Osoba prowadząca własną działalność pozarolniczą może liczyć na świadczenia z ubezpieczenia chorobowego, o ile w ogóle przystąpiła do tego ubezpieczenia, które ma dla niej dobrowolny charakter. Zaległości w składkach albo ich opłata po terminie z reguły skutkuje wyłączeniem z ubezpieczenia chorobowego i utratą prawa do świadczeń. Tarcza antykryzysowa (z uwzględnieniem zmian w tarczy 2.0), po spełnieniu przez przedsiębiorców określonych warunków, zwalnia ich jednak z obowiązku opłacania składek za okres trzech miesięcy, bez konsekwencji utraty uprawnień do świadczeń.
Osoby objęte ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa, czyli tzw. ubezpieczeniem chorobowym, określonym w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 ze zm.), zwanej ustawą systemową, w razie zaistnienia określonego ryzyka, mogą korzystać ze stosownych świadczeń chorobowych, tj. w głównej mierze z:
Świadczenia te przysługują zarówno osobom objętym ubezpieczeniem chorobowym obowiązkowo, jak i podlegającym temu ubezpieczeniu na zasadzie dobrowolności, po spełnieniu warunków przewidzianych w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 ze zm.), zwanej ustawą zasiłkową.
Przykładowo dla celów uzyskania prawa do zasiłku chorobowego wymagane jest m.in.:
Do ubezpieczonych dobrowolnie podlegających ubezpieczeniu chorobowemu zaliczają się m.in. osoby prowadzące pozarolniczą działalność i osoby z nimi współpracujące. Nabywają oni prawo do zasiłku chorobowego, co do zasady, po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego z zastrzeżeniem, o którym mowa wcześniej.
W ich przypadku nieopłacenie w terminie składki należnej na ubezpieczenie chorobowe za dany miesiąc z reguły, za sprawą art. 14 ust. 2 pkt 2 i ust. 2a ustawy systemowej, skutkuje ustaniem ubezpieczenia chorobowego, odpowiednio od:
a tym samym i utratą możliwości korzystania ze świadczeń chorobowych.
Pewne odstępstwo od tej reguły zostało przewidziane w ustawie z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568), zwanej tarczą antykryzysową, wprowadzającej stosowne zmiany m.in. w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 ze zm.), zwanej specustwą w sprawie COVID-19.
Otóż po spełnieniu warunków, określonych w art. 31zo dodanym tarczą antykryzysową do specustawy w sprawie COVID-19, zmodyfikowanym tarczą 2.0 (Dz. U. z 2020 r. poz. 695) m.in. osoba prowadząca pozarolniczą działalność i osoba z nią współpracująca może na swój wniosek być zwolniona z obowiązku opłacenia nieopłaconych należności z tytułu składek m.in. na ubezpieczenia społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie zdrowotne, należne za okres od dnia 1 marca do dnia 31 maja 2020 r.
Zwolnienie z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne nie pozbawia prawa do świadczeń chorobowych.
Skorzystanie z tego rodzaju ulgi pozostaje jednak bez negatywnego wpływu na uprawnienia do świadczeń. Ustawodawca bowiem jednocześnie zastrzegł (w art. 31zs dodanym tarczą antykryzysową do specustawy w sprawie COVID-19), iż:
Co więcej, osoba, której dotyczy zwolnienie z obowiązku odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne i zgłoszeni przez nią do tego ubezpieczenia członkowie rodziny zachowują prawo do świadczeń określonych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
|