Dla firm będących właścicielami różnego rodzaju lokali i gruntów roczny wymiar podatku od nieruchomości może być znacznym obciążeniem finansowym. Stąd warto przynajmniej raz w roku przeprowadzić przegląd posiadanych nieruchomości i stosowanych w odniesieniu do nich stawek podatku. Trzeba przyjrzeć się jakie obiekty znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i jakie stawki należy zastosować. Niewłaściwa kwalifikacja może prowadzić do niepotrzebnego finansowego obciążenia przedsiębiorcy.
W wyniku zmieniających się interpretacji organów podatkowych, coś co kiedyś podlegało opodatkowaniu obecnie może być wyłączone z opodatkowania, jak to się dzieje np. w przypadku niektórych budowli. Problemy mogą się pojawić również w przypadku gdy nieruchomości znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy na mocy różnych tytułów prawnych, np. są najmowane lub dzierżawione. Jeżeli taka nieruchomość jest własnością jednostki samorządu terytorialnego lub Skarbu państwa, to podatek od nieruchomości z tego tytułu obciąża przedsiębiorcę będącego najemcą lub dzierżawcą. Jeżeli jej właścicielem jest inny podmiot, np. osoba prywatna lub inna firma, to obowiązek podatkowy ciąży na jej właścicielu. Problemy pojawiają się również w sytuacji, gdy nieruchomość jest przedmiotem współwłasności, a tylko jeden z jej współwłaścicieli korzysta ze zwolnienia z obowiązku regulowania omawianego podatku. Przedsiębiorcy często zgłaszają też wątpliwości co do nieruchomości mieszkalnych zajmowanych na prowadzenie działalności gospodarczej. Mają problemy z zastosowaniem właściwej stawki podatku także w przypadku niektórych firmowych obiektów, np. garaży, czy budynków gospodarczych.
Dokonując przeglądu posiadanych nieruchomości należy najpierw ustalić, które z nich w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Są to:
Jeśli chodzi o grunty, to opodatkowaniu nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Przy czym w takim przypadku zasadnicze znaczenie ma informacja o tym czy grunty rolne są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Pojęcie to oznacza ich faktyczne wykorzystywanie w działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1877/15 uznał, że: "Jeżeli w posiadaniu przedsiębiorcy są użytki rolne lub lasy, to, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, chyba że na prowadzenie działalności gospodarczej nie są zajęte, a nie są zajęte wtedy, gdy pomimo posiadania ich przez przedsiębiorcę są wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem klasyfikacyjnym, a więc na działalność rolną lub leśną".
Jeżeli zaś chodzi o budynki, to w ich przypadku należy odwołać się do definicji zawartej w Prawie budowlanym. Są to takie obiekty budowlane, które są trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadają fundamenty i dach. To zaś oznacza, że każdy budynek musi charakteryzować się czterema stałymi elementami. Chodzi tu o:
Najwięcej problemów z kwalifikacją i to nie tylko przedsiębiorcom, ale i organom podatkowym sprawiają budowle. Mimo wielokrotnych prób poprawiania definicji tych obiektów zawartej w ustawie Prawo budowlane (do której odwołuje się ustawa podatkowa) wciąż budzą wiele wątpliwości. Opodatkowaniu omawianym podatkiem budowle podlegają tylko wtedy, gdy związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej. Budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Podane zostały również przykłady obiektów, które należą do tej kategorii. Są to np. sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, budowle sportowe, cmentarze, pomniki. Jako budowle ustawa każe również traktować części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Najbardziej znanym sposobem na optymalizację podatkową jest przesunięcie na nowy rok konieczności opłacania podatku za budynki lub budowle (bądź ich części), których budowa została ukończona w trakcie roku. Art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wyraźnie stanowi, że jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli czy budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Możliwość przesunięcia terminu opłacania omawianego podatku przysługuje nie tylko inwestorom takich obiektów, ale też nabywcom nowo wybudowanych obiektów.
|