Regulacje ogólne

Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu (art. 154² K.p.). Uwzględniając fakt, iż każdy pracownik może zgodnie z harmonogramem świadczyć pracę w różne dni (w tym w niedziele i święta), dni pracy, o których jest mowa w powołanej normie, mają charakter indywidualny.

Przy udzielaniu urlopu jeden jego dzień odpowiada 8 godzinom pracy (art. 154² § 2 K.p.). Powołany przepis jest niezbędny w celu prawidłowego rozliczania urlopu, czego dokonuje się w "wymiarze godzinowym". Pozwala na każdorazowe przeliczenie puli urlopowej na godziny i następnie odjęcie od niej liczby godzin wykorzystanych. Przy pełnym wymiarze pracownik ma do wykorzystania odpowiednio 160 godzin (20 dni x 8 godz.) lub 208 godzin (26 dni x 8 godz.).

Pracownik zatrudniony na 3/4 etatu w systemie weekendowym, legitymujący się 10-letnim stażem urlopowym, wystąpił z wnioskiem o urlop w okresie świąt Wielkiej Nocy - od 31 marca do 2 kwietnia 2018 r., w którym miał świadczyć pracę w pierwszym dniu 8 godzin, w drugim 10 godzin oraz w ostatnim 12 godzin. Pracodawca udzielił urlopu na wymienione (harmonogramowe) dni pracy pracownika, w których wykorzystał on ogółem 30 godzin urlopu.

Niepełnoetatowiec (1/4 etatu) uprawniony do wyższego wymiaru urlopu, wykonuje pracę od poniedziałku do piątku po 2 godziny. Pracownikowi przysługuje w roku 7 dni urlopu wypoczynkowego (1/4 etatu x 26 dni = 6,5 dnia, po zaokrągleniu 7 dni). W praktyce skorzysta on z 28 dni wolnych od pracy (7 dni x 8 godz. = 56 godz.; 56 godz. : 2 godz. = 28 dni), co wynika z obligatoryjnego zaokrąglenia niepełnego dnia urlopu przy ustalaniu puli urlopowej wyrażonej w dniach.

Zasada udzielania urlopu w wymiarze godzinowym, który odpowiada dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu, ma odpowiednie zastosowanie do pracownika, którego dobowa norma czasu pracy wynikająca z odrębnych przepisów jest niższa niż 8 godzin. Dotyczy to przykładowo niektórych niepełnosprawnych, którzy są objęci 7-godzinną normą dobową. Godzinowy wymiar urlopu takiego pracownika oblicza się przy użyciu tej normy. Przy zatrudnieniu na pełny etat i przez cały rok, daje to:

• przy stażu niższym od 10 lat - 140 godzin (20 dni x 7 godz.),
   
• przy stażu co najmniej 10-letnim - 182 godziny (26 dni x 7 godz.).

W przypadku posiadania prawa do urlopu z tytułu niepełnosprawności, urlop powszechny podlega podwyższeniu maksymalnie o dalsze 70 godzin (10 dni x 7 godz.).

Zatrudniony na 5/6 etatu pracownik niepełnosprawny w stopniu znacznym, legitymujący się 15-letnim stażem urlopowym, jest objęty obniżoną normą dobową. Wykonuje on pracę od poniedziałku do piątku po 5 godzin i 50 minut. Zdaniem GIP pracownik ma prawo do 31 dni urlopu proporcjonalnego (5/6 etatu x 26 dni = 21,66 dnia, po zaokrąglaniu 22 dni; 5/6 etatu x 10 dni = 8,33 dnia, po zaokrągleniu 9 dni; 22 dni + 9 dni = 31 dni), a po przeliczeniu 217 godzin (31 dni x 7 godz.). Pracownik skorzystał z całego tygodnia urlopu. Jego pula urlopowa została pomniejszona o 29 godzin i 10 minut (5 dni x 5 godz. i 50 min.).

Podobne zasady należy stosować w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym. W przyjętym okresie rozliczeniowym czas pracy znacznej części tych osób nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Krótsza dobowa norma czasu pracy tej grupy zatrudnionych wynika z art. 93 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160 ze zm.). Nie dotyczy to jedynie pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych zatrudnionych w ww. podmiocie, których obejmują normy powszechne. Z kolei czas pracy pracowników niewidomych, zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami, nie może przekraczać 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.

Ustawa o działalności leczniczej dokładnie wskazuje jednostki będące podmiotami leczniczymi.

