Wspólnik spółki cywilnej wniósł do niej budynek wraz z gruntem, który będzie w spółce środkiem trwałym służącym magazynowaniu towarów. Uprzednio nieruchomość ta była środkiem trwałym, wykorzystywanym w działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie przez wspólnika. W związku z wniesieniem wkładu wspólnicy (osoby fizyczne) ponieśli wydatki na opłacenie PCC i notariusza, opłatę za wypisy aktu notarialnego oraz opłatę sądową. Czy wymienione wydatki są kosztami uzyskania przychodu, a może powinny powiększyć wartość początkową budynku?
Wymienione wydatki poniesione przez wspólników stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof. Jednocześnie brak jest podstaw prawnych, by rozpatrywać je jako koszty zwiększające wartość budynku.
Przepis art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.
Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Domniemywa się, że wkłady wspólników mają jednakową wartość. Stanowi tak art. 861 K.c.
W przypadku wniesienia własności, z chwilą przeniesienia własności rzeczy na wspólników staje się ona majątkiem wspólnym wszystkich wspólników. Współwłasność występująca pomiędzy nimi jest tzw. współwłasnością łączną.
Z punktu widzenia podatku dochodowego podatnikami są poszczególni wspólnicy takiej spółki, a nie sama spółka. To na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
W myśl art. 8 ust. 1 updof, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 1a updof, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 updof. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 updof).
Przedmiotem pytania są koszty ponoszone przez wspólników spółki cywilnej w związku z wniesieniem do tej spółki wkładu w postaci nieruchomości, a konkretnie wydatki na opłacenie PCC, wynagrodzenie notariusza, opłatę za wypisy aktu notarialnego oraz opłatę sądową.
Na podstawie art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 updof.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 15 października 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.574.2020.1.IM stwierdził, że: "Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty".
W naszej ocenie, wydatki, o których mowa w pytaniu mieszczą się w definicji kosztów uzyskania przychodów. Spełniają warunek celowości, o którym mówi organ podatkowy w powołanej interpretacji. Są to tzw. koszty pośrednie i powinny być przypisane wspólnikom spółki proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku spółki, co wynika z powołanego art. 8 updof. Rozpatrywanie ich w kategorii wydatków zwiększających wartość początkową budynku jest w tym przypadku nieuzasadnione.
Przypominamy, że na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a updof, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie ich nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną uważa się wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne (jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany). Wartość tę powiększa się o wydatki na montaż, o ile dany składnik majątku wymaga montażu (art. 22g ust. 6 updof).
Ponadto od takiego składnika majątku dokonuje się odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez poprzedni podmiot (tu: wspólnika, który wniósł budynek do spółki cywilnej). Tak wynika z art. 22h ust. 3d w związku z ust. 3 updof.
Zatem wymienione w pytaniu opłaty nie mogą powiększyć wartości początkowej budynku.
|