W jaki sposób ustalić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla zleceniobiorcy, który przystąpił do ubezpieczenia chorobowego w trakcie miesiąca i zachorował w miesiącu następnym? Nadmieniamy, że posiada on wymagany okres ubezpieczenia chorobowego.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla zleceniobiorcy, który przystąpił do ubezpieczenia chorobowego w trakcie miesiąca, a prawo do zasiłku nabył w miesiącu następnym, stanowi przychód z pierwszego niepełnego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia.
Wysokość zasiłków dla osób niebędących pracownikami ustala się w oparciu o art. 48-52 ustawy zasiłkowej. Do tej grupy ubezpieczonych nie ma zastosowania art. 37 ust. 1 ustawy zasiłkowej, dlatego też nie ma podstaw do uwzględniania w podstawie wymiaru zasiłków uzupełnionego wynagrodzenia. Nie ma też powodu, aby z podstawy wymiaru zasiłku wyłączać wynagrodzenie za miesiąc, w którym umowa była wykonywana przez mniej niż połowę miesiąca. Wyjątek przy tym wyłączeniu stanowią przypadki, w których przychód ubezpieczonego uległ zmniejszeniu na skutek niewykonywania pracy w okresie pobierania zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego albo odbywania ćwiczeń wojskowych. Natomiast w sytuacji, gdy umowa była wykonywana przez mniej niż połowę miesiąca z innych przyczyn niż wyżej wymienione, w podstawie wymiaru zasiłków uwzględnia się przychód faktycznie osiągnięty przez ubezpieczonego (bez uzupełnienia).
Gdyby zleceniobiorca nabył prawo do zasiłku chorobowego w pierwszym miesiącu ubezpieczenia, podstawę jego wymiaru należałoby ustalić zgodnie z art. 49 ustawy zasiłkowej, przyjmując do jej obliczenia np. kwotę określoną w umowie zlecenia. Ponieważ jednak zleceniobiorca zachorował w miesiącu następnym, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z pierwszego kalendarzowego miesiąca ubezpieczenia, pomniejszony o kwotę odpowiadającą 13,71% tej podstawy.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
