Wartość udostępnianych pracownikom kart przedpłaconych przeznaczonych na zakup usług transportowych jest dla nich przychodem ze stosunku pracy, który pracodawca powinien uwzględnić im w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Nie można ich bowiem traktować jako korzyści materialnej polegającej na bezpośrednim uprawnieniu do korzystania z przejazdów. Tak stwierdził Oddział ZUS w Gdańsku w interpretacji z dnia 19 marca 2025 r., znak DI/100000/43/124/2025.
Przedsiębiorca, który wystąpił o wydanie interpretacji, na podstawie obowiązującego regulaminu przyznaje pracownikom dodatkowe świadczenie w postaci karty przedpłaconej z ustalonym miesięcznym limitem. Środki zgromadzone na karcie nie podlegają wypłacie w gotówce, a ich przeznaczenie ograniczone jest wyłącznie do zakupu ściśle określonych usług transportowych związanych z dojazdem do pracy, np.: biletów komunikacji miejskiej czy pociągów regionalnych, przejazdów taxi, rowerów miejskich, pojazdów wynajmowanych na minuty oraz innych podobnych środków transportu. Świadczenie to ma charakter rzeczowy i nie stanowi elementu wynagrodzenia za pracę. Pracownik partycypuje w koszcie tych usług. Zdaniem przedsiębiorcy wartość przekazanych pracownikom kart nie stanowi dla nich podstawy wymiaru składek (społecznych ani zdrowotnej).
ZUS nie zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy. Z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystania z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Takie zwolnienie wynika z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia MPiPS w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Organ rentowy wskazał, że aby dane świadczenie mogło korzystać z wyłączenia na podstawie tego przepisu, musi łącznie spełniać następujące warunki:
Na podstawie tego przepisu składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane jedynie od przychodu, jaki pracownik uzyskuje, bezpośrednio korzystając z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, przez co należy rozumieć korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazywanych przez pracodawcę biletów lub z transportu organizowanego przez pracodawcę.
Powołany przepis nie obejmuje natomiast wypłacanych pracownikom przez pracodawcę ekwiwalentów pieniężnych z tytułu ponoszonych kosztów przejazdów do pracy środkami lokomocji.
Karta przedpłacona nie spełnia warunków do zwolnienia składkowego na podstawie wspomnianego § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia MPiPS, ponieważ stanowi ekwiwalent pieniężny, a nie korzyść materialną w rozumieniu tego przepisu. Należy zatem uznać, że w analizowanej sprawie pracownicy otrzymują świadczenie pieniężne, które pracodawca powinien wliczyć im do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Ponieważ do podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, zwolnienie wynikające z ww. przepisu w rozpatrywanej sprawie nie ma też zastosowania do składki zdrowotnej.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
