1) Pracownik miał podpisaną umowę na czas określony od 1 października 2006 r. do 31 marca 2007 r. i następną od 1 kwietnia 2007 r. do 31 marca 2012 r. Czy kolejną umowę należy zawrzeć na czas nieokreślony?
Od 22 sierpnia 2009 r. do 31 grudnia 2011 r., w zakresie zatrudniania na podstawie umowy lub umów na czas określony, pracodawców o statusie przedsiębiorcy obowiązywały przepisy ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. z 2009 r. nr 125, poz. 1035 ze zm.), zwanej ustawą antykryzysową. Przewidywała ona kilka istotnych dla zatrudniania na podstawie wspomnianych umów regulacji, w szczególności:
art. 13 ustawy - ograniczający łączny okres zatrudnienia na podstawie umowy lub kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy do 24 miesięcy (z zastrzeżeniem art. 35 ust. 3 ustawy),
art. 35 ust. 1 ustawy - zawieszający na czas trwania ustawy obowiązywanie art. 251 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.), dalej K.p., który przewiduje przekształcenie z mocy prawa trzeciej umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony, jeżeli przerwy pomiędzy poszczególnymi umowami nie przekroczyły miesiąca; zamiast zawieszonego art. 251 K.p. stosowano art. 13 ustawy antykryzysowej (z wyjątkiem długoterminowych umów, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy),
art. 35 ust. 3 ustawy (rozstrzygający w omawianej sprawie) - stanowiący, że umowy na czas określony, zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy antykryzysowej (tj. przed 22 sierpnia 2009 r.), których termin końcowy wykraczał poza okres obowiązywania tej ustawy (tj. poza 31 grudnia 2011 r.), rozwiązują się z upływem terminu, na który zostały zawarte. W odniesieniu do takich długoterminowych umów o pracę nie był stosowany art. 13 ustawy.
W odniesieniu do umów, które zostały zawarte przed wejściem w życie ustawy antykryzysowej, na okres wykraczający poza czas jej obowiązywania, stosowany był art. 251 K.p. - z uwagi na wyłączenie w stosunku do takich umów art. 13 ustawy antykryzysowej. Jeżeli więc taką umowę poprzedzała inna umowa lub umowy na czas określony i przerwy między nimi nie przekroczyły miesiąca, wówczas powinna być ona traktowana jako kolejna z rzędu umowa na czas określony. W konsekwencji, jeżeli będzie to trzecia umowa na czas określony, ulegnie ona przekształceniu w umowę na czas nieokreślony, na mocy art. 251 K.p. Stanowisko powyższe potwierdzają opinie: Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (pismo z 25 marca 2011 r.) i Głównego Inspektoratu Pracy (znak pisma: GPP-364-4560-25- -1/11/PE/RP).
2) Pierwszą umowę na czas określony z pracownikiem zawarliśmy od 1 maja 2010 r. do 30 września 2010 r. Kolejną umowę podpisaliśmy na okres od 1 października 2010 r. do 30 kwietnia 2012 r. Jak traktować tę drugą umowę? Czy po niej będziemy mogli zawrzeć następną umowę na czas określony?
Drugą umowę, o której mowa w pytaniu, należy traktować jako pierwszą w rozumieniu art. 251 K.p. Pracodawca będzie więc mógł zawrzeć jeszcze jedną umowę na czas określony. Ewentualna trzecia, licząc ją od umowy zawartej 1 października 2010 r., umowa na czas określony (zakładając, że pomiędzy umowami nie będzie co najmniej miesięcznej przerwy) ulegnie natomiast przekształceniu w umowę na czas nieokreślony z mocy samego prawa.
Przepisy ustawy antykryzysowej dotyczące zatrudniania na podstawie umowy na czas określony obowiązywały do 31 grudnia 2011 r. W związku z "przejściem" od 1 stycznia 2012 r. umów na czas określony wyłącznie pod rządy przepisów kodeksowych, powstawały wątpliwości co do tego, jak traktować umowę na czas określony zawartą w czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej i trwającą w dniu 1 stycznia 2012 r. W tej sprawie również wypowiedziało się MPiPS i GIP, uznając, że dla potrzeb art. 251 K.p. taka umowa powinna być traktowana jako pierwsza.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