Przykładowo pula urlopowa pracowników objętych normą 7 godzin i 35 minut na dobę wyniesie odpowiednio 151 godzin i 40 minut (20 dni x 7 godz. i 35 min.) albo 197 godzin i 10 minut (26 dni x 7 godz. i 35 min.). Udzielając urlopu na dni pracy, pulę urlopową takiego pracownika pełnoetatowego obniża się o 7 godzin i 35 minut za każdy wykorzystany dzień, chyba że pracuje w systemie przewidującym dniówki robocze z inną liczbą godzin pracy.

Pielęgniarka zatrudniona w szpitalu w systemie umożliwiającym wydłużenie dniówki, uprawniona z tytułu stażu pracy do 26 dni urlopu, korzystała z urlopu wypoczynkowego w okresie od 9 do 13 kwietnia 2018 r. Zgodnie z harmonogramem miała w tym czasie świadczyć pracę przez 2 dni po 12 godzin oraz 1 dzień przez 7 godzin i 35 minut. Pracodawca udzielił urlopu tylko na wymienione (i wskazane w harmonogramie) dni pracy. Pracownica wykorzystała w podanym okresie ogółem 31 godzin i 35 minut urlopu (2 dni x 12 godz. + 1 dzień x 7 godz. i 35 min.).

Omówiony powyżej sposób udzielania urlopu (na dni pracy) obejmuje ogół pracowników objętych Kodeksem pracy i ułatwia jego rozliczanie w przypadku zatrudnienia w innych niż podstawowy systemach czasu pracy, zwłaszcza w systemie równoważnym. Wyjaśniamy, że istotą systemu równoważnego czasu pracy jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy w niektórych dniach tygodnia, kompensowane krótszym wymiarem czasu pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy. Jest tu możliwe wydłużenie dobowego wymiaru do 12, a przy niektórych rodzajach prac nawet do 16 lub 24 godzin.

Dwaj pracownicy dozoru, zatrudnieni w systemie równoważnym z możliwością przedłużenia dniówki do 24 godzin, wystąpili o urlop na dzień 20 kwietnia br., na co uzyskali zgodę. Pierwszy zgodnie z harmonogramem miał pracować tego dnia 24 godziny, a drugi 8 godzin. Po udzieleniu im urlopu, godzinowa pula urlopowa tych pracowników została pomniejszona odpowiednio o 24 godziny (3 dni urlopowe) w przypadku pierwszego pracownika i o 8 godzin (1 dzień urlopowy) w przypadku drugiego.

Jeżeli chodzi o pracownika zatrudnionego w zadaniowym systemie czasu pracy, to wobec faktu, iż dowolnie ustala on swoje godziny pracy, pracodawca nie przygotowuje dla niego rozkładu czasu pracy, a jedynie w porozumieniu z pracownikiem określa zadania do wykonania w danym okresie. Z kolei urlop przysługuje mu na zasadach dotyczących ogółu pracowników. Udzielenie urlopu wypoczynkowego oznacza jednak konieczność zmniejszenia wymiaru zadań, czyli odpowiednie zmniejszenie liczby wykonywanych czynności, które w miesiącu korzystania z urlopu ma dana osoba wykonać.

Praktyczne rozliczanie urlopu podczas stosowania systemu zadaniowego może nastręczać trudności. W literaturze prezentowane jest stanowisko, iż dla celów urlopowych można ustalać dla pracownika hipotetyczny rozkład czasu pracy. Jeżeli jednak rozkład nie zostanie określony, pracodawca udziela urlopu, przyjmując równy podział godzin na poszczególne dni. W przypadku pełnoetatowego pracownika oznacza to zmniejszenie jego puli urlopowej o 8 godzin za każdy dzień urlopu wypoczynkowego.

Pracownik zatrudniony na pełny etat w systemie zadaniowym w marcu br. korzystał z 2 tygodni urlopu wypoczynkowego. Pracodawca, respektując zasadę, iż w tygodniu przypada przeciętnie 5 dni roboczych uznał, że pracownik wykorzystał 10 dni urlopu i za każdy dzień odpisał z jego puli urlopowej po 8 godzin. Taka jest bowiem norma dobowa czasu pracy, niezależnie od faktu, iż w zaprezentowanej organizacji pracownik mógłby wykonywać pracę przez inną liczbę godzin w ciągu dnia. Jednocześnie nastąpiło zmniejszenie wymiaru zadań do wykonania w tym miesiącu w takiej proporcji, w jakiej pozostawał czas urlopu do obowiązującego nominału godzin.

