Podatnicy prowadzący pełną księgowość aktualizują wartość należności, uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty, poprzez dokonanie odpisu aktualizującego. Dotyczy to w szczególności należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub upadłości, a także należności kwestionowanych oraz takich, z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny jego sytuacji majątkowej i finansowej spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna. Odpisy aktualizujące mogą mieć swoje odzwierciedlenie w kosztach i przychodach podatkowych.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o pdof (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) oraz art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o pdop (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) do kosztów podatkowych nie zalicza się odpisów aktualizujących, z tym że kosztem tym są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 14 ustawy o pdof albo art. 12 ust. 3 ustawy o pdop do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy o pdof albo art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o pdop. Wskazane przepisy wymieniają następujące okoliczności, których wystąpienie znacząco redukuje szanse na uregulowanie należności:
Należy zaznaczyć, że nie jest to katalog zamknięty. Możliwe są zatem sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności. W praktyce znalezienie przesłanki o znaczeniu prawnym równorzędnym, w stosunku do wymienionych powyżej, jest niezwykle trudne. Analiza interpretacji indywidualnych wskazuje, że fiskus torpeduje takie próby. Przykładowo w interpretacji z dnia 22 listopada 2023 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.376.2023.2.AS, Dyrektor KIS odmówił uznania za okoliczność uprawdopodobniającą nieściągalność sporządzonego przez syndyka masy upadłościowej częściowego planu podziału środków pieniężnych, z którego wynika, w jakiej części wierzytelności zostaną zaspokojone.
Fiskus w licznych interpretacjach podkreśla konieczność prawidłowego ujęcia odpisów aktualizujących w księgach rachunkowych, zwracając uwagę, że koszt podatkowy nie wystąpi w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli dodatkowo nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność. Kosztem uzyskania przychodów jest bowiem odpis, a nie wierzytelność czy należność (por. interpretację indywidualną Dyrektora KIS z dnia 21 sierpnia 2024 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.321.2024.1.RK).
Jeżeli dokonanie odpisu aktualizującego wartość należności (w ujęciu rachunkowym) oraz udokumentowanie prawdopodobieństwa nieściągalności wierzytelności nastąpiło w różnych latach podatkowych, zaliczenie odpisu do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w tym roku podatkowym, w którym za spełnione można uznać obydwa warunki, tak więc w przypadku, gdy:
Tę regułę postępowania potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2024 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.168.2024.2.AJ.
Odpisy aktualizujące wartość należności tworzone są co prawda na podstawie przepisów prawa bilansowego, ale dla celów podatkowych mogą z instrumentu tego korzystać także przedsiębiorcy prowadzący księgę podatkową. Adresatami normy wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy o pdof nie są bowiem wyłącznie podatnicy objęci pełną księgowością. W treści tego przepisu ustawodawca jedynie odnosi się do przepisów ustawy o rachunkowości, precyzując listę należności, od których odpisy stanowią koszty podatkowe. Podatnicy prowadzący księgę podatkową, którzy chcieliby rozliczyć w rachunku podatkowym omawiane odpisy, również powinni kierować się treścią art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).
Oczywiście podstawowym warunkiem umożliwiającym zaliczenie w koszty odpisu aktualizującego jest uprzednie ujęcie wierzytelności w przychodach z prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast sam odpis powinien być ujęty w kolumnie 13 księgi "Pozostałe wydatki".
Odpis aktualizujący tworzony jest z uwagi na niejasną sytuację prawną lub faktyczną danej należności. Jeśli ustanie przyczyna, dla której powstał, należy go rozwiązać. Z kolei należności umorzone, przedawnione lub nieściągalne powodują zmniejszenie dokonanego odpisu.
W powyższych sytuacjach, jeżeli odpis uprzednio wykazano w rachunku podatkowym jako koszt, powstaje konieczność rozpoznania przychodu. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7b i pkt 7c ustawy o pdof oraz art. 12 ust. 1 pkt 4d i pkt 4e ustawy o pdop przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów.
|