Okres urlopowy trwa, co wiąże się z dopłatami ze środków ZFŚS do wypoczynku pracowników i ich rodzin.
Jeżeli dopłata z Funduszu dotyczy dziecka w wieku do 18 lat i wypoczynek wypełnia przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o pdof, to w całości jest ona wolna od podatku. Nie ma w tym przypadku żadnego ograniczenia kwotowego. Inaczej jest, jeżeli dofinansowanie dotyczy pracowników i pozostałych członków ich rodzin. Jego kwota stanowi przychód pracownika, który może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof. Przy czym zwolnienie to jest limitowane kwotowo, limit wynosi 380 zł w roku podatkowym i odnosi się do wszystkich (rzeczowych i pieniężnych) świadczeń finansowanych w całości z ZFŚS (lub funduszy związków zawodowych). Tak więc, aby dopłata np. do wczasów była wolna od podatku, jej kwota nie może przekroczyć 380 zł (łącznie z otrzymanymi wcześniej świadczeniami). Jeżeli natomiast wskazany limit zostanie przekroczony, od nadwyżki pracodawca musi pobrać zaliczkę na podatek.
Problem powstaje, gdy osoba pracuje na rzecz wielu pracodawców. Fakt ten nie oznacza bowiem, że z tytułu każdego zatrudnienia przysługuje jej osobny limit zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof. Jest on jeden - niezależnie od tego, w ilu zakładach pracy dany pracownik jest zatrudniony i od ilu otrzymuje świadczenia z ZFŚS (oraz funduszy związków zawodowych).
W tej sytuacji powstaje pytanie: kto (pracownik czy pracodawca) powinien pilnować limitu 380 zł? Odpowiedź na nie znaleźć można w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 maja 2012 r., nr ITPB2/415-152/12/RS. Wynika z niej, że podmioty wypłacające świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof, spełniające warunki do zastosowania zwolnienia, nie mają obowiązku monitorowania, czy pracownik uzyskał je już w roku podatkowym od innego świadczeniodawcy w wysokości przekraczającej limit 380 zł. Nie mogą również zobowiązywać pracownika do złożenia oświadczenia, z którego wynikałoby, że wykorzystał już kwotę limitowanego zwolnienia. Tym samym są zobowiązane opodatkować świadczenia od nadwyżki ponad 380 zł jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez nich świadczeń przekroczy wskazane limity. Natomiast obowiązkiem pracownika jest kontrolować wysokość otrzymanych w roku podatkowym świadczeń i ich nadwyżkę opodatkować w zeznaniu podatkowym. Przykładowo, jeżeli podatnik zatrudniony u dwóch pracodawców otrzyma od obu świadczenia socjalne na kwotę 380 zł (tj. łącznie 760 zł) finansowane w całości z ZFŚS i obaj zastosują do nich zwolnienie od podatku, to w zeznaniu do opodatkowanych przychodów podatnik musi dodać 380 zł.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