Uwaga! Urlop wypoczynkowy powinien obejmować cały dzień pracy danego pracownika wynikający w rozkładu czasu pracy.

W myśl art. 154² § 4 K.p., udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy w wymiarze godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop. Wówczas urlopu należy udzielić na część dnia roboczego, a przez resztę dnia pracownik powinien wykonywać pracę.

W dniu 10 marca br. pracodawca zatrudnił informatyka, dla którego jest to pierwsza praca w życiu. Umowę zawarto na 8-tygodniowy okres próbny, a praca była wykonywana w organizacji podstawowej. Ogólny staż urlopowy pracownika wynosi 8 lat. W tej sytuacji 9 kwietnia 2018 r. zainteresowany nabył pierwszy urlop cząstkowy w wymiarze 1,66 dnia (20 dni x 1/12), co w przeliczeniu na godziny daje 13 godzin i 17 minut. Pracownik zwrócił się z wnioskiem o urlop na 12 i 13 kwietnia br. Pracodawca udzielił pracownikowi urlopu na cały pierwszy dzień (8 godz.) oraz na część drugiego w wymiarze 5 godz. i 17 min. W drugim dniu pracownik był zobowiązany przepracować 2 godz. i 43 min. (8 godz. - 5 godz. 17 min.).

Pewne różnice w udzielaniu urlopu wypoczynkowego dotyczą radców prawnych przedsiębiorstwa. Wynika to z organizacji pracy tych osób.

Organizację czasu pracy radcy prawnego normują przepisy ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1870 z późn. zm.). Zgodnie z art. 18 tego aktu, do czasu pracy radcy prawnego zalicza się nie tylko pracę wykonywaną w siedzibie pracodawcy, co ma stanowić minimum 2/5 czasu pracy, ale również czas niezbędny do załatwiania spraw poza tą siedzibą, w szczególności w sądach i innych organach oraz czas przygotowania się do tych czynności, co powinno stanowić brakującą część (maksimum 3/5 tego czasu). Przy zatrudnieniu na pełny etat jest to tygodniowo co najmniej 16 godzin pracy (2/5 x 40 godz.), a na 1/2 etatu - 8 godzin pracy (2/5 x 20 godz.) w siedzibie pracodawcy. Czas ten może być wydłużony w zależności od potrzeb zatrudniającego.

Udzielając urlopu radcy prawnemu, pracodawca uwzględnia jego rozkład czasu pracy obejmujący zarówno dni i godziny świadczenia pracy w siedzibie pracodawcy, jak i wskazane przez radcę dni i godziny wykonywania pracy poza tą siedzibą. Radcom prawnym, tak jak wszystkim pracownikom, udziela się urlopu w dni, które są dla nich dniami pracy, zgodnie z obowiązującym ich rozkładem czasu pracy (art. 154² § 1 K.p.) i bez względu na to, czy mają obowiązek w poszczególnych dniach wykonywać pracę w siedzibie pracodawcy, czy też poza nią.

Radca prawny zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, który wykonuje pracę w siedzibie pracodawcy w poniedziałki, wtorki i środy (odpowiednio 8 godz. + 4 godz. + 4 godz.) wystąpił z wnioskiem o tygodniowy urlop.

Urlopu obejmującego tydzień pracy należy udzielić na 40 godzin (zarówno na dni pracy w siedzibie pracodawcy, jak i pracy wykonywanej w innym miejscu np. w sądzie albo w domu).

Radca prawny zatrudniony na 1/2 etatu pozostaje w dyspozycji pracodawcy w poniedziałki i w czwartki po 8 godzin oraz we wtorki po 4 godziny (w sumie 20 godz. tygodniowo), w tym w siedzibie firmy pracuje w poniedziałki (4 godz.) i w czwartki (4 godz.). Wynikający ze stażu pracy wymiar urlopu wynosi 26 dni.

Przy zatrudnieniu w podanym wymiarze radca jest uprawniony do 13 dni (1/2 x 26 dni), czyli 104 godzin urlopu (13 dni x 8 godz.). Urlopu należy mu udzielać na uzgodnione dni pozostawania w dyspozycji pracodawcy (tutaj poniedziałki 8 godz., wtorki 4 godz. i czwartki 8 godz.).