dokumenty programowe, czyli regulamin ubiegania się o udział w programie rządowym "Tarcza Finansowa 2.0 Polskiego Funduszu Rozwoju dla mikro-, małych i średnich firm". W świetle jego założeń wsparcie w postaci subwencji finansowej kierowane jest do dwóch grup przedsiębiorców, tj. mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich, dla których istnieją odrębne metodologie ustalania maksymalnych kwot subwencji finansowych.
Na potrzeby ubiegania się o subwencję finansową z Tarczy Finansowej PFR 2.0 za mikrofirmę uznaje się przedsiębiorcę, który na 31 grudnia 2019 r. zatrudniał co najmniej jednego pracownika oraz nie więcej niż dziewięciu pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (w przypadku braku pracowników na ten dzień pod uwagę bierze się stan zatrudnienia na 31 lipca 2020 r.). Roczny obrót netto takiego przedsiębiorcy za 2019 r. lub suma bilansowa w 2019 r. nie może przekroczyć kwoty 2 mln euro. Z kolei za małego i średniego uznaje się przedsiębiorcę niebędącego mikrofirmą, który w dniu 31 grudnia 2019 r. zatrudniał co najmniej jednego pracownika, ale nie więcej niż 249 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (w przypadku braku pracowników na ten dzień pod uwagę bierze się stan zatrudnienia na 31 lipca 2020 r.) - przykład 1. Roczny obrót netto za rok 2019 takiego przedsiębiorcy nie przekracza 50 mln euro lub suma bilansowa nie przekracza 43 mln euro. W ujęciu tych definicji za pracownika uważa się tylko osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę. Nie bierze się pod uwagę umów cywilnoprawnych, co dla niektórych przedsiębiorców może stanowić barierę dla ubiegania się o subwencję finansową PFR 2.0 (przykład 2).
Kwota subwencji finansowej PFR 2.0 dla mikrofirmy uzależniona jest od liczby osób zatrudnionych na dzień 30 września 2020 r. i wielkości spadku obrotów w okresie:
Kwotę subwencji dla mikrofirmy oblicza się jako iloczyn osób zatrudnionych (nie więcej niż 9 w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy) oraz kwoty bazowej subwencji uzależnionej od wielkości spadku przychodów wnioskodawcy w porównywalnych okresach wskazanych w powyższych odnośnikach. Kwota bazowa wynosi 18 tys. zł na osobę zatrudnioną w przypadku spadku przychodów w porównywalnych okresach o 30-60%, 36 tys. zł na osobę zatrudnioną przy spadku przychodów o 60% i więcej. Tutaj istotne jest, że przy obliczaniu kwoty subwencji bierze się również pod uwagę osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych.
Kwota subwencji PFR 2.0 dla małych i średnich przedsiębiorców jest obliczana w inny sposób niż dla mikrofirm. Nie występuje w tym przypadku kwota bazowa na zatrudnioną osobę. Mały lub średni przedsiębiorca na potrzeby wyliczenia kwoty subwencji jest zobowiązany wykazać koszty stałe oraz wielkość spadku przychodów. Dotyczą one okresu od 1 listopada 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. (na podstawie dokumentów księgowych lub rachunkowych) lub za okres od 1 stycznia do 31 marca 2021 r. (w oparciu o dane rzeczywiste i na podstawie prognoz). Mały lub średni przedsiębiorca jest uprawniony do subwencji finansowej, jeśli wielkość spadku przychodów w wymaganych okresach jest większa lub równa 30%. W ramach Tarczy Finansowej PFR 2.0 może otrzymać dofinansowanie kosztów stałych niepokrytych przychodami w formie subwencji finansowej w kwocie 70% straty brutto.
|
Przykład 1 Przedsiębiorca prowadzący placówkę gastronomiczną (PKD 56.10.Z Restauracje i inne placówki gastronomiczne) zatrudniał na dzień 31 grudnia 2019 r. czterech pracowników na podstawie umów o pracę. W wyniku pogarszającej się sytuacji finansowej na skutek pandemii zwolnił wszystkich pracowników i na dzień 31 lipca 2020 r. nie zatrudniał żadnego pracownika na podstawie umowy o pracę. Przedsiębiorca spełnia kryteria dostępu do programu rządowego, ponieważ na dzień 31 grudnia 2019 r. zatrudniał pracowników na podstawie umowy o pracę. Dla otrzymania subwencji musiał jednak zatrudniać pracownika(ów) na dzień 30 września 2020 r. np. w oparciu o umowę cywilnoprawną.
Działalność przedsiębiorcy polega na przygotowaniu i dostarczaniu żywności dla odbiorców zewnętrznych - katering (PKD 56.21.Z). Przedsiębiorca zatrudnia swoich pracowników w oparciu o umowy cywilnoprawne (zlecenia). Ponieważ przedsiębiorca nie zatrudnia choć jednego pracownika na podstawie umowy o pracę, nie może skorzystać z subwencji finansowej PFR 2.0. |
| ||||||||||||
|
||||||||||||
