Poziome pomosty z ażurowych kratownic stanowią zamkniętą przestrzeń o ograniczonych rozmiarach, która jest lub może być użytkowana w działalności przedsiębiorcy. Powierzchnia wyznaczona przez kratownice jest dostępna z ciągów komunikacyjnych i faktycznie umożliwia jej wykorzystanie na potrzeby prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej. Zatem należy je traktować jako kondygnacje. Tym samym ich powierzchnia wchodzi w skład powierzchni użytkowej budynku, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Taki wniosek płynie z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. akt I SA/Gd 108/24.
Sprawa dotyczyła spółki, która zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2015-2020 z uwagi na wyłączenie spod opodatkowania m.in. stacji transformatorowej, bocznicy kolejowej, działki z infrastrukturą kolejową oraz części powierzchni użytkowej budynku produkcyjnego. Burmistrz odmówił stwierdzenia nadpłaty. Spółka złożyła odwołanie. Przeprowadzono inwentaryzację powierzchni budynku. W efekcie SKO uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ częściowo uwzględnił złożony wniosek, jednak odmówił stwierdzenia nadpłaty w odniesieniu do pomostów technologicznych z ażurowych krat, umieszczonych w budynku produkcyjnym. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia było wyjaśnienie, czy ażurowe pomosty ze stalowych kratownic, które tworzą płaszczyzny umieszczone na różnych poziomach, należy traktować jako kondygnację i zaliczyć do powierzchni użytkowej budynku. Kolegium przychyliło się do stanowiska prezentowanego przez organ podatkowy.
Spółka nie zgadzała się z takim rozstrzygnięciem i złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który stwierdził, że skarga spółki jest niezasadna. WSA wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podstawą opodatkowania budynków lub ich części jest ich powierzchnia użytkowa. Powierzchnią użytkową, w myśl art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Zatem przedmiot opodatkowania w postaci budynku w założeniu wymaga istnienia powierzchni użytkowej. W ocenie Sądu, ustawodawca nie wymaga, aby przez powierzchnię użytkową rozumieć wyłącznie powierzchnię pomieszczeń znajdujących się na danej kondygnacji, bowiem wyłączył z powierzchni użytkowej budynku jedynie powierzchnie klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. Zatem można by uznać, że jego intencją było, aby pozostałe powierzchnie budynku i jego części stanowiły podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Potwierdzeniem tej intencji jest także art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w którym wskazano, że powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz części kondygnacji zalicza się do powierzchni użytkowej budynku. WSA doszedł do wniosku, że do powierzchni użytkowej budynku należy zaliczyć część kondygnacji niebędącej pomieszczeniem lub jego częścią.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, mając na uwadze powyższe argumenty, stwierdził, że przedmiotowe podesty należy traktować jako kondygnację będącą częścią budynku, stanowiącą część powierzchni użytkowej tych obiektów.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
