Podatek zapłacony za zagranicznego kontrahenta jako koszt podatkowy - interpretacja indywidualna organu podatkowego

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 maja 2019 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.62.2019.1.MJ.

Wnioskodawca, spółka akcyjna jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, działającym w branży chemicznej. Jest rezydentem podatkowym w Polsce, opodatkowanym w Polsce od całości swoich dochodów.

W związku z prowadzoną działalnością, kupuje różne usługi od podmiotów nieposiadających siedziby w Polsce. W przyszłości może się także zdarzyć, że będzie wypłacać za granicę odsetki oraz opłaty licencyjne (w tym za korzystanie z urządzeń przemysłowych i środków transportu).

Kontrahent, któremu będą wypłacane takie należności, może nie wyrazić zgody na potrącanie podatku z przysługującej mu należności, co zostanie uregulowane w umowie lub w aneksie do umów zawartych przed 2019 r. Może też wyrazić swój sprzeciw w korespondencji mailowej lub w inny sposób. W takim przypadku wnioskodawca, aby wypełnić ciążące na nim jako na płatniku obowiązki, zapłaci podatek u źródła z własnych środków, ubruttowiając należności wypłacane kontrahentowi.

Wnioskodawca zauważył, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują możliwość ubiegania się przez płatnika o zwrot podatku, jeżeli poniósł jego ekonomiczny ciężar (art. 28b updop), jednak procedura wymaga przedstawienia wielu dokumentów i dowodów, których uzyskanie nie będzie możliwe bez współpracy z kontrahentem i jego zaangażowania. W praktyce mogą więc wystąpić sytuacje, w których spółka nie będzie mogła wystąpić z wnioskiem o zwrot zapłaconego podatku. Zapytała organ podatkowy, czy może uznawać podatek u źródła zapłacony z własnych środków, a więc stanowiący jej obciążenie ekonomiczne związane z wykonywaną działalnością gospodarczą, za swój koszt uzyskania przychodów, w sytuacji gdy:

• jest w stanie wykazać na podstawie obiektywnych okoliczności, że uzyskanie od kontrahenta certyfikatu rezydencji i oświadczenia nie było możliwe lub
   
• nie jest w stanie uzyskać od kontrahenta wszystkich dokumentów umożliwiających jej ubieganie się o zwrot podatku dotyczącego wypłat przekraczających 2.000.000 zł?

Jej zdaniem podatek u źródła obliczony od ubruttowionej należności kontrahenta i odprowadzony do urzędu skarbowego z własnych środków spółki, stanowi dodatkowy koszt prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i stanowi koszt uzyskania przychodów, w sytuacjach gdy na podstawie obiektywnych okoliczności wnioskodawca nie mógł potrącić podatku z należności kontrahenta, a także wtedy, gdy nie będzie się mógł ubiegać o zwrot podatku odprowadzonego od należności wypłaconych jednemu kontrahentowi, przekraczających w roku podatkowym kwotę 2.000.000 zł.

Uzasadniając swoje stanowisko, spółka przedstawiła następujące argumenty:

• koszty związane z uregulowaniem podatku u źródła są ponoszone w związku z transakcjami nakierowanymi na osiągnięcie przychodów, a wnioskodawca staje przed wyborem, czy nie przystępować do transakcji albo ponieść niekorzystne konsekwencje finansowe lub wizerunkowe, czy też uregulować podatek z własnych środków poprzez ubruttowienie,
   
• podatek dotyczy transakcji pozostających w związku z działalnością gospodarczą spółki,
   
• poniesione koszty podatku u źródła nie są objęte katalogiem opisanym w art. 16 ust. 1 updop,
   
• wydatek na opłacenie podatku u źródła jest ponoszony bezpośrednio z majątku spółki, tak jak wszystkie inne elementy kosztowe wynikające z transakcji,
    
• kwota zapłaconego podatku nie jest spółce zwracana przez kontrahenta ani przez żaden inny podmiot, a zatem należy kosztowi przypisać definitywny charakter,
   
• poniesiony wydatek na zapłatę podatku u źródła jest właściwie udokumentowany, gdyż fakt rzeczywistej zapłaty potwierdza wyciąg z rachunku bankowego wnioskodawcy.

Organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. Stwierdził, że w opisanej sytuacji wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki w postaci zapłaconego przez niego z własnych środków podatku u źródła, ponieważ spełniają one przesłanki z art. 15 ust. 1 updop. Organ ten zauważył, że sama niemożność uzyskania certyfikatu rezydencji od beneficjentów płatności lub brak możliwości uzyskania od kontrahentów dokumentów, umożliwiających ubieganie się o zwrot podatku, nie stanowią z automatu wystarczających przesłanek, aby zaliczać podatek u źródła do kosztów podatkowych. Jednak argumenty przedstawione we wniosku przez wnioskodawcę były na tyle mocne, że organ podatkowy uznał, że w omawianym przypadku wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek u źródła wynikający z ubruttowienia wypłacanych należności, także w sytuacji gdy obowiązek ubruttowienia należności nie wynika z postanowień umownych.