Czy znane są Państwu wyjaśnienia pozwalające na ustalenie wymiaru podatku od nieruchomości od budowli całkowicie zamortyzowanych przed aktualizacją z 1995 r. na podstawie wartości historycznej?
Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.), podstawę opodatkowania budowli stanowi ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego" wskazuje jednoznacznie, że chodzi tu o "wartość do dokonywania odpisów amortyzacyjnych" na potrzeby podatkowe, którą obecnie określają w identyczny sposób ustawa o PDOF i ustawa o PDOP.
Za wartość tę (podstawę opodatkowania budowli) należy uważać wartość początkową budowli, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego. Opodatkowuje się również budowle całkowicie zamortyzowane, przy czym w tych przypadkach podstawą opodatkowania jest ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
Nie ma wątpliwości, że w wyniku zbycia zamortyzowanej budowli (środka trwałego) nabywca może rozpocząć jego amortyzację i wówczas podstawą opodatkowania będzie nowa wartość amortyzacyjna. Również ulepszenie zamortyzowanej budowli przez dotychczasowego właściciela może podnieść jej wartość początkową i takie ulepszenie skutkuje dalszym naliczaniem odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej powiększonej o kwotę dokonanego ulepszenia. Ale wartość początkowa zamortyzowanego środka trwałego może również ulec zmianie w wyniku aktualizacji (przeszacowania). Czy taka zmiana ma jednak wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości?
Zdaniem jednych, "żaden przepis nie stanowi podstawy do aktualizacji tej wartości, w sytuacji, gdy zostanie zarządzona aktualizacja środków trwałych. Z przepisu jednoznacznie wynika, że tzw. "historyczna" wartość pozostanie podstawą opodatkowania do końca istnienia przedmiotu opodatkowania, o ile przedmiot opodatkowania nie zostanie zbyty i nowy podatnik nie rozpocznie jego amortyzacji (podkreśl. red.)" (W Morawski i in. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Komentarz. ODDK, Gdańsk 2013 r., str. 236). Odmiennie L. Etel: "w sytuacji budowli po aktualizacji ich podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości będzie wartość budowli po przeszacowaniu (aktualizacji), stanowiąca podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych (podkreśl. red.)" (L. Etel "Podatki i opłaty lokalne" Komentarz. ABC Wolters Kluwer Business, Warszawa 2008). Stanowisko takie zajął WSA w wyroku z 11 września 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 691/12. Podobnie w wyroku z 19 stycznia 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1066/04 Sąd wyraził pogląd, że:
"(...) Trzeba stwierdzić, że także w zakresie, w jakim przepisy odnoszą się do budowli całkowicie zamortyzowanych, ustawodawca podatkowy nie zrezygnował z mechanizmu urealniania wartości budowli. Należy bowiem zaznaczyć, że budowla na skutek jej zamortyzowania nie traci przymiotu środka trwałego i dlatego też podlega - co do zasady - reżimowi aktualizacji jej wyceny. Z kolei ulepszenie takiej budowli (całkowicie zamortyzowanej) powoduje obowiązek podwyższenia jej wartości początkowej i dalsze odpisy amortyzacyjne (art. 16h ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W ten sposób rok, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, odnosić się będzie do zaktualizowanej wartości budowli z uwzględnieniem nakładów na ulepszenie (podkreśl. red.). (...)"
| ||||||||||||
|
||||||||||||
