Postanowiłem pójść na studia, w związku z tym jestem zmuszony zrezygnować z pracy. Mam już ukończony 21. rok życia. Z chwilą podjęcia zatrudnienia ojciec przestał łożyć na moje utrzymanie. Czy teraz mogę ponownie domagać się od niego alimentów?
TAK. Obowiązek alimentacyjny ojca wobec Czytelnika nie wygasł. Przepisy nie zwalniają rodzica z obowiązku alimentacji wobec dziecka tylko z tego powodu, że dziecko osiągnęło pełnoletność czy też że zaczęło wcześniej pracę, którą później porzuciło na rzecz nauki. W doktrynie jednoznacznie wskazuje się, że nauka powinna być dla dziecka priorytetem i że rodzic powinien umożliwić dziecku uzyskanie najlepszej edukacji, jaka w danych warunkach jest możliwa. Nie uchyla również wspomnianego obowiązku okoliczność, iż dziecko uczy się w trybie zaocznym. To, że dziecko ma zajęcia jedynie w weekend bądź raz na dwa tygodnie w weekend nie oznacza, że w międzyczasie nie musi się uczyć, poszerzać swojej wiedzy poza zajęciami na uczelni. Tym samym nie można wymagać od dziecka, by w czasie tygodnia pracy chodziło na 3/5 etatu do pracy, a czas na naukę poświęcało jedynie w weekend.
Osiągnięcie przez dziecko pełnoletności nie zwalnia rodziców z obowiązku alimentacji.
Całkowite bądź częściowe pozbawienie dziecka środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletności prowadziłoby do zahamowania, a co najmniej znacznego utrudnienia jego dalszego rozwoju, a tym samym pozostawałoby w sprzeczności z rodzicielskim obowiązkiem troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1997 r., sygn. akt III CKN 217/97). Rodzic będzie musiał nadal płacić alimenty, stosownie do swoich obiektywnych możliwości zarobkowych i majątkowych. Tryb wieczorowy bądź zaoczny może mieć znaczenie o tyle, że w kolejnych latach nauki można oczekiwać, iż dziecko w jakimś zakresie podejmie choćby dorywczą pracę. Jednak nawet to nie będzie przesądzać jeszcze o wygaśnięciu obowiązku płacenia alimentów. Mogłoby natomiast wpłynąć na ich obniżenie.
Jedynie w bardzo wyjątkowych sytuacjach rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Stanowi o tym art. 133 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2015 r. poz. 583 ze zm.).
| ||||||||||||
|
||||||||||||
