Pracownik przez dwa miesiące korzystał z zasiłku chorobowego. Ostatnie ze zwolnień lekarskich zostało skontrolowane przez ZUS i na skutek nieprawidłowego jego wykorzystywania wydano decyzję odmawiającą prawa do zasiłku za cały okres choroby wskazany w tym dokumencie (od 30 października do 12 listopada 2018 r.). Ponownie pracownik zachorował pod koniec lutego 2019 r. Czy obliczając wysokość wynagrodzenia chorobowego, należy ustalić nową podstawę wymiaru?
Wysokość wynagrodzenia chorobowego ustala się na zasadach obowiązujących przy obliczaniu zasiłków (art. 92 § 2 K.p.). W myśl art. 43 ustawy zasiłkowej, nową podstawę wymiaru oblicza się wówczas, gdy między okresami pobierania wynagrodzenia chorobowego i zasiłków (bez względu na ich rodzaj) wystąpiła przerwa trwająca co najmniej 3 miesiące kalendarzowe. Nie ma więc znaczenia liczba dni przypadająca pomiędzy zakończeniem wypłaty jednego świadczenia a rozpoczęciem następnego, ale liczba miesięcy. Nie jest również istotne, czy w przerwie pracownik świadczył pracę, czy korzystał np. z urlopu wypoczynkowego.
Przykład |
Pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby od 25 września do 12 listopada 2018 r. (49 dni). Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku, stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od września 2017 r. do sierpnia 2018 r.
Ponownie pracownik chorował od 20 do 28 lutego 2019 r., nabywając prawo do wynagrodzenia chorobowego. Przerwa między okresami pobierania świadczeń za czas choroby wyniosła dwa miesiące kalendarzowe (grudzień 2018 r. i styczeń 2019 r.), zatem do obliczenia wysokości wynagrodzenia chorobowego pracodawca przyjął tą samą kwotę, która stanowiła podstawę wymiaru wcześniej pobieranego świadczenia (z zastrzeżeniem zachowania najniższej podstawy wymiaru świadczenia obowiązującej w 2019 r.).
W sytuacji przedstawionej w pytaniu, pracownik z powodu nieprawidłowego wykorzystywania zwolnienia lekarskiego, został pozbawiony prawa do zasiłku za cały okres kontrolowanego zwolnienia. Pobieranie zasiłku chorobowego zakończyło się zatem wcześniej niż orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby. W konsekwencji przerwa w tej niezdolności trwała krócej niż trzy miesiące kalendarzowe, ale przerwa w pobieraniu świadczeń chorobowych przekroczyła trzy miesiące kalendarzowe. Dla celów ustalenia nowej podstawy wymiaru świadczenia istotna jest przerwa w pobieraniu świadczeń, stąd dla wynagrodzenia chorobowego, do którego pracownik nabył prawo w lutym 2019 r., należy ustalić nową podstawę wymiaru.
Przykład |
Przyjmujemy założenia z poprzedniego przykładu, z tym że pracownik na skutek decyzji ZUS nie otrzymał zasiłku chorobowego za okres od 30 października do 12 listopada 2018 r. Przerwa w pobieraniu świadczeń chorobowych trwała więc trzy pełne miesiące kalendarzowe, tj. listopad i grudzień 2018 r. oraz styczeń 2019 r.
W celu wypłaty wynagrodzenia chorobowego w lutym 2019 r. pracodawca ustalił nową podstawę wymiaru. Stanowiło ją przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od lutego 2018 r. do stycznia 2019 r. Wynagrodzenie za wrzesień i listopad 2018 r. zostało uzupełnione, natomiast za październik 2018 r. wyłączone z tej podstawy.
|