Firma, która zawiera umowy leasingu samochodów osobowych, w celu przekazania ich do używania podmiotom trzecim w ramach umów długoterminowego najmu, nie ma prawa ujmować w kosztach podatkowych 100% wydatków związanych z leasingowanymi pojazdami, tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych. W jej przypadku znajdzie bowiem zastosowanie ograniczenie w zaliczaniu tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o pdof. Nie ma tutaj znaczenia fakt, że nie użytkuje ich sama, tylko oddaje do używania. Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 16 października 2024 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.508.2024.3.AG.
Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie długoterminowego najmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek. W tym zakresie współdziała w ramach grupy podmiotów pod wspólną marką. Firmy te są niezależne od siebie, ale też niekonkurujące bezpośrednio, charakteryzujące się różnymi formami własności i strukturami. Przedsiębiorca planuje zawrzeć umowy leasingu operacyjnego 10 samochodów osobowych o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Wartość netto tych samochodów przekroczy każdy kwotę 150.000 zł. Wszystkie te samochody zostaną przeznaczone do najmu długoterminowego. W zaprezentowanej sytuacji podatnik miał wątpliwości, czy zaliczając w ciężar kosztów firmowych opłaty związane z leasingiem wskazanych samochodów, powinien uwzględniać ograniczenia wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o pdof, ponieważ sam ich nie używa, tylko oddaje do używania podmiotom trzecim.
Dyrektor KIS w wydanej interpretacji stwierdził, że opłaty w umowach leasingu samochodów osobowych nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, ponieważ z analizowanego przepisu jednoznacznie wynika, że tylko w przypadku, gdy wartość samochodu osobowego, będącego przedmiotem umowy, nie przekroczy 150.000 zł, to nie ma zastosowania ograniczenie wynikające z tego przepisu. Jeśli natomiast limit ten zostanie przekroczony, to należy bezwzględnie zastosować ograniczenie wynikające z tego przepisu.
Dyrektor KIS podkreślił, że ustawodawca nie przewidział żadnych przepisów szczególnych, które wyłączałyby stosowanie analizowanego przepisu dla pewnych grup podatników, jak to ma miejsce w związku z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof i art. 23 ust. 5b tej ustawy.
Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 5b analizowanej ustawy przepisu art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof, który dotyczy ograniczenia w zaliczeniu do firmowych kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodów osobowych, nie stosuje się w przypadku, gdy samochód ten został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
Dyrektor KIS podkreślił, że literalna wykładnia tego przepisu, która nie budzi żadnych wątpliwości, wskazuje jedynie na art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof. Tym samym nie ma podstaw, aby zastosować go także do ograniczenia wynikającego z art. 23 ust. 1 pkt 47a tej ustawy dotyczącego kosztów ponoszonych z tytułu umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
W efekcie w przypadku umowy leasingu, o której mowa w art. 23b pkt 1 ustawy o pdof, a także w przypadku umowy najmu samochodu osobowego, którego wartość będzie przekraczać 150.000 zł, znajdzie zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o pdof, niezależnie od przedmiotu prowadzonej przez podatnika działalności.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
