POLECAMY |
||
Art. 26 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że zakresem stosowania tego przepisu nie jest objęte świadczenie usług polegające na oferowaniu przez przedsiębiorstwo pracownikom bonów w ramach ustanowionego przez to przedsiębiorstwo programu, mającego na celu wyróżnienie i nagrodzenie najbardziej zasługujących na uznanie i osiągających najlepsze wyniki pracowników. Tak uznał TSUE w wyroku z dnia 17 listopada 2022 r., w sprawie C-607/20.
Sprawa dotyczyła spółki brytyjskiej, która wdrożyła program, którego celem było wyróżnienie i nagradzanie najbardziej zasługujących na uznanie i osiągających najlepsze wyniki pracowników. W ramach tego programu każdy pracownik mógł nominować swego współpracownika w związku z działaniami, co do których uważał, iż zasługuje on na nagrodę. Zgodnie z ustanowionym systemem nagradzania, o ile pracownik nominowany do nagrody najwyższego stopnia mógł pod pewnymi warunkami otrzymać płatność gotówką, o tyle pracownik nominowany do nagrody średniego stopnia mógł otrzymać bony. W przypadku nagrody obejmującej bony pracownik musiał skorzystać ze strony internetowej zawierającej listę szczegółowo wyznaczonych sprzedawców detalicznych, aby wybrać jednego z nich, u którego mógł wykorzystać swój bon. Organ podatkowy uznał, że spółka brytyjska powinna rozliczyć VAT od wartości tych bonów.
Sprawa trafiła do Sądu, który postanowił zadać pytania prejudycjalne, czy wydawanie przez podatnika, w ramach programu nagród uznaniowych, pracownikom bonów do wykorzystania u sprzedawców detalicznych stanowi świadczenie dokonywane "na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 26 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT, czy ma znaczenie okoliczność, że podatnik wiąże wydawanie bonów towarowych członkom personelu z celami działalności swojego przedsiębiorstwa oraz czy ma znaczenie okoliczność, że bony towarowe wydawane pracownikom są przeznaczone do wykorzystania na ich potrzeby własne.
TSUE wyjaśnił, że w celu ustalenia, czy świadczenie, które polega na oferowaniu przez przedsiębiorstwo pracownikom bonów w ramach programu mającego na celu w szczególności wyróżnienie i nagrodzenie najbardziej zasługujących na uznanie i osiągających najlepsze wyniki pracowników, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 26 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT, należy poddać ocenie wszystkie okoliczności, w jakich się ono odbywa, a w szczególności charakter i cele tego programu. Zdaniem TSUE, gdyby wziąć pod uwagę jedynie sposób korzystania z tych bonów, trzeba by uznać, iż zaspokajają one prywatne potrzeby pracowników. Jednak należy zauważyć, że przekazywanie tych bonów nie następuje w zależności od prywatnych potrzeb pracowników. Inicjatywa ich przyznania należy bowiem do innych pracowników przedsiębiorstwa i odbywa się na podstawie kryteriów ściśle zawodowych i wyłącznie wtedy, gdy nominowani pracownicy są uważani za zasługujących na nagrodę. Ponadto bezsporne jest, że przekazanie przez spółkę bonów jest dokonywane bez żadnego wynagrodzenia lub świadczenia wzajemnego ze strony korzystających z nich pracowników, a ich koszt ponosi spółka. Wspomniane świadczenie usług przynosi jednak tej spółce korzyść w postaci perspektywy zwiększenia jej obrotów dzięki większej motywacji jej pracowników, a tym samym dzięki wzrostowi ich wydajności. Osobista korzyść, jaka wynika z tego dla pracownika, wydaje się mieć jedynie charakter uboczny względem potrzeb przedsiębiorstwa. W związku z czym należy uznać, że to świadczenie usług nie jest dokonywane do celów innych niż działalność przedsiębiorstwa i tym samym nie jest objęte zakresem art. 26 ust. 1 lit. b) dyrektywy VAT.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
