Obowiązek opłacania składek na FP, FS i FGŚP dotyczy m.in. pracodawców. Po spełnieniu przez pracowników określonych warunków pracodawcy mogą być zwolnieni z opłacania składek na te fundusze. Preferencja taka przysługuje im m.in. za zatrudnione osoby bezrobotne.
Składkę na FP pracodawcy opłacają w całości z własnych środków m.in. za pracowników. Ustalają ją od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania rocznego limitu tej podstawy), wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (w 2021 r. - 2.800 zł). Uregulowanie takie zawiera art. 104 ust. 1 pkt 1a ustawy o promocji zatrudnienia i instytutach rynku pracy.
Powyższa zasada ma też zastosowanie do składki na FS. Dla celów jej opłacania płatnik stosuje bowiem odpowiednio przepisy dotyczące obowiązkowych składek na FP.
Z kolei składkę na FGŚP pracodawca ustala od kwoty stanowiącej podstawę wymiaru składek emerytalnej i rentowych (bez stosowania jej rocznego ograniczenia). Wskazuje tak art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Z tym że jest ona należna za zatrudnionego pracownika niezależnie od wysokości uzyskanego przez niego w danym miesiącu kalendarzowym wynagrodzenia podlegającego oskładkowaniu. Nalicza się ją za osobę fizyczną, która zgodnie z przepisami polskiego prawa jest zatrudniona m.in. na podstawie stosunku pracy i z tego tytułu podlega obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowych (z wyjątkiem pomocy domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną).
Pracodawca za określoną grupę pracowników może być zwolniony z opłacania składek na FP, FS i FGŚP. Dotyczy to zatrudnionych osób bezrobotnych.
Pracodawcy nie opłacają składek na FP, FS i FGŚP przez okres 12 m-cy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę, za zatrudnione osoby, które ukończyły 50. rok życia i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy. Okres 12 miesięcy zwolnienia z opłacania składek na ww. fundusze należy liczyć od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została zawarta umowa o pracę. Z ulgi tej pracodawca może skorzystać, gdy spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
Gdy bezpośrednio po rozwiązaniu umowy zawartej na czas określony zawarta została kolejna umowa o pracę z pracownikiem, w stosunku do którego pracodawca korzystał z przedmiotowego zwolnienia, ulga w opłacie składek przysługuje wyłącznie w okresie trwania pierwszej umowy o pracę.
Zwolnienie to przysługuje:
W przypadku pracowników, którzy zawarli dodatkowo z pracodawcą np. umowę zlecenia lub jeżeli w ramach takiej umowy będą wykonywali pracę na rzecz swojego pracodawcy, ulga ta nie obejmuje przychodów stanowiących podstawę wymiaru składek emerytalnej i rentowych uzyskiwanych z tytułu świadczenia pracy na podstawie tej umowy.
Inną grupą pracowników, za których pracodawcy nie opłacają składek na FP, FS i FGŚP, są zatrudnieni skierowani bezrobotni, którzy nie ukończyli 30. roku życia. Ulga ta przysługuje:
Prawo do niej nie ustaje, jeśli w trakcie jej trwania pracownik ukończył 30. rok życia.
W przypadku gdy ze skierowanym bezrobotnym, który nie ukończył 30 lat, zawarta zostanie umowa na okres krótszy niż 12 miesięcy, po której bezpośrednio (bez dnia przerwy) zawierana jest kolejna umowa o pracę, kontynuowanie w ramach kolejnej umowy ulgi (aż do upływu 12-miesięcznego okresu) jest możliwe, jeśli w momencie nawiązania stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zatrudniona osoba spełnia warunek wieku, tj. nie ukończyła 30 lat. Tak wyjaśnił ZUS w poradniku pt.: "Zasady opłacania składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (...)", dostępnym na stronie internetowej www.zus.pl.
Zwolnienie z obowiązku opłacania składek na FP, FS i FGŚP przysługuje pracodawcy, który pomimo braku skierowania do pracy zatrudnił bezrobotnego po odbyciu stażu, jeśli w dokumencie dotyczącym zorganizowania stażu dla danej osoby bezrobotnej pracodawca zobowiązał się do jej zatrudnienia po zakończeniu stażu.
Ulga ta przysługuje w stosunku do kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania rocznego ograniczenia, wypłaconych (postawionych do dyspozycji pracownika) w okresie przysługującego zwolnienia (bez znaczenia, za jaki okres wynagrodzenia są należne).
Również w tym przypadku ulga przysługuje pracodawcy tylko w odniesieniu do pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia... (Dz. U. z 2021 r. poz. 1100 ze zm.)
Ustawa z dnia 23.10.2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1787)
Ustawa z dnia 13.07.2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych... (Dz. U. z 2020 r. poz. 7)
|