Instytucja kultury planuje uszyć we własnym zakresie stroje teatralne, które będzie wykorzystywać w prowadzonej działalności statutowej. Czy wytworzone we własnym zakresie stroje stanowić będą środki trwałe instytucji?
| Jeżeli stroje teatralne uszyte przez instytucję kultury we własnym zakresie będą spełniać warunki określone w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, to - co do zasady - powinny zostać zaliczone do środków trwałych. |
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Przy czym, aby dany składnik majątku mógł być zakwalifikowany do środków trwałych, powinien spełniać wszystkie powyższe warunki. Niespełnienie chociażby jednego z nich, nie pozwala zaliczyć danego składnika do środków trwałych jednostki.
W praktyce przy zaliczaniu danego składnika aktywów do środków trwałych stosuje się ponadto kryterium wartościowe. Ustawa o rachunkowości nie określa przy tym dolnej granicy wartości początkowej dla uznania składnika majątku za środek trwały. Jednak w art. 32 ust. 6 ustawa ta przewiduje uproszczenia w amortyzacji dla środków trwałych o niskiej jednostkowej wartości początkowej. W świetle tego przepisu, dla takich środków trwałych można ustalać odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe w sposób uproszczony, przez dokonywanie zbiorczych odpisów dla grup środków zbliżonych rodzajem i przeznaczeniem lub jednorazowo odpisując wartość tego rodzaju środków trwałych. Dolną granicę wartości początkowej składnika majątku w celu uznania za środek trwały jednostka ustala samodzielnie, kierując się zasadą istotności, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o rachunkowości, oraz możliwością stosowania uproszczeń, wynikającą z treści art. 4 ust. 4 tej ustawy. Wartość tę jednostka wpisuje do swojej polityki rachunkowości.
Warto przy tym zaznaczyć, iż stroje teatralne najczęściej spełniają definicję środków trwałych określoną w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości. Jeśli więc wartość uszytego stroju przewyższa ustaloną przez instytucję kultury dolną granicę wartości początkowej składników uznawanych za środki trwałe, to powinna ona zakwalifikować ten strój do środków trwałych i przyjąć go do ewidencji w koszcie wytworzenia.
Wartość początkową środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie stanowi bowiem koszt jego wytworzenia. W świetle art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości, koszt wytworzenia środków trwałych i środków trwałych w budowie obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:
Oznacza to, że do kosztu wytworzenia środka trwałego w budowie (a następnie środka trwałego) zalicza się wszystkie koszty bezpośrednio i pośrednio związane z budową środka trwałego (tutaj: jego uszyciem), poniesione przez jednostkę od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka do użytkowania.
Co istotne, wszystkie koszty związane z uszyciem stroju teatralnego wskazane jest początkowo ewidencjonować na koncie 08 "Środki trwałe w budowie", a następnie w momencie oddania go do używania przeksięgować na konto 01 "Środki trwałe".
| ||||||||||||
|
||||||||||||
