Jesteśmy samorządowym zakładem budżetowym. Zajmujemy się rozprowadzaniem wody i odbiorem ścieków. Za przyłączenie do urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych pobieramy opłatę. Jak powinna wyglądać ewidencja księgowa tej opłaty? Czy traktować ją jako opłatę, czy jako formę usługi, za którą wystawiana jest faktura?
Zakładamy, iż opłata, o której mowa w pytaniu, pobierana jest przez samorządowy zakład budżetowy na podstawie rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. nr 127, poz. 886). Zgodnie z § 5 pkt 7 tego rozporządzenia, taryfy, w zależności od ich rodzaju i struktury, dla poszczególnych taryfowych grup odbiorców zawierają m.in. stawkę opłaty za przyłączenie do urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, będących w posiadaniu przedsiębiorstwa, wynikającą z kosztów przeprowadzenia prób technicznych przyłącza wybudowanego przez odbiorcę usług. Do stawki tej opłaty dolicza się podatek od towarów i usług.
Opłata za przyłączenie do urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych pobierana przez samorządowy zakład budżetowy stanowi opłatę za świadczenie usługi, do której dolicza się podatek od towarów i usług. Wystawiona w związku z naliczeniem powyższej opłaty faktura podlegać będzie księgowaniu, zapisem:
|
Przedsiębiorstwa energetyczne, ciepłownicze, gazowe, wodociągowe i kanalizacyjne mają obowiązek opodatkować podatkiem VAT nie tylko usługi, do których świadczenia zostały powołane, ale także wszelkie świadczenia pomocnicze związane z podłączeniem użytkowników do ich sieci. Aby prawidłowo ustalić moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tych usług, niezbędne jest jednak ich sklasyfikowanie w oparciu o PKWiU. Należy bowiem rozstrzygnąć, czy opłaty pobierane z tytułu przyłączenia użytkownika do urządzeń wodno-kanalizacyjnych związane są ze świadczeniem usługi budowlanej lub budowlano-montażowej, usługi w zakresie rozprowadzania wody, czy też usługi innego rodzaju.
Obowiązek prawidłowego sklasyfikowania tej usługi spoczywa wyłącznie na podatniku, który w przypadku wątpliwości może wystąpić z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi o ustalenie właściwego grupowania statystycznego.
Dopiero prawidłowo sklasyfikowana usługa pozwoli na ustalenie, w którym momencie podatnik powinien rozpoznać obowiązek podatkowy w VAT.
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną w przypadku wykonania części usługi, dla której określono zapłatę. Jeżeli jednak wcześniej podatnik otrzyma całość lub część należności, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania (w tej części).
Jednak dla niektórych rodzajów czynności ustawodawca określił szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Tak jest m.in. w przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych, gdzie w przypadku świadczenia przez podatnika VAT usług budowlanych i budowlano-montażowych na rzecz innego podatnika podatku VAT, podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, o ile faktura ta zostanie wystawiona terminowo (nie później niż 30. dnia od dnia wykonania usługi). Jeżeli podatnik nie wystawi faktury, bądź też wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje w 30. dniu od dnia wykonania usługi (art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a), ust. 7 oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).
Reasumując: Na podatniku spoczywa obowiązek ustalenia rodzaju wykonywanych usług. W zależności od tego, z jakiego rodzaju usługą mamy do czynienia, obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych lub szczególnych.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
