W ramach udzielonej gwarancji podmioty gospodarcze dokonują napraw rzeczy objętej gwarancją lub dostarczają rzecz wolną od wad. Z podjęciem takiego zobowiązania wiąże się ponoszenie określonych wydatków. Wydatki ponosi również nabywca chcący przedłużyć okres obowiązywania gwarancji. Czy i w którym momencie stają się one kosztami podatkowymi?
Naprawy gwarancyjne
Udzielenie gwarancji nie jest obowiązkiem sprzedawcy ani producenta rzeczy. Jednak trudno zaprzeczyć, że gwarancja ma wpływ na konkurencyjność oferty podatnika, a co za tym idzie, jest czynnikiem wspierającym sprzedaż. Z tego względu można uznać ją za element działań marketingowych. Równocześnie gwarancja ma wpływ na postrzeganie samego podatnika - udzielając jej jest odbierany jako solidny podmiot oferujący wyroby wysokiej jakości, który w razie ich ewentualnego uszkodzenia zapewni bez dodatkowych opłat naprawę lub wymianę.
Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że wydatki na naprawy dotyczące realizacji udzielonych gwarancji należy uznać za wykazujące związek z działalnością prowadzoną przez gwaranta. Jednocześnie wydatków tych nie można zakwalifikować do kar lub odszkodowań m.in. z tytułu wad dostarczonych towarów, wskazanych przez ustawodawcę w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych - w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o pdof i odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o pdop. Tym samym nie ma podstaw do wyłączania ich z kosztów, co potwierdzają organy podatkowe (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2013 r., nr IBPBI/2/423-1428/12/CzP). Jednocześnie w omawianej kwestii fiskus nie uzależnia obciążania kosztów podatkowych naprawami gwarancyjnymi od tego, czy gwarant dokonuje tych napraw we własnym zakresie, czy też usługi te są wykonywane na jego zlecenie przez podmioty zewnętrzne. Wynika to z faktu, że niezależnie od wykonawcy naprawy, finansującym poniesione na ten cel wydatki jest gwarant i to jego obciążają te koszty (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 grudnia 2012 r., nr IPTPB3/423-255/12-4/MF).
Wydatki poniesione na naprawy gwarancyjne podlegają rozliczeniu w kosztach uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Wydatki na naprawy gwarancyjne należy uznać za koszty pośrednie będące kosztami funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Oznacza to, że podlegać będą potrąceniu w dacie poniesienia (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 lutego 2013 r., nr ITPB3/423-694/12/MK).
Gwarancja ubezpieczeniowa
W praktyce gospodarczej w pewnych branżach, w tym m.in. budowlanej, wykształciły się mechanizmy zabezpieczenia należytego wykonania umowy. Takie zabezpieczenie bardzo często przybiera formę gwarancji ubezpieczeniowej. Polega ona na tym, że zakład ubezpieczeniowy (gwarant) zobowiązuje się do wypłaty określonej kwoty na rzecz beneficjenta gwarancji (gwarantariusza) w razie zaistnienia zdarzenia wymienionego w gwarancji. Ustanowienie gwarancji ubezpieczeniowej jest czynnością odpłatną. Obejmuje ona zazwyczaj okres realizacji inwestycji (budowy) oraz wyznaczony okres po zakończeniu inwestycji.
Bez wątpienia ustanowienie takiej gwarancji wpływa na wiarygodność przedsiębiorcy będącego wykonawcą kontraktu. Trudno więc odmówić jej związku z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą, a co za tym idzie - możliwości rozliczenia jej wartości w kosztach podatkowych.
Wydatek na wykupienie gwarancji ubezpieczeniowej, zazwyczaj warunkującej zdobycie przez przedsiębiorcę kontraktu, podobnie jak wydatki na naprawy gwarancyjne stanowi tzw. pośredni koszt podatkowy mający wpływ na utrzymanie i zabezpieczenie źródła przychodów (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 marca 2012 r., nr IBPBI/2/423-1428/11/BG).
W sytuacji gdy wydatki kwalifikowane jako koszty pośrednie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Wydatki na wykupienie gwarancji ubezpieczeniowej zazwyczaj dotyczą okresu kilku lat, w ciągu których realizowane są konkretne kontrakty. Wobec tego należy rozliczać je w kosztach podatkowych proporcjonalnie do całego okresu jej obowiązywania (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 listopada 2012 r., nr IBPBI/2/423-979/12/AP).
Przedłużenie gwarancji
Jak już zaznaczyłam na wstępie, również przedsiębiorca będący kupującym może ponosić wydatki z tytułu gwarancji. Pojawiają się one w sytuacji, gdy umowa przewiduje możliwość przedłużenia za odpłatnością okresu gwarancji.
Sama gwarancja zabezpiecza interes finansowy przedsiębiorcy, z uwagi na to, że w okresie jej obowiązywania jest on uprawniony do nieodpłatnej naprawy rzeczy, które wykorzystuje w działalności gospodarczej. Przedłużenie gwarancji na okres wykraczający poza ramy czasowe wcześniejszej umowy należy zatem uznać za działanie racjonalne i gospodarczo uzasadnione. Poniesiony na ten cel wydatek nie wykazuje co prawda bezpośredniego wpływu na uzyskanie przez podatnika konkretnego przychodu z prowadzonej działalności, ale niewątpliwie wpływa na ograniczenie kosztów związanych z ewentualną naprawą urządzenia.
Wobec powyższego, jeżeli wydatek na przedłużenie gwarancji związany jest ze składnikiem majątku wykorzystywanym na potrzeby prowadzonej działalności, to należy uznać go za koszt uzyskania przychodów (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2011 r., nr ITPB1/415-125/11/AK).
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 26.07.1991 r. o pdof (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)
Ustawa z dnia 15.02.1992 r. o pdop (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.)
|