Podatnicy mogą wybrać jedną z dwóch metod rozliczania różnic kursowych:
1) opartą na przepisach ustawy o rachunkowości albo
2) określoną w przepisach podatkowych.
Wyjaśnienia zawarte w tym opracowaniu dotyczą przedsiębiorców, którzy wybrali drugą z tych metod, czyli tzw. podatkową metodę rozliczania różnic kursowych.
Różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku walutowym, stosownie do art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 updof oraz art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 updop powstają, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest:
Zwróć uwagę!
Dodatnie różnice kursowe zwiększają przychody, a ujemne różnice kursowe zwiększają koszty uzyskania przychodów. |
Ustalając różnice kursowe od środków na własnym rachunku walutowym, trzeba pamiętać, że kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej należy wyznaczać według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie można zmieniać w trakcie roku podatkowego (art. 24c ust. 8 updof i art. 15a ust. 8 updop). Może to być metoda FIFO (pierwsze przyszło - pierwsze wyszło), LIFO (ostatnie przyszło - pierwsze wyszło) lub kursów średnioważonych (przeciętnych).
Stosownie do art. 24c ust. 4 updof i art. 15a ust. 4 updop, przy obliczaniu różnic kursowych należy uwzględnić kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Co ważne, podatnicy ustalający różnice kursowe metodą podatkową do wyceny - na potrzeby podatku dochodowego - rozchodu waluty obcej z rachunku walutowego nie mogą stosować kursu historycznego (tj. kursu, po jakim wyceniony został uprzednio wpływ waluty).
Faktycznie zastosowany kurs waluty nie powinien być, w zasadzie, wyższy lub niższy od powiększonego lub pomniejszonego o 5% kursu średniego, ogłaszanego przez NBP, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty. Z tego względu organy podatkowe mogą wezwać podatnika do zmiany wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty, odbiegającego więcej niż o 5% od kursu średniego NBP. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez NBP (art. 24c ust. 5 updof i art. 15a ust. 5 updop).
Wpłacając na rachunek walutowy walutę obcą kupioną w banku lub w kantorze, należy ją wycenić według kursu sprzedaży określonego przez bank lub kantor. Z kolei do wyceny rozchodu waluty obcej, w związku z wymianą tej waluty na złotówki w banku (kantorze), powinno się zastosować kurs zakupu określony przez bank (kantor). Jest to kurs faktycznie zastosowany.
Przykład
Przedsiębiorca zakupił 1.000 euro po kursie kantorowym 4,35 zł/euro (kurs przykładowy). Walutę w całości wpłacił na rachunek walutowy. Po tym kursie dokonał wyceny środków pieniężnych, które wpłynęły na rachunek walutowy. |
W momencie przelewu środków z rachunku złotowego na rachunek walutowy następuje zakup waluty od banku. Zakupioną od banku walutę przelicza się na złote za pomocą kursu sprzedaży zastosowanego przez bank w dniu realizacji tej operacji (kurs faktycznie zastosowany). Gdy następuje przelew środków z walutowego rachunku bankowego na rachunek złotowy, dochodzi do odsprzedaży waluty bankowi. Zakupioną przez bank walutę przelicza się na złote za pomocą kursu kupna zastosowanego przez bank w dniu odsprzedaży waluty (kurs faktycznie zastosowany).
Przykład
Na rachunku walutowym przedsiębiorca ma 10.000 euro. W celu uregulowania zobowiązania wobec krajowego kontrahenta sprzedał bankowi 1.000 euro po kursie 4,42 zł/euro (kurs przykładowy). Rozchód waluty z rachunku walutowego wycenił po kursie kupna banku, z którego usług korzystał, tj. 4,42 zł/euro. Na rachunek złotowy wpłynęła kwota 4.420 zł, którą przedsiębiorca uregulował swoje zobowiązanie. |
Gdy na rachunek walutowy wpływa od kontrahenta należność w walucie obcej lub gdy w walucie obcej z rachunku tego dokonywana jest zapłata zobowiązania wobec kontrahenta, do wyceny wpływu lub wypływu waluty nie można przyjąć kursu faktycznie zastosowanego. Nie dochodzi bowiem do faktycznej wymiany waluty. W takiej sytuacji przedsiębiorca powinien zastosować średni kurs ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub wypływu waluty.
Przykład
Zagraniczny kontrahent zapłacił przedsiębiorcy 10.000 euro za dostarczony przez niego towar. Kwota ta wpłynęła na rachunek walutowy przedsiębiorcy. Kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu waluty na rachunek walutowy wynosił 4,35 zł/euro (kurs przykładowy). Po tym kursie przedsiębiorca dokonał wyceny środków pieniężnych, które wpłynęły na rachunek walutowy (10.000 euro x 4,35 zł/euro = 43.500 zł).
Przedsiębiorca posiada zobowiązanie wobec kontrahenta zagranicznego, któremu ma zapłacić 5.000 euro. Zobowiązanie uregulował przelewem z rachunku walutowego. Rozchód waluty z rachunku walutowego wycenił po kursie średnim NBP obowiązującym na dzień poprzedzający dzień zapłaty zobowiązania, tj. po kursie 4,44 zł/euro (kurs przykładowy). Po tym kursie dokonał wyceny środków pieniężnych, które wypłynęły z rachunku walutowego (5.000 euro x 4,44 zł/euro = 22.200 zł). |
Przykład
Na koniec czerwca 2016 r. przedsiębiorca nie miał środków pieniężnych na rachunku walutowym. Natomiast operacje przeprowadzone na tym rachunku w lipcu 2016 r. oraz ustalone różnice kursowe obrazuje tabela. Zakładamy, że do ustalenia kolejności wyceny środków pieniężnych, które wypływają z rachunku walutowego, przedsiębiorca stosuje metodę FIFO (tj. pierwsze przyszło, pierwsze wyszło).
Ustalanie różnic kursowych w związku z:
Na dzień 1 sierpnia 2016 r. na rachunku walutowym spółki znajdowało się 1.240,12 euro, na które składały się:
|