Dziadek, który jest bardzo schorowany, trafił do domu opieki społecznej. Dziadek ma skromną emeryturę. Czy to prawda, że cała rodzina ma w tej sytuacji prawny obowiązek płacenia za pobyt dziadka we wspomnianym ośrodku? Podobno emerytura dziadka nie wystarcza na pokrycie opłat. Na kogo i w jakiej wysokości można nałożyć taki obowiązek?
Osobie wymagającej całodobowej opieki m.in. z powodu wieku lub choroby, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny zasadniczo do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca. Dla domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym koszt ten ustala wójt (burmistrz, prezydent miasta), dla domu o zasięgu powiatowym - starosta, a dla domu o zasięgu regionalnym - marszałek województwa.
Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności - mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, następnie małżonek, zstępni przed wstępnymi, bądź gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej. Pamiętać należy, że te inne podmioty nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.
Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:
1) mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70% swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70% tego dochodu,
2) małżonek, zstępni przed wstępnymi - zgodnie z zawartą umową - w przypadku gospodarstwa wieloosobowego tylko wtedy gdy dochód na osobę jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie - w takiej sytuacji kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% wspomnianego kryterium na osobę.
Obowiązek wnoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej przez wskazanych w przepisach członków rodziny podopiecznego, a w konsekwencji wydanie decyzji o zwrocie kosztów poniesionych zastępczo przez gminę, wymaga uprzedniego skonkretyzowania i zindywidualizowania tego obowiązku począwszy od dnia jego powstania w stosunku do każdej ze zobowiązanych osób w decyzji administracyjnej o ustaleniu opłaty lub w drodze umowy. Przewiduje to art. 103 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1508 ze zm.).
|