Przy określaniu powierzchni użytkowej na potrzeby podatku VAT, z uwagi na brak definicji pojęcia "powierzchnia użytkowa" w ustawie o VAT, można posłużyć się każdą normatywnie określoną metodą ustalania takiej powierzchni. Tak wyjaśnił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 6 marca 2025 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.779.2024.1.DS.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zwróciła się spółka z o.o. (podatnik VAT), która planuje rozpocząć nową inwestycję deweloperską, której przedmiotem będzie budowa budynków jednorodzinnych 2-lokalowych. Lokale w domach stanowić będą samodzielną część budynku z osobnym wejściem i instalacjami, całkowicie odrębną funkcjonalnie. Następnie spółka planuje rozpocząć sprzedaż lokali mieszkalnych w budynkach jednorodzinnych dwulokalowych wraz garażem znajdującym się w bryle budynku, prawem udziału w nieruchomości wspólnej oraz prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości. Poszczególne lokale mieszkalne w budynku jednorodzinnym dwulokalowym będą miały własne wejścia oraz instalacje. Każdy lokal mieszkalny, tj. część domu jednorodzinnego, będzie miał własne wejście z poziomu gruntu. Powierzchnia lokali mieszkalnych obejmująca część mieszkalną, a więc: powierzchnię pokoi, kuchni, garderoby, przedpokoi, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom mieszkańców, powiększona o powierzchnię pomieszczeń przynależnych (np. garażu czy pomieszczeń technicznych) będzie wynosić pomiędzy 150 m2 a 300 m2. Przy czym powierzchnia mieszkalna (a więc nieobejmująca pomieszczeń przynależnych) tylko niektórych z lokali w budynkach jednorodzinnych dwulokalowych będzie wynosić ponad 150 m2 (nie więcej niż 300 m2).
Spółka powzięła wątpliwości dotyczące ustalenia, czy określając powierzchnię użytkową opisanych lokali mieszkalnych, należy uwzględnić powierzchnię pomieszczeń przynależnych, np. pomieszczeń technicznych lub garaży.
Dyrektor KIS wyjaśnił, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji powierzchni użytkowej, nie odsyłają również do innych aktów prawnych ani norm budowlanych. Podatnicy są uprawnieni do wyliczenia powierzchni użytkowych w oparciu o jedną z normatywnych definicji, która umożliwi obliczenie powierzchni użytkowej zarówno budynków mieszkalnych, jak i lokali mieszkalnych. Wyliczenia powierzchni użytkowych można dokonać również w oparciu o normy stosowane w budownictwie, nawet jeżeli nie są obligatoryjne.
Według organu, z uwagi na to, że przez powierzchnię użytkową lokalu rozumie się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu (a więc pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń) służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, powierzchni garażu (będącego lokalem użytkowym) oraz powierzchni pomieszczenia technicznego (a więc służącego do obsługi technicznej a nie celom mieszkalnym) nie wlicza się do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT.
Dyrektor KIS w omawianej interpretacji podkreślił, że wyłącznie spółka znająca specyfikę swojej działalności gospodarczej jest w stanie wybrać metodę, która będzie najbardziej adekwatna i racjonalna dla danej inwestycji budowlanej, a nie organ w trybie interpretacji indywidualnej. Zatem to spółka, obliczając powierzchnię użytkową lokali mieszkalnych, może tego wyliczenia dokonać np. w oparciu o ustawę o własności lokali.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
