Pracownik po rozwiązaniu umowy o pracę z przyczyn dotyczących pracodawcy, planuje ubiegać się o świadczenie przedemerytalne. W ostatnich latach dodatkowo prowadził działalność gospodarczą, która zostanie zawieszona wraz z rozwiązaniem umowy o pracę. Czy nabędzie prawo do tego świadczenia?
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 170), dalej ustawy, prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje po upływie 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, jeśli:
Świadczenie przedemerytalne przysługuje po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania przez osobę ubiegającą się o świadczenie zasiłku dla bezrobotnych, o ile osoba zainteresowana:
| Ważne: Termin złożenia wniosku o świadczenie przedemerytalne może zostać przywrócony przez ZUS na wniosek osoby zainteresowanej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach. |
Przy ustalaniu 6-miesięcznego okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych powiatowy urząd pracy uwzględnia również okresy:
W sytuacji przedstawionej w pytaniu, wniosek o świadczenie przedemerytalne złoży osoba będąca pracownikiem, zatem zawieszenie działalności gospodarczej wraz z rozwiązaniem umowy (lub wcześniej) pozostanie bez wpływu na prawo do tego świadczenia.
W razie podjęcia działalności zarobkowej, świadczenie przedemerytalne ulega zawieszeniu lub zmniejszeniu, w zależności od wysokości przychodów uzyskiwanych przez świadczeniobiorcę. Jeżeli więc po przyznaniu świadczenia działalność gospodarcza zostanie wznowiona, to osoba pobierająca świadczenie przedemerytalne będzie obowiązana niezwłocznie powiadomić o tym ZUS wskazując osiągany z tego tytułu przychód, a po zakończeniu roku rozliczeniowego w terminie do 31 maja następnego roku o wysokości przychodu uzyskanego w roku rozliczeniowym. Tak wynika z art. 6 ust. 2 ustawy. Rok rozliczeniowy obejmuje okres od 1 marca każdego roku do ostatniego dnia lutego następnego roku.
Wspomnijmy, że przychód z działalności gospodarczej, dla celów zawieszalności świadczenia przedemerytalnego, przyjmuje się w kwocie stanowiącej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jeżeli świadczeniobiorca z tytułu działalności podlega obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniom społecznym jest to kwota faktycznej podstawy wymiaru przyjętej do obliczenia składek na ubezpieczenia społeczne (z uwzględnieniem uzyskanych zasiłków). Z reguły wynosi ona 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego lub 30% minimalnego wynagrodzenia.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
