Od 26 kwietnia 2023 r. pracownicy mogą korzystać m.in. ze zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni albo 16 godzin z powodu działania siły wyższej na podstawie art. 1481 K.p. z zachowaniem prawa do połowy wynagrodzenia. W materiałach z webinarium z dnia 24 kwietnia 2023 r. na temat zmian w zasiłkach w związku z nowelizacją K.p., udostępnionych na stronie www.zus.pl, ZUS wyjaśnił, iż w przypadku pracownika, który korzystał z ww. zwolnienia od pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowić będzie wynagrodzenie w kwocie faktycznie wypłaconej.
W związku z informacjami medialnymi o zmianie stanowiska w tym zakresie, nasze Wydawnictwo wystąpiło ze stosownym zapytaniem do ZUS oraz Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Resort rodziny w odpowiedziach z dnia 1 i 19 marca 2024 r. faktycznie potwierdził, iż w przypadku gdy pracownik w danym miesiącu (uwzględnianym przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku) korzystał ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej, ale - uwzględniając inne usprawiedliwione nieobecności w pracy - przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu, wynagrodzenie za ten miesiąc należy uzupełnić na zasadach określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.
Resort uznał, że jeśli: "pracownik otrzymuje wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości, uzupełnienie wynagrodzenia (...) polega na przyjęciu pełnej miesięcznej kwoty, którą pracownik otrzymałby za cały miesiąc po pomniejszeniu o pełną miesięczną składkę, która zostałaby pracownikowi potrącona, gdyby przepracował pełny miesiąc (tj. 13,71%).
Analogiczna sytuacja miałaby miejsce, gdyby pracownik w miesiącu przyjmowanym do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku korzystał wyłącznie ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej i nie wystąpiła inna usprawiedliwiona nieobecność w pracy".
Gdy: "(...) pracownikowi przysługuje wynagrodzenie w zmiennej wysokości, przy uzupełnianiu wynagrodzenia pracownikowi, który korzystał ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej (...), wynagrodzenie należy przyjąć po uzupełnieniu, według zasady opisanej w art. 37 ust. 2 pkt 2 (...) ustawy zasiłkowej. Oznacza to, że wynagrodzenie miesięczne zmienne, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc, ustala się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których zostało ono osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu - jeżeli przepracował choćby jeden dzień.
Natomiast w przypadku kiedy w miesiącu przyjmowanym do ustalenia podstawy zasiłku, pracownik otrzymujący wynagrodzenie zmienne korzystał ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej przez kilka godzin dziennie, przy uzupełnianiu wynagrodzenia należy ustalić stawkę godzinową pracownika. Jeżeli wynagrodzenie pracownika składa się jedynie ze zmiennych składników - poprzez podzielenie sumy zmiennych składników wypłaconych w miesiącu, w którym wystąpiła nieobecność w pracy, przez liczbę godzin faktycznie przepracowanych w tym miesiącu przez pracownika. Obliczoną w ten sposób stawkę godzinową należy pomnożyć przez liczbę godzin, w których pracownik korzystał z działania siły wyższej i przez 50% (w związku ze zwolnieniem od pracy wynikającym z działania siły wyższej otrzymał on bowiem wynagrodzenie wynoszące 50%). Obliczoną w ten sposób wartość należy dodać do zmiennego wynagrodzenia pracownika osiągniętego w danym miesiącu.
Jeżeli oprócz zmiennego składnika wynagrodzenia, pracownik otrzymywał także wynagrodzenie stałe wynikające z umowy o pracę, to kwotę stałego wynagrodzenia należy przyjąć w pełnej wysokości".
Stanowisko to potwierdził ZUS na swojej stronie internetowej w opracowaniu "Siła wyższa" - zasady uzupełnienia wynagrodzenia pracownika.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
