Jeśli nie zachodzą żadne subiektywne ani obiektywne przeszkody, urlop powinien być wykorzystywany na bieżąco, zgodnie z planem urlopów albo w terminach uzgodnionych z pracownikami, w roku kalendarzowym, za który przysługuje. Jeżeli jednak z przyczyn wskazanych w poprzednich punktach urlop wypoczynkowy nie został wykorzystany zgodnie z planem lub w terminie uzgodnionym z pracownikiem, to stosownie do art. 168 K.p. należy go udzielić pracownikowi najpóźniej do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego. Termin udzielenia urlopu uznaje się za zachowany, jeżeli pracownik rozpocznie urlop najpóźniej w ostatnim zakreślonym przez przepis dniu. Powyższe nie dotyczy części urlopu wykorzystywanego w trybie na żądanie.
Regulacje art. 168 K.p. wyraźnie adresowane do pracodawcy, mają zastosowanie w przypadku:
Wyjaśniamy, że nieudzielenie urlopu do 30 września następnego roku, jakkolwiek narusza przepis art. 168 K.p., nie skutkuje utratą prawa do urlopu zaległego. Urlop ten powinien zostać udzielony w terminie późniejszym.
Uwaga! W myśl art. 168 K.p., obowiązek udzielenia pracownikowi zaległego urlopu w terminie wskazanym w tym przepisie nie dotyczy części urlopu udzielanej w trybie na żądanie. Zgodnie ze stanowiskiem Departamentu Prawnego Państwowej Inspekcji Pracy z dnia 7 kwietnia 2008 r. w sprawie terminu udzielania pracownikom zaległego urlopu na żądanie (znak GPP-110-4560-170/08/PE), przepis art. 168 K.p. nie obliguje do wykorzystania urlopu zaległego, który przed 1 stycznia danego roku był tzw. urlopem na żądanie, w terminie do końca marca (obecnie 30 września) danego roku. Taki obowiązek odnosi się wyłącznie do "zwykłego" urlopu zaległego, tj. takiego, który nie został wykorzystany (pomimo, że był zaplanowany bądź uzgodniony) w związku z przesunięciem lub przerwaniem z przyczyn przewidzianych w przepisach prawa. W konsekwencji urlopu zaległego będącego wcześniej częścią urlopu wypoczynkowego przeznaczoną do wykorzystania w trybie "na żądanie", można zdaniem PIP - bez ryzyka narażenia się na odpowiedzialność za wykroczenia przeciwko prawom pracownika - udzielić w dowolnym terminie, także po 31 marca (obecnie po 30 września) następnego roku. Powinno się to jednak odbywać w ramach planowania bądź uzgodnień indywidualnych. W literaturze przedmiotu postuluje się przy tym wyraźne uregulowanie tej kwestii.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
