Wyjaśnienie, czy nieruchomość została ujęta w prowadzonej przez osobę fizyczną ewidencji środków trwałych, czy osoba ta dokonywała związanych z tym odpisów amortyzacyjnych bądź czy zaliczała do kosztów uzyskania przychodów wydatki dotyczące nieruchomości, nie ma rozstrzygającego znaczenia dla uznania nieruchomości za "związaną z działalnością gospodarczą" w myśl art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Taki wniosek płynie z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2023 r., sygn. akt I SA/Lu 157/23.
W rozpatrywanej sprawie Prezydent Miasta Zamościa wszczął z urzędu postępowanie w sprawie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości za 2022 r. Organ ustalił, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą, której przeważający profil stanowi wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Na podstawie art. 155 § 1 Ordynacji wezwał go do złożenia wyjaśnień, czy stan faktyczny, na podstawie którego ustalono wysokość zobowiązania podatkowego za poprzedni okres uległ zmianie. Dodatkowo zażądał przedłożenia księgi przychodów i rozchodów, ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz aktualnie obowiązujących umów najmu nieruchomości. Podatnik w odpowiedzi poinformował organ, że stan nieruchomości nie uległ zmianie. Wskazał, że grunty, budowle i budynki są jego prywatną własnością i nie są amortyzowane. Organ ponowił wezwanie. Podatnik podjął polemikę z organem podatkowym, stwierdzając, że Wydział Finansowy Urzędu Miasta Zamościa powinien zwrócić się do US w Zamościu o przedstawienie wszystkich danych o jego działalności gospodarczej, które w każdym miesiącu są aktualizowane. Prezydent Miasta nałożył na niego karę porządkową. W zażaleniu na to postanowienie skarżący podniósł, że nie prowadzi ewidencji środków trwałych, ponieważ nie korzysta z odpisów amortyzacyjnych, natomiast odnośnie księgi podatkowej wyjaśnił, że wszelkie dane dotyczące przychodów i rozchodów składa za pośrednictwem biura podatkowego w formie JPK do urzędu skarbowego. Wskazując na powyższe, ponownie wniósł o uchylenie kary porządkowej. SKO stanęło po stronie organu podatkowego.
Sprawa trafiła do WSA w Lublinie, który uznał, że skarga podatnika jest zasadna. W jego ocenie stanowisko organu, iż zasadniczym czy wręcz jedynym dowodem na okoliczność związania nieruchomości z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest ewidencja środków trwałych lub księga przychodów i rozchodów, jest wadliwe. Dowód taki jest tylko jednym z wielu, na podstawie których organ może dokonać stosownych ustaleń w sprawie. Trudno zatem uznać, że brak takich dowodów uniemożliwia czy utrudnia rozpoznanie sprawy. Zdaniem WSA nawet przy założeniu, że dowody te mają charakter istotny dla rozstrzygnięcia sprawy, organ dysponował możliwością ich pozyskania, z pominięciem osoby podatnika, ze źródła, które wskazał sam skarżący.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
