Nawiązanie kolejnej umowy z pracownikiem, który przejdzie na emeryturę

Pracownik jest zatrudniony w naszej firmie od 2008 r. W dniu 16 września 2020 r. osiągnie powszechny wiek emerytalny i rozwiąże umowę o pracę w związku z przejściem na emeryturę. W trakcie zatrudnienia miał wystawione świadectwo pracy do jednej z umów na czas określony.

1) Czy obecnie, wystawiając świadectwo pracy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, należy pominąć okres, za który zostało już wystawione świadectwo pracy?

Wystawiając obecnie świadectwo pracy, pracodawca pomija okresy, za które już wcześniej sporządził świadectwa pracy. Świadectwa pracy nie powinny dwukrotnie dokumentować tego samego okresu zatrudnienia.

W stanie prawnym obowiązującym przed 21 marca 2011 r., przy bezpośredniej kontynuacji zatrudnienia, pracodawca sporządzał świadectwa pracy za zakończone okresy zatrudnienia tylko na żądanie pracownika.

W okresie od 21 marca 2011 r. do 21 lutego 2016 r. pracodawca na mocy art. 97 § 1¹ Kodeksu pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320) był obowiązany wydać pracownikowi, który pozostawał w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy, świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów, zawartych w okresie 24 miesięcy, począwszy od dnia zawarcia pierwszej z tych umów. Przepis ten obowiązywał także do końca 2016 r., jednak od 22 lutego 2016 r. zostały z niego wyłączone zlikwidowane umowy na czas wykonania określonej pracy.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2017 r. obowiązuje znowelizowany art. 97 § 1¹ K.p. Od tej daty stanowi on, że w przypadku nawiązania z tym samym pracownikiem kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy wyłącznie na jego wniosek, złożony w postaci papierowej lub elektronicznej. Wniosek może być złożony w każdym czasie i dotyczyć wydania świadectwa pracy dotyczącego poprzedniego okresu zatrudnienia albo wszystkich okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.

W sytuacji przedstawionej w pytaniu pracownikowi we wcześniejszym okresie zatrudnienia u danego pracodawcy zostało wystawione świadectwo pracy do jednej umowy na czas określony, co pozostawało w zgodzie z przepisami. Obecnie, gdy pracownik rozwiąże stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę, pracodawca będzie obowiązany wystawić świadectwo pracy za zakończony okres zatrudnienia, jednak z pominięciem okresu, za który już zostało sporządzone świadectwo pracy. Okresy zatrudnienia wskazane w dwóch świadectwach przypadające u tego samego pracodawcy i dotyczące tego samego stosunku pracy nie mogą się bowiem powielać.

2) Jeśli umowa o pracę z pracownikiem zostanie rozwiązana z dniem 15 września 2020 r., to kiedy najwcześniej będzie można zawrzeć z nim kolejną umowę, aby nie stracił on prawa do emerytury? Czy wystarczy co najmniej jednodniowa przerwa w zatrudnieniu?

Dla nabycia prawa do emerytury przez ubezpieczonego urodzonego po 31 grudnia 1948 r. będącego pracownikiem, który chce kontynuować zatrudnienie u tego samego pracodawcy, co przed nabyciem takich uprawnień, nie jest wymagana żadna przerwa pomiędzy rozwiązaniem a nawiązaniem kolejnego stosunku pracy. Dla oceny prawa do emerytury najistotniejsze są daty dzienne rozwiązania i nawiązania stosunku pracy w odniesieniu do indywidualnej daty dotyczącej osiągnięcia (np. powszechnego) wieku emerytalnego przez danego ubezpieczonego.

Ubezpieczeni urodzeni po 31 grudnia 1948 r. nabywają prawo do emerytury powszechnej na zasadach wymienionych w art. 24 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2020 r. poz. 53 ze zm.), zwanej ustawą emerytalną, a więc z dniem osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego wynoszącego w przypadku kobiet 60 lat, a w przypadku mężczyzn 65 lat. Ustalając dalsze kryteria ustawodawca zastrzegł, że prawo do takiej emerytury może ulec zawieszeniu. Dzieje się tak bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Stanowi o tym art. 103a ustawy emerytalnej.

Aby zatem nie doszło do takiej sytuacji, tj. do zawieszenia prawa do emerytury, musi nastąpić rozwiązanie stosunku pracy, a do nawiązania ponownego stosunku pracy z tym samym pracodawcą powinno dojść nie wcześniej niż od dnia, od którego ubezpieczonemu organ rentowy przyzna emeryturę. Nie jest przy tym wymagana żadna przerwa pomiędzy rozwiązaniem a nawiązaniem stosunku pracy (przykład).