Po zakończeniu nauki córka podjęła pracę. Do tego czasu łożyłem na jej utrzymanie. Niedawno córka poinformowała mnie, że zamierza podjąć naukę na studiach i z tego powodu zmuszona będzie do rezygnacji z pracy. Czy w takim przypadku pomimo tego, że córka ma już 22 lata, mogę zostać zobowiązany do płacenia na nią alimentów?
W pewnym sensie kwestia wieku dziecka jest bez znaczenia. Należy bowiem pamiętać, że w obecnym stanie prawnym rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania). Tak określa art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359). Obowiązkiem rodzica jest wspieranie dziecka i umożliwienie mu zdobycia wykształcenia stosownie do posiadanych zdolności. Zatem nauka dziecka jest w tym przypadku priorytetem. Tym samym, jeśli dziecko nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać i obiektywnie trudno wymagać, aby w danych okolicznościach było w stanie to zrobić - gdyż np. podjęło naukę na studiach dziennych - wówczas rodzic ma obowiązek płacić alimenty bądź wykonywać ten obowiązek choćby częściowo w innej formie, np. zapewniając dziecku mieszkanie.
Oczywiście w zależności od wieku dziecka, trybu jego nauki może okazać się, że dziecko w pewnym zakresie powinno samodzielnie ponosić koszty swojego utrzymania z uwagi na to, że są warunki, aby podjęło pracę w niepełnym wymiarze. Tego rodzaju okoliczność może wpłynąć na ustanowienie nieco niższych alimentów - sąd może bowiem uznać, że uprawniony do alimentów może (powinien) choćby w części samodzielnie zaspokajać swoje potrzeby.
Trzeba jednak podkreślić, że w drodze wyjątku rodzic może w pewnych przypadkach uchylić się od obowiązku alimentacyjnego. Przepis przewiduje, że rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (art. 133 § 3 K.r.o.). Zdarzają się sytuacje, że dziecko formalnie się uczy (np. studiuje), ale nic z tej nauki nie wynika, tj. nie zalicza semestrów nauki, nie stara się albo nieustannie zmienia kierunki studiów. Tego rodzaju nauka jest tylko pozorna. Trudno w takim przypadku wymagać, aby rodzic "bezterminowo" miał obowiązek alimentowania dziecka. Wszystko zatem zależy od uwzględnienia różnych okoliczności.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
