W sytuacji gdy przejazdy odbywają się wyłącznie w celach służbowych, na potrzeby których pracownikowi został powierzony samochód firmowy, to wykorzystywanie tego samochodu do przejazdu z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o pdof. To z kolei oznacza, że pracownik nie uzyskuje z tego tytułu przychodu i w efekcie na pracodawcy - jako płatniku pdof - nie ciąży obowiązek pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu. Potwierdził to Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2025 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.48.2025.1.JK3.
Spółka wdrożyła wewnętrzną procedurę, zgodnie z którą jej pracownicy mogą korzystać m.in. ze służbowych samochodów współdzielonych. Samochody te, zgodnie z procedurą, mogą być wykorzystane w ograniczonym zakresie także do celów prywatnych, w szczególności do dojazdu do i z miejsca zamieszkania użytkownika przed rozpoczęciem realizacji zadań służbowych poza siedzibą spółki lub po ich zakończeniu. Oznacza to możliwość korzystania przez pracowników z takich aut np. w sytuacji wysłania ich w podróż służbową. W razie używania samochodu współdzielonego do celów prywatnych, rozliczenie przychodu pracownika następuje co miesiąc.
Spółka zamierza jednak procedurę doprecyzować w ten sposób, żeby wydanie samochodu współdzielonego pracownikowi w celu dojazdu do i z miejsca zamieszkania, okazjonalnie, w celu odbycia podroży służbowej nie stanowiło wykorzystania go do celów prywatnych i nie podlegało opodatkowaniu. W razie udostępnienia samochodu współdzielonego w ramach delegacji wykorzystanie go do celów osobistych pracownika będzie zabronione. W zaprezentowanej sytuacji spółka miała wątpliwości, czy używanie samochodu współdzielonego do dojazdu do i z miejsca zamieszkania w celu odbycia podróży służbowej zleconej przez spółkę stanowi dla pracownika przychód z nieodpłatnych świadczeń i czy na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pdof ciążą na niej w tym zakresie obowiązki płatnika pdof.
Dyrektor KIS w wydanej interpretacji podkreślił, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o pdof. Zaznaczył przy tym, że ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców, nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.
Dyrektor KIS zaznaczył jednocześnie, że są takie świadczenia gwarantujące higieniczne i bezpieczne warunki pracy i umożliwiające jej prawidłowe wykonywanie, których spełnienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy w celu odpowiedniego zorganizowania własnej działalności. W takim przypadku pracownik korzysta z tych świadczeń w ramach wykonywania powierzonej mu pracy, jednak dla niego jest to korzyść niewychodząca na zewnątrz stosunku pracy i niestanowiąca dochodu będącego przedmiotem opodatkowania.
Końcowo Dyrektor KIS stwierdził, że w analizowanej sprawie pracownik nie otrzyma żadnej korzyści majątkowej kosztem spółki. Korzystanie bowiem z samochodu służbowego przez pracownika, wobec którego ze względu na specyfikę wykonywanych zadań oczekuje się pełnej gotowości, dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
